Υπολογίζεται ότι μεταξύ 16-75% των μικρών παιδιών παρουσιάζουν ιδιορρυθμίες και ιδιοτροπίες στη διατροφή τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά την περίοδο αυτή το παιδί εκφράζει περισσότερο την ατομικότητά του και εκδηλώνει την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του.
Πολλοί γονείς αγχώνονται ότι το παιδί τους αντιμετωπίζει κάποια διατροφική διαταραχή. Αυτό ωστόσο μπορεί και να μην ισχύει, και μπορεί απλά το παιδί τους να μην πεινάει, ή να μην του αρέσει ένα συγκεκριμένο φαγητό.
Εκτός λοιπόν από το κλασσικό αεροπλανάκι, δεν πρέπει να κάνετε τίποτα άλλο! Αν κάποιες μέρες το παιδί σας δεν τρώει το φαγητό του, πρέπει να σεβαστείτε την επιθυμία και την επιλογή του αυτή. Αν αυτό συμβαίνει συχνά, τότε φυσικά και πρέπει να επισκεφτείτε έναν ειδικό γιατρό, έναν διατροφολόγο που να έχει ειδίκευση στα παιδιά.
Τι μπορείτε να κάνετε;
- Πείτε στο παιδί σας ότι αν το επιθυμεί μπορεί απλά να δοκιμάσει το φαγητό που φτιάξατε, και αν δεν του αρέσει και έχετε χρόνο θα του ετοιμάσετε κάτι άλλο που θα του αρέσει.
- Μπορείτε να ρωτήσετε το παιδί σας πριν ετοιμάσετε το φαγητό τι θα ήθελε να φάει, ωστόσο αν το παιδί σας κάθε μέρα σας λέει ότι θέλει να τρώει πατάτες τηγανιτές, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, και μπορείτε να του εξηγήσετε το λόγο. Καλό είναι να του πείτε ότι ο άνθρωπος χρειάζεται ενέργεια και βιταμίνες, και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί να λάβει όλα αυτά που χρειάζεται αν τρώει κάθε μέρα πατάτες τηγανιτές.
- Επίσης, θα μπορούσατε αν το παιδί σας είναι λίγο μεγαλύτερο σε ηλικία να του ζητήσετε να σας βοηθήσει στην παρασκευή του φαγητού, αυτός είναι ένας τρόπος για να κάνετε το παιδί σας να φάει, αφού θα νιώθει περήφανο για το δημιούργημά του.
Photo by Lukas Godina on Unsplash
Τι δεν πρέπει να κάνετε;
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιέσετε το παιδί σας να φάει. Η σχέση που έχει ένας άνθρωπος με το φαγητό είναι ιερή. Αν κάποιος κάνει «κουμάντο στο στομάχι μας», παρά τη θέληση μας, αυτομάτως αυτό επηρεάζει τη ψυχολογία μας, ειδικά ένα παιδί που ακόμα διαμορφώνει την ιδιοσυγκρασία του μέχρι τα έξι του χρόνια.
Πρέπει να προσέχετε πάρα πολύ πως θα προσεγγίσετε το συγκεκριμένο ζήτημα, καθώς είναι εξαιρετικά σημαντικό για την μετέπειτα ψυχική υγεία του παιδιού, και μάλιστα μπορεί να επηρεάσει και τις μελλοντικές διαπροσωπικές του σχέσεις!
Αν για παράδειγμα ένα παιδί δεν τρώει και εσείς κάνετε ολόκληρο «τσίρκο» γύρω του (να σπάτε πιάτα, να κάνετε θεατρικά παιχνίδια) με σκοπό να γελάσει και να ανοίξει το στόμα του, μπορεί να νομίζετε ότι αυτό είναι το σωστό, όμως πραγματικά είναι η πιο λάθος αντιμετώπιση!
Το παιδί θα συνδυάσει όλο αυτό το «νταβαντούρι» που συμβαίνει γύρω του με το φαγητό, και έτσι θα το αποζητά κάθε μέρα. Σκεφτείτε το λίγο πιο συμβολικά, ότι το φαγητό είναι η ενήλικη ζωή του παιδιού. Επομένως, ελλοχεύει ο κίνδυνος ως ενήλικας να αποζητά μόνιμα το «νταβαντούρι», τις «συγκινήσεις», το ντετερμινιστικό δράμα «δράμα για το δράμα», και να μην μπορεί να μείνει μόνος του με το “φαγητό” του. Θα μπορούσατε να απευθυνθείτε σε έναν παιδοψυχολόγο για να σας εξηγήσει τι κάνετε λάθος, αν κάνετε κάτι, και πως θα μπορούσατε να διαχειριστείτε την κατάσταση όσο γίνεται πιο «φροντιστικά» για το παιδί σας!
Τέλος, να θυμόσαστε ότι το παιδί σας γνωρίζει πότε είναι χορτάτο και πότε όχι, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πιέσετε να αδειάσει το πιάτο του!
