Μήπως το άγχος επηρεάζει την διατροφή του παιδιού;

Μπορεί ένα παιδί να έχει άγχος; Η απάντηση είναι ναι, όσο και αν εμείς οι μεγάλοι πολλές φορές υποτιμάμε το παιδικό άγχος, θεωρώντας ότι η παιδικότητα χαρακτηρίζεται από ανεμελιά. Και όμως, παρατηρήστε λίγο τα παιδιά σας και φέρτε στο νου σας τα δικά σας παιδικά χρόνια. Είχατε τόσες πολλές υποχρεώσεις; Κάνατε τόσες πολλές προγραμματισμένες δραστηριότητες; Είχαν οι δικοί σας τις προσδοκίες που έχετε εσείς από τα παιδιά σας; Ασφαλώς και ήθελαν πιστεύω να έχετε καλούς βαθμούς και να πάρετε ένα πτυχίο «βραχιόλι» στο χέρι σας, όπως θυμάμαι την δική μου μητέρα να λέει, αλλά μέχρι εκεί.

Είναι γεγονός ότι τα παιδιά σήμερα δυστυχώς έχουν χάσει την παιδικότητά τους και την ανεμελιά κάποιον άλλων χρόνων. Με το που ξυπνάνε αρχίζει ο δικός του μαραθώνιος, το σχολείο, οι δραστηριότητες η μία πίσω από την άλλη, τα φροντιστήρια ή «μελέτη» όπως έχει ονομαστεί για το δημοτικό – γιατί ναι, τα παιδιά σήμερα ξεκινούν από το δημοτικό τα …ιδιαίτερα, δεν θα μπω όμως σε αυτό σήμερα. Που είναι το παιχνίδι με τους φίλους τους, το διάβασμα «Μίκη Μάους» και παραμυθιών, ο χαλαρός μεσημεριανός ύπνος, το οικογενειακό τραπέζι, κλπ.

Ναι λοιπόν, τα παιδιά σήμερα αγχώνονται και όπως γνωρίζουμε, το άγχος είναι ένας από τους λόγους που μπορεί να επηρεάσει την διατροφή τους και να αποτελέσει αιτιολογία συναισθηματικού φαγητού όπως και στους ενηλίκους.

Τι είναι το «συναισθηματικό φαγητό»;

Ο όρος «συναισθηματικό φαγητό» αναφέρεται σε εκείνον που συνηθίζει να τρώει μεγάλες ποσότητες, να κάνει δηλαδή υπερφαγία, ακόμα και όταν δεν πεινάει πραγματικά. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι δυσφορικά συναισθήματα που δεν μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει κάποιες φορές ή/και να διαχειριστεί με πιο λειτουργικό τρόπο, όπως, άγχος/στρες, στενοχώρια, θλίψη, ανία, ένταση και ανησυχία, μοναξιά, κλπ.

Έτσι ακριβώς και τα παιδιά, όταν δεν μπορούν να διαχειριστούν το άγχος τους για παράδειγμα, μπορεί να καταφύγουν στο συναισθηματικό φαγητό. Πόσο μάλλον όταν έχουν ως παράδειγμα τους γονείς οι οποίοι μπορεί να ενισχύουν – άθελά τους – τέτοιες καταστάσεις, είτε με την δικό τους συναισθηματικό φαγητό είτε ως απάντηση στη συναισθηματική κατάσταση του παιδιού τους. Ας δούμε ένα παράδειγμα: «Φαίνεται ότι είσαι αγχωμένο/στενοχωρημένο/ανήσυχο, κλπ. …φάε μία σοκολατίτσα να σου περάσει…, φάε το αγαπημένο σου φαγητό που σου έφτιαξα να νιώσεις καλύτερα/να ξεχαστείς…».

Το άγχος επίσης μπορεί να εκδηλωθεί και με διαταραχές στη διατροφή όπως ανορεξία, «έκλεισε το στομάχι μου από τη στενοχώρια/αγωνία/άγχος…» συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι μεγάλοι. Μπορεί επίσης να παραλείψουν γεύματα ή ενώ είχαν ένα πρόγραμμα στο φαγητό να αλλάξουν τις ώρες που θα φάνε, όπως να παρουσιάσουν ακόμη και πόνους στο στομάχι, διάρροιες ή δυσκοιλιότητα.

Εάν λοιπόν πιστεύετε ότι οι διατροφικές συνήθειες του παιδιού σας έχουν αλλάξει ή το βλέπετε προβληματισμένο, μιλήστε μαζί του, ακούστε χωρίς να το διακόπτετε τι έχει να σας πει και το κυριότερο χωρίς να υποτιμάτε αυτό που θα σας πει. Το παιδί σας χρειάζεται δίπλα του να το στηρίξετε και να το ακούσετε με κατανόηση. Εάν παρόλα αυτά δείτε να συνεχίζονται οι αλλαγές στη διατροφική συμπεριφορά του, μιλήστε με τον παιδίατρο.

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας