«Μαμά, θα ξαπλώσεις μαζί μου;»-Όταν το παιδί σου θέλει να ξαπλώσεις μαζί του το βράδυ

Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου

Τώρα όμως, που η κόρη μου είναι 7 ετών, όλα άλλαξαν και θα σας εξηγήσω το γιατί.

Εσείς ακούτε αυτή τη φράση το βράδυ όπως και εγώ; Αν ναι τότε θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα παιδιά σας, σας ζητούν να ξαπλώσετε μαζί τους το βράδυ γιατί πολύ απλά αναζητούν τη φροντίδα σας και την προσοχή σας. Θέλουν να περάσουν ακόμη λίγο χρόνο μαζί σας πριν κοιμηθούν... Και ξέρετε κάτι; Είναι ωραίο τελικά.

Πριν μερικά χρόνια έχασα μια καλή μου φίλη... Πέθανε στον ύπνο της και είχαμε παιδιά στην ίδια ηλικία. Αυτό με ταρακούνησε όσο ο,τιδήποτε άλλο μέχρι τώρα στη ζωή μου. Μετανιώνω που μέχρι τότε, η απάντησή μου στην ερώτηση της μικρής μου κόρης «Μαμά, θα κοιμηθείς μαζί μου;», ήταν «Όχι αγάπη μου. Πρέπει να μάθεις να κοιμάσαι μόνη σου. Διαβάσαμε παραμύθι, κάναμε αγκαλιές, σου έδωσα φιλί. Τώρα, πρέπει να κλείσεις τα ματάκια σου και να κοιμηθείς!».

Αυτή η απάντηση μου έδινε λίγο χρόνο παραπάνω το βράδυ για να μαζέψω την κουζίνα, να καθαρίσω το σαλόνι και να ετοιμάσω φαγητό για την επόμενη ημέρα. Αλλά τελικά, άλλα πράγματα έπρεπε να είχα βάλει σε προτεραιότητα εδώ και καιρό.

Ξέρω, ξέρω, θα μου πείτε ότι ως γονείς όλοι αυτό σκεφτόμαστε. Δεν γίνεται να είμαστε στο κρεβάτι με τα παιδιά μας όλο το βράδυ... Αλλά εγώ το τόλμησα. Όχι, βέβαια να μείνω όλο το βράδυ δίπλα στη Νικόλ, αλλά να κάτσω μέχρι να την πάρει ο ύπνος στην αγκαλιά μου. Κουβεντιάζοντας. Και ξέρετε τι ανακάλυψα; Ότι οι καλύτερες κουβέντες γίνονται τη στιγμή που ξαπλώνεις στο κρεβάτι και το μωρό σου ακουμπά το κεφαλάκι του στο στήθος σου.

«Ξέρεις μαμά; Σήμερα η κυρία μου είπε ότι έφτιαξα μια πολύ ωραία ζωγραφιά!», «Μαμά, θυμάσαι για το αγόρι που σου έλεγα από την 4η Δημοτικού; Μου μίλησε σήμερα. Μου έδωσε συγχαρητήρια που δεν άφησα να βάλουν ούτε ένα γκολ στο τέρμα... Ξέχασα, δεν σου είπα... παίζω ποδόσφαιρο με τα αγόρια μερικές φορές... Πειράζει;».

Το παιδί μου, είχε πραγματικά τόσα νέα να μου πει και εγώ αν δεν ξάπλωνα μαζί της δεν θα τα μάθαινα ποτέ και αυτό γιατί ποτέ δεν έχουμε χρόνο να μιλήσουμε έτσι χαλαρά και ήρεμα.

Τελικά πρέπει να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή με τα παιδιά μας. Πρέπει να τους αφιερώνουμε ακόμη και τον λιγοστό χρόνο μας για να έχουν ωραίες αναμνήσεις να θυμούνται από εμάς...

Σήμερα, ανυπομονώ να έρθει το βράδυ και να μου πει... «Μαμά, θα ξαπλώσεις μαζί μου απόψε;»... Έτσι θα προσθέσω ακόμη 20 λεπτά στο τέλος της νύχτας μου, όταν η υπομονή μου θα έχει τελειώσει και η κούραση θα είναι στην κορύφωση της.

«Ναι, χαρά μου... Θα ξαπλώσω μαζί σου... Θα σε αγκαλιάσω, θα σε φιλήσω, θα σε γαργαλίσω, θα διαβάσουμε το αγαπημένο σου παραμύθι και θα μου πεις όλα όσα συνέβησαν στο σχολείο. Ανυπομονώ να ακούσω πόσα γκολ κατάφερες να πιάσεις σήμερα! Μου αρέσει να σε ακούω, να σου μιλάω, να σου δίνω συμβουλές και να σου λέω ότι αυτή τη στιγμή είσαι πιο σημαντική από όλους και από όλα!».