«Το παιδί μου δε με ακούει»: Μήπως χρειάζεται να διορθώσετε τον τόνο της φωνής σας;
Γνωρίζετε ότι ο τόνος της φωνής μας μεταφέρει το 40% του μηνύματος που στέλνουμε στους άλλους; Ασφαλώς το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας.
Αρκετοί γονείς παραπονιούνται ότι το παιδί τους δεν τους ακούει και δεν ανταποκρίνεται όταν του δίνουν οδηγίες τι να κάνει.
Σε περίπτωση που ανήκετε σε αυτή την κατηγορία γονέων, αναρωτηθείτε αν, κάθε φόρα που μιλάτε στο παιδί σας, το μήνυμα που μεταφέρετε είναι κατάλληλα συγχρονισμένο με τον τόνο της φωνής σας.
Ο ρόλος της φωνής μας στην επικοινωνία με τα παιδιά μας
Πρόσφατες επιστημονικές μελέτες για τη συμπεριφορά και την επικοινωνία υποστηρίζουν ότι τα μη λεκτικά στοιχεία της επικοινωνίας όπως ο τόνος της φωνής και οι χειρονομίες, στέλνουν πολύ περισσότερα μηνύματα από τις λέξεις που λέμε!
Μπορεί να λέμε σε ένα παιδί ¨κλείσε την τηλεόραση και πήγαινε να κάνεις μπάνιο¨ κι εκείνο να μη δίνει καμία σημασία γιατί, αποκωδικοποιώντας τη λεκτική εντολή που του δίνουμε, ερμηνεύει ότι ο τρόπος μας δείχνει πως δεν είναι σημαντικό να το κάνει εκείνη τη στιγμή, πως έχει λίγο χρόνο και μπορεί να το κάνει αργότερα.
Πώς η γλώσσα του σώματος και ο τόνος της φωνής βελτιώνει την επικοινωνία μας με τους άλλους
Όταν μιλάμε, οι άλλοι προσπαθούν να ακούσουν τα λόγια μας ερμηνεύοντας παράλληλα και τον τόνο της φωνής μας. Η ταχύτητα, η ένταση, ο τόνος, οι παύσεις είναι χαρακτηριστικά που ο ακροατής υποσυνείδητα θα καταγράψει στον εγκέφαλο και θα τα συνεκτιμήσει μαζί με το λεκτικό μήνυμα. Έτσι, αν το παιδί μας κάνει φασαρία και του πούμε «μην κάνεις φασαρία», «παίξε πιο ήσυχα!» χωρίς να χρωματίσουμε τον τόνο της φωνής μας και χωρίς να γυρίσουμε να το κοιτάξουμε ή να δείξουμε ότι πραγματικά το εννοούμε, αυτό που του λέμε προφανώς θα το ακούσει, αλλά ταυτόχρονα θα το αγνοήσει θεωρώντας ότι δεν το εννοούμε σοβαρά. Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, ο τόνος της φωνής μπορεί να δείξει σαρκασμό, θυμό, αγάπη, ανασφάλεια, εμπιστοσύνη, αδιαφορία. Ένα παράδειγμα είναι όταν το παιδί φέρνει να μας δείξει το τετράδιό του στο οποίο βαθμολογήθηκε πολύ καλά κι εμείς χωρίς να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή του λέμε αυτόματα «μπράβο σου, είσαι πολύ καλός, είμαι περήφανος για σένα». Τα λόγια δε συνδυάζονται ούτε με το συναισθηματικό τόνο της φωνής αλλά ούτε με τις χειρονομίες. Με άλλα λόγια, δεν παίζει ρόλο μόνο το περιεχόμενο των όσων λέμε, αλλά και ο τρόπος που επικοινωνούμε αυτά που θέλουμε να πούμε στο παιδί μας!
Επομένως, ο τόνος της φωνής σε συνδυασμό με τη στάση του σώματος είτε μπορεί να υπονομεύσει το μήνυμα, είτε να του δώσει ώθηση για να περάσει ακέραιο σε αυτόν που απευθύνεται!
Τι δε βοηθά στην αποτελεσματική επικοινωνία με το παιδί
- Οι φωνές. Όταν οι γονείς επικοινωνούν με φωνές, περνούν ασυναίσθητα το μήνυμα ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο και τα παιδιά, ή μπορεί φωνάζοντας να κατηγορηθούν οι ίδιοι για ανάρμοστη συμπεριφορά από τα να επικεντρωθούν τα παιδιά στη δική τους.
- Η γκρίνια, το κήρυγμα, τα μούτρα «στο έχω πει τόσες φορές»,«άμα δεν είμαι εγώ θα πεθάνετε», ο ανέκφραστος θυμός με πάγωμα.
- Η παθητική στάση που εξελίσσεται σε τερματισμό της υπομονής και καταλήγει σε επιθετική συμπεριφορά με ή χωρίς ξύλο. Με αυτό τον τρόπο επικοινωνίας το αναμενόμενο είναι ότι το παιδί σας δε θα σας πάρει στα σοβαρά.
- Η αυταρχική συμπεριφορά, ο υπερβολικά αυστηρός τόνος φωνής σε συνδυασμό με στρατιωτική πειθαρχία ¨θα το κάνεις γιατί το λέω εγώ¨ γίνονται αιτία ώστε τα παιδιά να βιώσουν συναισθήματα φόβου. Πειθαρχούν περισσότερο από φόβο και όχι από σεβασμό.
Η γνώμη του ειδικού
Η σωστή επικοινωνία αποτελείται από δύο μέρη, το λεκτικό, αυτά που λέμε, και το μη λεκτικό, αυτά που κάνουμε, χειρονομίες, νεύματα, βλεμματική επαφή.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τις προθέσεις της επικοινωνίας με τους γονείς τους. Όταν οι γονείς επικοινωνούν με τα παιδιά θετικά και σωστά, τα βοηθούν να κατανοήσουν το μήνυμα που θέλουν να τους περάσουν και λειτουργούν σα θετικό πρότυπο συμπεριφοράς.
