Πώς να βάλετε όρια σε ένα δίχρονο νήπιο

18 μήνες με 2 χρόνια είναι μία καλή ηλικία για να διδάξετε τα όρια και τους κανόνες στο παιδί σας

Διδάσκοντας τους κανόνες στο παιδί, εκείνο μπορεί να κατανοήσει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει και αυτό το βοηθά να είναι πιο πειθαρχημένο, γεγονός που θα μειώσει τα συναισθηματικά του ξεσπάσματα.

Πρώτα βεβαιωθείτε ότι για τα ξεσπάσματα του παιδιού σας δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος εσείς

Η γκρίνια, οι φωνές, ο εκφοβισμός, η ασταθής συμπεριφορά, αλλά και το γεγονός ότι το θεωρείτε πολύ μικρό για να το οριοθετήσετε είναι τα πιο συχνά λάθη των γονέων. Η σταθερότητά σας να του επιβάλλετε όρια και κανόνες δεν έχει σχέση με την ηλικία. Το παιδί σε αυτή τη φάση μπορεί να σας καταλάβει και να συνεργαστεί μαζί σας τις περισσότερες φορές.

Τα όρια και οι κανόνες μαθαίνονται σιγά σιγά

Αυτό που ισχύει για όλα τα νήπια είναι ότι όταν θα τους εξηγήσετε έναν κανόνα ή θα τους επιβάλετε ένα όριο δε σημαίνει ότι θα το μάθουν ή θα το αποδεχτούν αμέσως. Χρειάζεται συνέπεια από σας και σταθερότητα.

Τα παιδιά έχουν τους δικούς τους τρόπους να αντισταθούν στα όρια και τους κανόνες

Αν πιστεύετε ότι τα νήπια είναι μικρά και ανυπεράσπιστα, γρήγορα θα αλλάξετε γνώμη όταν τα δείτε να κάνουν πείσματα, να πέφτουν κάτω να χτυπιούνται, να κλαίνε με αναφιλητά, να σέρνονται, να ουρλιάζουν και να βγάζουν επιθετικότητα.

Αυτά είναι τα μέσα που έχουν τα παιδιά για να αμυνθούν στα όρια, στην πειθαρχία και τους κανόνες. Εννοείται ότι όλα τα παιδιά και οι μεγάλοι προτιμάμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε κι όπως εμείς θέλουμε.

Βάζοντας όρια δεν καταπιέζουμε ένα παιδί να μπει σε ένα σύστημα συμπεριφοράς, αντίθετα το μαθαίνουμε να συμπεριφέρεται.

Πολλοί γονείς θεωρούν ότι θα πρέπει να αφήσουν το παιδί τους ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει και ότι είναι μικρό να το καταπιέζουν με κανόνες. Αυτό είναι η μια άποψη. Η άλλη άποψη είναι ότι ένα παιδί που θα κάνει ό,τι θέλει θα είναι κακομαθημένο, γεγονός που θα κάνει δύσκολη την ζωή του μέσα κι έξω από το σπίτι. Θα είναι ένα παιδί απρόβλεπτο και κοινωνικά μη αποδεκτό, αφού θα θέλει να κάνει πάντα το δικό του.

Τα όρια και οι κανόνες είναι για να βοηθήσουν το παιδί να συγχρονιστεί και να μπορεί να επικοινωνήσει κοινωνικά

Βάζοντας όρια σε ένα παιδί και επισημαίνοντας τους κανόνες το βοηθάμε να μάθει τρόπους συμπεριφοράς αποδεκτούς κοινωνικά και να μάθει να αποφεύγει κινδύνους που μπορεί να προκαλέσει η παιδική του παρορμητικότητα.

«Κρατάμε το χέρι της μαμάς όταν περπατάμε μαζί στο πεζοδρόμιο» είναι ένας κανόνας που βοηθά το παιδί να μάθει ότι το να περπατάς στο δρόμο έχει κινδύνους. Ασφαλώς του μιλάμε και του εξηγούμε, αλλά αυτό ακόμα δεν είναι αρκετό.

Οι κανόνες και τα όρια δεν καταπιέζουν την προσωπικότητα του παιδιού, αντίθετα το βοηθούν να μάθει να συμπεριφέρεται

Ποτέ μην του πείτε «γιατί το λέω εγώ»

Ένα συχνό λάθος όταν έχουμε φτάσει στα όριά μας είναι να βγάζουμε το χειρότερό μας εαυτό και να γινόμαστε αυταρχικοί «θα το κάνεις γιατί το λέω εγώ».

Ο αυταρχισμός δε βοηθά. Μπορείτε να το αντιμετωπίσετε αποτελεσματικότερα χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα και παραδείγματα από άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Μιλήστε του, εξηγήστε του τις πιθανές συνέπειες της πράξης. Όταν το παιδί σας κάνει λάθος εξηγήστε γιατί δεν πρέπει να το ξανακάνει, δώστε του μια ευκαιρία να το σκεφτεί.

Η γνώμη του ειδικού

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε όρια και κανόνες είναι πιο χαρούμενα κι ευτυχισμένα, γιατί γνωρίζουν πως να συμπεριφερθούν, παρόμοια με έναν οδηγό που βλέπει τα σήματα της τροχαίας και συμμορφώνεται ανάλογα. Αντίθετα, σε μία πόλη χωρίς σήματα επικρατεί ένα χάος. Το ίδιο συμβαίνει και με το παιδί που δε δέχεται τα όρια και τους κανόνες συμπεριφοράς.