Γιατί δεν πρέπει τα μικρά μας να τρώνε μπροστά από την τηλεόραση;

Από τους πιο κλασικούς, που περιλαμβάνουν κάποια γλυκιά «υπόσχεση» για επιδόρπιο, τη δημιουργική απασχόληση με ζωγραφική ή χειροτεχνίες ταυτόχρονα με το γεύμα, μέχρι πιο σύγχρονους... τεχνολογικά, με smartphone, tablet και καρτούν στην τηλεόραση.

Ναι, μπορεί όλα τα παραπάνω τεχνάσματα να μας βοηθάνε να πετύχουμε προσωρινά τον σκοπό μας και να μας ανακουφίζουν από ένα λιγότερο άγχος, όμως πόσο σίγουρες είμαστε ότι δεν δημιουργούμε μία λάθος αντίληψη στα παιδιά σε σχέση με το φαγητό; Σύμφωνα με τους ειδικούς της διατροφής, «Αν παρατηρήσουμε καλύτερα τους λόγους που ένα απασχολημένο παιδί, γίνεται πιο δεκτικό στο φαγητό, θα καταλάβουμε πως ο εγκέφαλός του είναι αρκετά απασχολημένος και τρώει μηχανικά ή αυτοματοποιημένα χωρίς να αντιλαμβάνεται, ούτε να εκτιμά τις τροφές που καταναλώνει. Σίγουρα για ένα μικρό παιδί, είναι αρκετά περίπλοκο να αντιληφθεί τη σημασία της θρεπτικής αξίας και των τροφών, όμως εμείς είμαστε εκείνοι που θα θέσουμε τα θεμέλια, πάνω στα οποία θα διαμορφώσει μελλοντικά το παιδί μία ισορροπημένη και αγνή διατροφή.

Εμείς τι σχέση έχουμε με αυτό;

Ένας από τους λόγους που δυσκολευόμαστε να απολαύσουμε το φαγητό στο γραφείο και συνήθως καταλήγουμε να πεινάμε πριν το σχόλασμα, είναι η δυσκολία του εγκεφάλου να «τρώει» και να εργάζεται ταυτόχρονα. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα παιδιά που τρώνε το φαγητό τους, ενώ απασχολούνται από κάτι άλλο ταυτόχρονα. Μάλιστα, όπως επεσημαίνουν και οι ειδικοί, «αν η πρακτική αυτή καθιερωθεί για κάποια χρόνια, τότε τρέφετε (οι γονείς) μια διατροφική νοοτροπία που θα το δυσκολέψει στη ζωή του». Πιο συγκεκριμένα, ο εγκέφαλος δεν ξέρει σε ποια λειτουργία να εστιάσει, δεν «γεύεται» απόλυτα τις τροφές, με αποτέλεσμα και το αίσθημα κορεσμού να είναι δυσανάλογο με την ποσότητα που έχει καταναλώσει. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως σε βάθος χρόνου, το παιδί θα αρχίσει να καταναλώνει μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που χρειάζεται και εμείς θα συνεχίσουμε να βάζουμε στο πιάτο του, όλο και πιο γενναιόδωρες μερίδες, αφού σύμφωνα πάλι με τους ειδικούς «η πρακτική αυτή σε συνδυασμό με τις μεγάλες μερίδες φαγητού, που συχνά τείνουν να σερβίρουν οι γονείς σε αυτή την ηλικία, οδηγεί τελικά σε υπερκατανάλωση τροφής». Επιπλέον, η ποιότητα των τροφών που επιλέγουμε για εκείνα, έχει εξίσου μεγάλη σημασία, αφού όσο λιγότερα συντηρητικά έχουν, τόσο πιο αγνές και ωφέλιμες είναι.

Μιλώντας με αριθμούς

Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω, τονίζοντας πως η νηπιακή ηλικία είναι εκείνη στην οποία παρουσιάζεται το μεγαλύτερο ποσοστό υπερκατανάλωσης, το οποίο ξεπερνάει το 30%. Ωστόσο, το πιο ανησυχητικό είναι πως τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, είχαν ήδη ξεκινήσει να υπερκαταναλώνουν από την προσχολική ηλικία, γεγονός που συνδέεται άμεσα με την παχυσαρκία και τα προβλήματα υγείας που αυτή επιφέρει. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι βάσεις για μία υγιεινή διατροφή, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για μία καλύτερη ποιότητας ζωής στο μέλλον. Ακριβώς για αυτό, επιλέγουμε τροφές, όπως το ΟΛΥΜΠΟΣ bio, από 100% ελληνικό βιολογικό αγελαδινό γάλα. Η πλούσια φυσική γεύση ξετρελαίνει τα μικρά, ενώ ο σίδηρος, οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία που περιέχουν συμβάλλουν στη σωστή ανάπτυξη των παιδιών.

Plus: Για σένα που το μικρό σου προτιμάει το κατσικίσιο, να ξέρεις πως υπάρχει και αυτή η επιλογη σε bio, εξίσου υψηλής θρεπτικής αξίας και απαλλαγμένη από συντηρητικά και γλυκαντικές ουσίες! Και οι δύο συσκευασίες, απευθύνονται σε παιδιά που έχουν συμπληρώσει το πρώτο έτος της ηλικίας τους.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Σύμφωνα με τους ειδικούς της διατροφής, «Μια καλή χρονική στιγμή ώστε σταδιακά να μειώσετε την παρακολούθηση τηλεόρασης κατά τη διάρκεια των γευμάτων είναι όταν το παιδί ξεκινά να τρώει μόνο του και θα το βλέπει σαν μια νέα απασχόληση». Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο εύκολα θα το μεταπείσουμε να αφιερώσει τον χρόνο και την προσοχή στο γεύμα του, περιορίζοντας την ταυτόχρονη παρακολούθηση τηλεόρασης ή άλλης δραστηριότητας. Εμείς είμαστε εκείνοι που θα το κάνουμε να δει το γεύμα ως μία νέα απολαυστική απασχόληση, δημιουργώντας το κατάλληλο περιβάλλον και μία «ιεροτελεστία» γύρω από αυτό. Μπορούμε να προσκαλέσουμε τα μικρά μας να παρακολουθήσουν την προετοιμασία της συνταγής και το στρώσιμο του τραπεζιού, να τους δίνουμε να δοκιμάζουν κάποια υλικά κατάλληλα για την ηλικία τους και να συζητάμε για αυτά. Την ώρα που θα κάτσουμε στο τραπέζι, να τους ζητήσουμε να επιλέξουν μία θέση και να ορίσουμε πως αυτή θα είναι πλέον δική τους, να τα αφήσουμε να επεξεργαστούν τη θερμοκρασία και τη μυρωδιά του πιάτου, πριν αρχίσουν να τρώνε. Στο τέλος, μπορούμε να «κλείσουμε» αυτή τη γευστική εμπειρία, προτείνοντάς τους ένα παιδικό επιδόρπιο γιαουρτιού «έκπληξη», το οποίο διαθέτει όλες τις καλλιέργειες γιουρτιού που χρειάζεται το πεπτικό σύστημα για τη διατήρηση της «καλής» εντερικής χλωρίδας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μόλις το δοκιμάσουν, θα αρχίσουν να ανυπομονούν για τη στιγμή που θα καθίσουμε ξανά στο τραπέζι!

Κλείνοντας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα παιδιά είναι ένας... μικρός «καθρέφτης» μας. Όσο εμείς οι γονείς, είμαστε «πιστοί» στην απολαυστική «ιεροτελεστία» ενός ολοκληρωμένου γεύματος, τα παιδιά θα ακολουθήσουν το ίδιο παράδειγμα, ενώ θα το βλέπουν και σαν μία ευκαιρία, να περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί μας!