«Θηλασμός ή μπιμπερό; Η απόφαση συχνά δεν εξαρτάται από εσάς»

Αυτό δεν ήταν το πρώτο μπουκάλι. Είναι ένα από τα εκατοντάδες που πίνει ακριβώς με την ίδια ποσότητα , νιώθοντας περήφανη για το σώμα μου και ταυτόχρονα εξαιρετικά προδομένη από αυτό.

Ακούτε συνεχώς για το «Fed Is Best» ( ο θηλασμός είναι ό, τι καλύτερο) και σκέφτεστε αν τελικά θα θηλάσετε το μωρό σας ή θα δώσετε μπιμπερό.

Αυτό που αφελώς δεν ξέρετε, όμως, είναι ότι συχνά αυτή η απόφαση δεν εξαρτάται εντελώς από εσάς.

Είναι εκείνες οι στιγμές που συνειδητοποιείτε ότι οι ημέρες της αποτυχίας να θηλάσετε μετατρέπονται σε εβδομάδες, σε μήνες και ξαφνικά βρίσκεστε με ένα θήλαστρο στο χέρι να αντλείτε το γάλα.

Είναι επίσης η διόγκωση των μαστών, οι στάσεις θηλασμού, η αυξημένη ή μειωμένη ροή γάλακτος, οι προσπάθειες του μωρού να πιάσει σωστά τη θηλή.

Κι ακολουθεί η σωστή διατροφή με ατελείωτες ποσότητες βρόμης, με σόγια και αυγά για να αντιμετωπίσεις την παλινδρόμηση και τις αλλεργίες - αλλά και για «τρως αρκετά» ώστε να έχεις γάλα.

‘Οσο κι αν προσπαθείς, το αβοήθητο νεογέννητο μωρό σου ουρλιάζει, κλωτσάει, σπρώχνει με τα μικροσκοπικά χεράκια του και εσύ συνειδητοποιείς ότι πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο.

Η παλινδρόμηση σου κλέβει μήνες χαράς και ώρες ύπνου επειδή πονάει, θέλει να φάει περισσότερο για να ανακουφιστεί, αλλά το να τρώει περισσότερο απλώς το κάνει χειρότερο. Η ανησυχία εάν τρώει αρκετά ή πάρα πολύ είναι διαρκής και κάθε σχετικά με το βάρος του ή ακούγοντας ότι « είναι στο πλαίσιο της καμπύλης ανάπτυξης» , σε κάνει να αναθαρρήσεις.
Αλλά το να τα παρατάς είναι σαν να ραγίζει η καρδιά σου, σαν να μην είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.

Είναι ένα τρενάκι καλών και κακών ημερών όπου υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας ότι μπορείτε να συνεχίσετε, ακόμα και αν επιστρέψετε στο ίδιο σημείο άρνησης την επόμενη μέρα νιώθοντας εντελώς ηττημένες και άχρηστες επειδή η μόνη σου δουλειά αυτή τη στιγμή είναι να ταΐζεις, να παρηγορείς και να φροντίζεις αυτό το μωρό.

Πηγή: misspavo