Κάνε μου το δελφινάκι
Το αγαπώ, το αγαπώ, το αγαπώ αυτό το δελφινάκι! Δεν είναι δικό μου, είναι ενθύμιο της μαμάς από ένα ταξίδι της, πριν έρθω εγώ στον κόσμο, αλλά πια το έχω εγώ στο δωμάτιό μου και είναι από τα πιο αγαπημένα μου κουκλάκια. Γιατί;
Γιατί αν πιέσεις το πλάι κάνει θόρυβο, όπως τα πραγματικά δελφίνια - που ακόμα δεν έχω δει από κοντά, αλλά έτσι μου είπε η μαμά μου- και το κρατάει η μαμά κάνοντάς το να "κολυμπάει" γύρω μου σαν αληθινό! Κάθε φορά που τελειώνει της δείχνω με τον τρόπο μου, δηλαδή δείχνοντάς το και κάνοντας μμμμμμμ, ότι θέλω πάλι! Και πάλι. Και πάλι. Και πάλι. Και φτου κι από την αρχή!
