Κι όμως: Η μητρική αγάπη "μεγαλώνει" τον βρεφικό εγκέφαλο

Προηγούμενες μελέτες που έχουν γίνει σε ζώα, έδειξαν ότι η πρώιμη μητρική υποστήριξη είχε θετικό αντίκτυπο στην αύξηση μεγέθους του ιππόκαμπου στον εγκεφάλου των αρουραίων αλλά και στην παραγωγή εγκεφαλικών κυττάρων και στην ικανότητα διαχείρισης του άγχους.

Οι έρευνες σε μικρά παιδιά από την άλλη, βρήκαν μια σύνδεση μεταξύ των πρώτων κοινωνικών συναναστροφών και εμπειριών και του όγκου της αμυγδαλής στον εγκέφαλο, η οποία βοηθά στην ρύθμιση της μνήμης και των συναισθηματικών αντιδράσεων.

Πολλές έρευνες που έχουν εστιάσει στην παιδική φροντίδα, κατέληξαν στον συμπέρασμα πως όταν ένα παιδί λαμβάνει την αποκλειστική φροντίδα της μητέρας του από τους πρώτους μήνες της ζωής του, τελικά καταλήγει να έχει καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και να έχει πιο ανεπτυγμένη την συναισθηματική του νοημοσύνη σε σχέση με τους μη προνομιούχους συνομήλικους του.

Σύμφωνα με κάποιες απεικονίσεις του εγκεφάλου σε μικρά παιδιά, φάνηκε πως αγάπη μιας μητέρας διαμορφώνει το μέγεθος του ιππόκαμπου στον εγκέφαλο του παιδιού της.

Συγκεκριμένα, τα παιδιά που απολάμβαναν την αποκλειστική μητρική φροντίδα από νωρίς, είχαν 10% μεγαλύτερο ιππόκαμπο σε σχέση με αυτά που απολάμβαναν λιγότερη φροντίδα από την μητέρα τους.

Η Δρ Joan Luby, επικεφαλής της έρευνας και ψυχίατρος στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον υποστηρίζει: "Μπορούμε τώρα να πούμε με βεβαιότητα ότι το ψυχοκοινωνικό περιβάλλον και η μητρική φροντίδα έχει σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος".

Αντίστοιχα σε μια έρευνα του Πανεπιστημίου UCLA της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, οι επιστήμονες συνέκριναν τις εικόνες δύο παιδιών που ήταν στην ηλικία τριών ετών. Το πρώτο απολάμβανε την αγάπη και τη συναισθηματική φροντίδα της μητέρας του και είχε έναν φυσιολογικά ανεπτυγμένο εγκέφαλο για την ηλικία του.

Το δεύτερο είχε μια μητέρα που αδιαφορούσε για αυτό ή το κακομεταχειριζόταν. Ο εγκέφαλος του παιδιού που δεν λάμβανε την απαραίτητη φροντίδα ήταν κατά πολύ μικρότερος από ό,τι θα αναμενόταν στην ηλικία του, με πολύ πιο σκουρόχρωμες περιοχές και σκοτεινά σημεία από ό,τι ο εγκέφαλος του άλλου παιδιού.

H μεταχείριση, κυρίως στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής ενός μωρού, μπορεί να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ανάπτυξη του, εξηγεί ο καθηγητής Άλαν Σκόρι από το UCLA, καθώς τα γονίδια που ευθύνονται για αρκετές εγκεφαλικές λειτουργίες, όπως η ευφυΐα, μπορεί να δυσκολευτούν να αποδώσουν.