«Δοντάκια μου ελάτε αλλά μην με πονάτε!»

Γράφει η Ελένη Νικολετοπούλου

Ένα πρωί, αρχές του 5ου μήνα, ο μπέμπης άρχισε να κλαίει και να «τρώει» με μανία τα χεράκια του. Το σάλιο άπειρο κι η σαλιάρα μούσκεμα. Τον πήρα αγκαλιά για να τον ηρεμήσω αλλά μάταια. Πονούσε πολύ από τα δοντάκια του.

Ξέρετε την φράση «Αν οι μανούλες γνώριζαν τι πόνο θα περάσουν τα παιδιά τους από τα δοντάκια, δεν θα τα γεννούσαν!»; Εμένα μου την είπαν πολλοί φίλοι και γνωστοί. Μήπως είναι αλήθεια;

Έπλυνα καλά τα χέρια μου για να δω αν έχουν πρηστεί τα ούλα του ώστε να επιβεβαιώσω ότι ο πόνος προέρχεται από εκεί. Πράγματι, ήταν κατακόκκινα κι αισθάνθηκα στο δάχτυλό μου, τα δοντάκια να σχηματίζονται.

Και τώρα τι κάνουμε για τον πόνο;

Θα μοιραστώ μαζί σας κάποιους τρόπους που μας βοηθούν καθημερινά και δεν κοστίζουν! (Να συμβουλεύεστε πάντα τον παιδίατρό σας)

1. Η αγκαλιά είναι σωτήρια – Απαλύνει τον πόνο και δεν κοστίζει!
2. Το δάχτυλο της μαμάς! – Το πλένουμε καλά και το δίνουμε άφοβα.
3. Παγωμένο πλαστικό κουταλάκι μωρού – Δροσίζει και είναι ιδανικό για δαγκώματα. (Μην το δώσετε ποτέ χωρίς επίβλεψη).
4. Παιχνίδια στο κρεβάτι ή μουσική – Βοηθούν στο να ξεχαστεί λίγο ο πόνος…
Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι τρόποι που κοστίζουν λίγο αλλά είναι σωτήριοι:
(Να συμβουλεύεστε πάντα τον παιδίατρό σας)
5. Ειδική κρεμούλα για τα δοντάκια – Βοηθάει πολύ, ειδικά το βράδυ!
6. Παυσίπονο – Ιδανικό για τον έντονο πόνο.
7. Μασητικά ψυγείου – Μπορείτε να τα έχετε πάντα στην τσάντα σας.

Τα πρώτα δοντάκια χρειάζονται χρόνο και υπομονή. Όχι μόνο από το μωράκι μας αλλά και από εμάς. Φτάνοντας στον 6ο μήνα, παρατηρώ πως όταν πονάει και του χαμογελάω αισθάνεται χαρούμενος και ασφαλής.

Καλή δύναμη λοιπόν και… καλώς να ορίσουν!