Οταν το παιδί παρουσιάζει τικ!

Οκτώ στα δέκα παιδιά που το παθαίνουν είναι κυρίως αγόρια. Το ξεκινάνε κάποια στιγμή αυθόρμητα και το συνεχίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν.

Οι επιστήμονες λένε ότι πολλά παιδιά δεν μπορούν να επεξεργαστούν τα συναισθήματα και έτσι εμφανίζουν το «τικ»

Τα «τικ» είναι διαφορετικά σε κάθε παιδί. Μπορεί για παράδειγμα να ανασηκώνει τους ώμους του, να κάνει διάφορους μορφασμούς, ήχους σαν κάτι να το ενοχλεί στον λαιμό του, να κουνάει το κεφάλι του ,να δαγκώνει τα χείλια του και να τα ματώνει κλπ. Συνήθως τα «τικ» κρατάνε για μερικά δευτερόλεπτα.

Τα «τικ» συνήθως εμφανίζονται σε παιδιά που είναι στην προσχολική ηλικία και είναι η πιο συνηθισμένη αντίδραση όταν είναι αγχωμένα, ενώ σχεδόν το σταματάνε όταν είναι χαλαρά.

Οι ψυχολόγοι λένε πως το καλύτερο είναι να αγνοήσουμε το παιδί όταν το κάνει παρά να του το πούμε και μάλιστα να του ζητήσουμε να σταματήσει. Αυτό το μόνο που θα έχει ως αποτέλεσμα είναι να του προκαλέσουμε περισσότερο άγχος.

Αν δείτε πως καθημερινά το τικ του, γίνεται όλο και περισσότερο σε σημείο που δεν μπορεί το παιδί να ηρεμήσει τότε θα πρέπει πρώτα να μιλήσετε με τον παιδίατρο και μετά αυτός θα κρίνει αν πρέπει να πάτε σε κάποιο παιδοψυχολόγο , νευρολόγο κλπ.

Το «τικ» μπορεί να είναι είτε ψυχολογικό είτε νευρολογικό. Εάν είναι ψυχολογικό πρέπει να βρείτε τι του δημιουργεί άγχος και να το βοηθήσετε να το ξεπεράσει ενώ αν είναι νευρολογικό (κάτι που θα το κρίνει ο γιατρός σας) αντιμετωπίζεται με την κατάλληλη θεραπεία.

Το πιο σημαντικό είναι να βρεθεί η αιτία που το παιδί αγχώνεται. Εμείς οι γονείς κάνουμε λάθη με το να μην μπορούμε να καταλάβουμε αν μια κατάσταση προκαλεί άγχος στο παιδί ή όχι και μας είναι δύσκολο να καταλάβουμε αν το παιδί αισθάνεται άβολα και γιατί. Φυσικά το επόμενο λάθος μας είναι που του λέμε να σταματήσει να κάνει αυτό το «τικ» το οποίο έχει ξεκινήσει και έτσι το κάνουμε να νιώθει χειρότερα. Ολοι, μα όλοι οι γονείς πέφτουμε στην παγίδα του να προσπαθούμε να το σταματήσουμε. Αφήστε το να το κάνει είναι κάτι που το ανακουφίζει από το στρες και για αυτό το ξεκίνησε .

Βοηθήστε το παιδί να χαλαρώσει και να νιώσει ασφάλεια χωρίς άγχος. Να έχει κάποια ώρα της ημέρας που να παίζει χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται κάτι άλλο, χωρίς καμία πίεση. Μην το φορτώνεται με ευθύνες και εξωσχολικές δραστηριότητες. Χρειάζεται έπαινο σε ότι κάνει και αν υπάρχουν οικογενειακές διαμάχες καλύτερα να τις αποφεύγεται μπροστά στο παιδί. Προσπαθήστε να θυμηθείτε πότε ξεκίνησε να έχει το «τικ» για να βρείτε τι το οδήγησε σε αυτό. Μπορεί να είναι κάτι που γίνεται καθημερινά κάτι απλό και κοινό που όμως αγχώνει το παιδί. Ενθαρρύνουμε το παιδί να χαλαρώνει. Ενημερώνουμε το δάσκαλό αλλά και συγγενείς ώστε να μην το κάνουν θέμα και έτσι το παιδί θα νιώσει ασφάλεια και σιγά σιγά θα το σταματήσει. Σε περίπτωση μόνο που δείτε ότι το κάνει πάνω από χρόνο, εμφανίζει και άλλα «τικ» γίνεται πιο νευρικό τότε μιλάτε με τον γιατρό.!