Τι συμβαίνει όταν ντροπιάζουμε τα παιδιά μας μπροστά σε άλλους;

Ντροπιάζοντας ένα παιδί είτε κατ’ ιδίαν είτε μπροστά σε κόσμο επιχειρούμε να σταματήσουμε μια ανάρμοστη συμπεριφορά, το αντίτιμο όμως γι’ αυτό, είναι ότι πληγώνουμε το παιδί συναισθηματικά.Αυτό επισημαίνει ο αναπτυξιακός εργοθεραπευτής και προσθέτει:

Σκεφτείτε ότι κανένας δε δέχεται να τον ντροπιάζουν!!!

Εσείς πώς θα νιώθατε αν ο προϊστάμενος στη δουλειά ή ο σύντροφος στο σπίτι σας ντρόπιαζε για ένα λάθος που κάνατε; Η ντροπή είναι ένα αρνητικό συναίσθημα ενοχής που νιώθει κάποιος όταν συνειδητοποιεί ότι έφταιξε σε κάτι. Η ντροπή μπορεί να γίνει και εξευτελισμός μετά από κάποια ήττα ή αποτυχία. Είναι μια μορφή βίας που την ασκούμε με το λόγο ή με την έκφρασή μας.

Ας δεχτούμε την παιδική ηλικία σα μια περίοδο μάθησης και εξέλιξης

Το γεγονός ότι τώρα είμαστε γονείς, που σημαίνει αρκετά πιο επιδέξιοι, ώριμοι, συγκρατημένοι, δεν αναιρεί ότι στην παιδική μας ηλικία δεν κάναμε λάθη, ζημιές, φασαρία, σκανταλιές, κουταμάρες κτλ. Όσοι έτυχε να έχουμε υποστηρικτικούς και καθοδηγητικούς γονείς ήμασταν τυχεροί !!! Οι άλλοι σίγουρα θα έχουμε αναμνήσεις από απαξιωτικά σχόλια, ειρωνικές εκφράσεις ή περιφρονητικές κουβέντες, που τις θυμόμαστε, και ακόμα και σήμερα μας ακολουθούν με δυσάρεστα συναισθήματα. Όταν τα παιδιά ακούν συνέχεια κρίσεις, επικρίσεις, χλευαστικά και υποτιμητικά σχόλια δημιουργούν την ανάλογη αντίληψη για τον εαυτό τους.

Τι συμβαίνει όταν ντροπιάζουμε τα παιδιά μας μπροστά σε άλλους;

Ο Στέλιος Μαντούδης αναφέρει ότι η πρόκληση της ντροπής σε ένα παιδί από μόνη της δημιουργεί ένα επιβλαβές συναισθηματικό περιβάλλον. Αυτό γίνεται ακόμα πιο βλαβερό όταν συμβαίνει μπροστά σε άλλα άτομα.

Τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθει το παιδί δημιουργούν μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό του

Τα παιδιά και ιδιαίτερα αυτά της προσχολικής ηλικίας δυσκολεύονται να διαχωρίσουν τον επικριτικό λόγο, ενώ η επανάληψη των ντροπιαστικών σχολίων εκ μέρους των γονιών, δασκάλων, προπονητών δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον για να δημιουργήσουμε το αντιδραστικό ή το ανασφαλές παιδί. Αυτά τα συναισθηματικά τραύματα συνήθως εξελίσσονται και οδηγούν σε νευρωτικές συμπεριφορές στην εφηβεία ή την ενήλικη ζωή.
Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει, αλλά κόκαλα τσακίζει έλεγαν οι παλαιοί!! Σήμερα που γνωρίζουμε πως τα λόγια, οι χαρακτηρισμοί, οι φράσεις, που χρησιμοποιούμε καθημερινά για να περιορίσουμε τις αρνητικές συμπεριφορές που εκδηλώνει το παιδί μας, ασκούν επίδραση στην εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του, φροντίζουμε να μάθουμε να του μιλάμε σωστότερα.

Πότε να πάμε στον ειδικό;

Όταν η σχέση με το παιδί μας έχει γίνει συγκρουσιακή σχεδόν σε καθημερινή βάση, όταν το παιδί δείχνει να μας απορρίπτει και να αμφισβητεί με τη στάση του ό,τι του λέμε, όταν εμείς νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε καθόλου μαζί του, τότε είναι η ώρα για να ζητήσουμε τη βοήθεια του ειδικού σε ένα αναπτυξιακό κέντρο. Η συμβουλευτική για γονείς θα μας βοηθήσει να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας.

Η γνώμη του ειδικού

Ο γονιός χρειάζεται να αποδέχεται το παιδί του σε κάθε στάδιο της ανάπτυξής του με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του χαρακτήρα του, αλλά και τις ικανότητες. Πρέπει να του παρέχει ασφάλεια, κατανόηση και να του συμπεριφέρεται με σεβασμό, γιατί με αυτό τον τρόπο το διδάσκει πως να μάθει να συμπεριφέρεται πιο σωστά.