Τι γνωρίζετε για τη φροντίδα του παιδιού βάσει του Attachment Parenting;

Το παιδί αισθάνεται ασφάλεια και μεγαλώνοντας εσωτερικεύει αυτή την αίσθηση ασφάλειας, που το βοηθά να εξερευνήσει το περιβάλλον του και σταδιακά να αυτονομηθεί και να δημιουργεί κοντινές σχέσεις, σχέσεις εμπιστοσύνης και ασφάλειας.

Το ΑP στηρίζεται στη θεωρία που ανέπτυξε ο βρετανός ψυχίατρος John Bowlby, γνωστή ως “Attachment Theory” ή «Θεωρία της πρόσδεσης/προσκόλλησης/πρωταρχικού συναισθηματικού δεσμού» στα ελληνικά. Αυτός ο συναισθηματικός δεσμός είναι απαραίτητος σε όλα τα βρέφη καταρχάς για την επιβίωσή τους. Το πρόσωπο με το οποίο συνδέεται το βρέφος λειτουργεί σαν τη βάση για περεταίρω ανάπτυξη και εξερεύνηση του περιβάλλοντος και επιπλέον σαν μοντέλο για όλες τις επόμενες σχέσεις που θα δημιουργήσει το παιδί στο μέλλον.

Τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη του συναισθηματικού δεσμού με κάποιον φροντιστή. Αν το παιδί δεν δημιουργήσει κάποιο συναισθηματικό δεσμό, τότε αυτό μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη νευροβιολογική, ψυχολογική και κοινωνική του ανάπτυξη.

Η Mary Ainsworth ήταν εκείνη που μίλησε για τον πρωταρχικό φροντιστή του παιδιού ως «ασφαλή βάση», που του δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσει το περιβάλλον του καθώς και για την ευαισθησία της μητέρας να ανταποκρίνεται στα σήματα/ενδείξεις του παιδιού και γιατί αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του συναισθηματικού δεσμού.
Με τα πειράματά της, γνωστά ως «The Strange Situation”, έδειξε ότι τα μωρά συμπεριφέρονται διαφορετικά ανάλογα με τη σχέση που έχουν αναπτύξει με τους γονείς τους.

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της Ainsworth και των συνεργατών της τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν τρεις τύπους συναισθηματικού δεσμού:
1. Ασφαλής
2. Ανασφαλής-Αμφιθυμικός
3.Ανασφαλής-Αποφευκτικός

Η Dr. Mary Main και οι συνεργάτες της πρόσθεσαν και μία τέταρτη κατηγορία αυτή του Ανασφαλούς-Αποδιοργανωμένου ή Αποπροσανατολισμένου.

Η ανατροφή παιδιών βάσει των αρχών και πρακτικών του AP σύμφωνα με την Attachment Parenting Hellas (APH) έχει πολλά πλεονεκτήματα, τόσο για το παιδί, όσο και για τους γονείς και φροντιστές του:

-Τα παιδιά νιώθουν ασφαλή, νιώθουν ότι ανήκουν, μαθαίνουν να εμπιστεύονται, νιώθουν ικανά, σημαντικά, ελεύθερα, μεγαλώνουν με συναισθηματική υγεία, οργανώνονται καλύτερα, εκφράζονται καλύτερα, έχουν καλύτερη γνωστική ανάπτυξη, επιδεικνύουν υγιή ανεξαρτησία, μαθαίνουν την οικειότητα καθώς και να παίρνουν και να δίνουν αγάπη και εξελίσσονται σε υγιείς και αυτόνομους ενήλικες.
-Οι γονείς μαθαίνουν να εμπιστεύονται περισσότερο τις ικανότητές τους και το ένστικτό τους, είναι πιο ευαίσθητοι, αναγνωρίζουν τα σήματα των παιδιών τους, ανταποκρίνονται ενστικτωδώς, διαχειρίζονται θετικά τις απαιτητικές καταστάσεις, έχουν περισσότερη υπομονή, επικοινωνούν με σεβασμό και ενσυναίσθηση, γνωρίζουν τις προτιμήσεις και ικανότητες των παιδιών τους, τις αποδέχονται και τις ενθαρρύνουν.
-Τόσο τα παιδιά, όσο και οι γονείς βιώνουν μία αμφίδρομη ευαισθησία, εμπιστοσύνη, μαθαίνουν να δίνουν και να παίρνουν, εξελίσσουν τη συμπεριφορά τους, νιώθουν συνδεδεμένοι, ευέλικτοι, έχουν πιο έντονες διαδράσεις, εξελίσσονται δημιουργικά και συνειδητά.