Πώς να αντιμετωπίσουν οι γονείς τη βία που προβάλλεται στην τηλεόραση;

Ο αναπτυξιακός εργοθεραπευτής τονίζει ότι τα ερεθίσματα είναι πολλά και από διαφορετικές πηγές.

Η καθημερινή ειδησεογραφία με τα περιστατικά κλοπών, ξυλοδαρμών, βιασμών, αυτοκτονιών, τα οποία περιγράφονται λεπτομερώς από τους δημοσιογράφους, οι ταινίες δράσης ή τρόμου, που κάποιες φορές συμβαίνει να παρακολουθούν τα μεγαλύτερα παιδιά εις γνώση των γονιών τους, ακόμα και τα παιδικά τηλεοπτικά προγράμματα, όπου οι περισσότεροι ήρωες με τις υπερδυνάμεις τους καταφεύγουν συστηματικά στη χρήση βίας για να αντιμετωπίσουν τους κακούς.

Η τηλεοπτική βία και οι αρνητικές επιδράσεις της στο παιδί

Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν εύκολα να διακρίνουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Προβλήματα συμπεριφοράς, εφιάλτες και δυσκολία στον ύπνο μπορεί να είναι επακόλουθα της έκθεσής τους στις σκηνές βίας που παρακολουθούν στην τηλεόραση.

Πολλές πράξεις βίας διαπράττονται από τον πρωταγωνιστή του έργου- τον ήρωα, τον οποίο τα παιδιά έχουν ως πρότυπο μίμησης! Ακόμα κι αν τα παιδιά διδάσκονται από τους γονείς τους ότι δεν είναι σωστό να χτυπάνε άλλα παιδιά, παρόλα αυτά η τηλεόραση τους στέλνει αντίθετα μηνύματα με τις πράξεις των πρωταγωνιστών κι αυτό τους προκαλεί σύγχυση, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος.

Τα παιδιά, εξαιτίας της τηλεοπτικής βίας στην οποία εκτίθενται, είναι δυνατόν να εμφανίσουν παραβατική συμπεριφορά και να οδηγηθούν σε πράξεις βίας.

Οι σκηνές βίας και εγκλήματος που βλέπουν τα παιδιά στην τηλεόραση και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια επηρεάζουν τον ψυχικό τους κόσμο. Επηρεάζονται οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους, και συχνά εκδηλώνουν τα ίδια επιθετικές συμπεριφορές ή φοβίες

Ο ρόλος των γονιών

Οι γονείς πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στην επιλογή των κατάλληλων τηλεοπτικών προγραμμάτων για το παιδί τους, τα οποία σαφέστατα πρέπει να συμβαδίζουν με την ηλικία και την προσωπικότητά του. Πρέπει να αποφεύγουν την έκθεση του παιδιού σε ταινίες με βίαιο περιεχόμενο, να τα καθοδηγούν και προπαντός να τα βοηθούν να καταλαβαίνουν τι βλέπουν, σχολιάζοντας όπου πρέπει τι είναι καλό και τι όχι, τι είναι επικίνδυνο ή βλαβερό. Πάντα, με διακριτικότητα και όχι με αυταρχισμό, ο γονέας θα πρέπει να ελέγχει το παιδί, να καλλιεργεί την κριτική σκέψη του και να το συμβουλεύει.