Αλεξάνδρα Καππάτου: Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει για ένα παιδί η εξάρτηση από το διαδίκτυο
Τα παιδιά και οι νέοι μπορούν εύκολα να εγκλωβιστούν στο διαδίκτυο. Περισσότερο επιρρεπή όμως είναι τα παιδιά που είναι μόνα και δεν έχουν την απαραίτητη προσοχή από τους γονείς τους. Πότε θα πρέπει όμως να ανησυχούν;
Η παιδοψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου, επισημαίνει τις ακόλουθες περιπτώσεις. Αν ένα παιδί βυθίζεται με τις ώρες στο διαδίκτυο και εξαιτίας του, δε βγαίνει καθόλου με τους φίλους του, δεν τρώει, δεν κάνει μπάνιο, δε διαβάζει και πηγαίνει με το ζόρι στο σχολείο, τότε σίγουρα έχουμε μπροστά μας ένα πρόβλημα που πρέπει άμεσα να λύσουμε.
Οι περισσότεροι γονείς αναρωτιούνται αν υπάρχουν κάποια συμπτώματα που θα παρουσιάσει το παιδί τους. Υπάρχουν, σύμφωνα με την παιδοψυχολόγο και είναι τα ακόλουθα:
• Το παιδί ξεχνιέται συχνά στον υπολογιστή και δεν έχει συναίσθηση του χρόνου που αναλώνει σε αυτόν.
• Ασχολείται συνεχώς με το ίντερνετ ή με δραστηριότητες σχετικές με αυτό.
• Προτιμά τα παιχνίδια στο Διαδίκτυο από το να συναντά φίλους του, με αποτέλεσμα να απομονώνεται.
• Πέφτει η απόδοσή του στο σχολείο.
• Λειτουργεί αμυντικά και εχθρικά όταν κάποιος φέρνει την συζήτηση στο θέμα του Διαδικτύου
• Η σκέψη του βρίσκεται στο Διαδίκτυο ακόμη και την ώρα που τρώει ή την ώρα που διαβάζει ή όταν βρίσκεται στον κινηματογράφο.
• Αντιδρά πολύ νευρικά, θυμωμένα ή επιθετικά, όταν κάποιος το διακόπτει από το παιχνίδι ή από την συζήτηση που έχει on line.
• Ξενυχτά συχνά για να μένει συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο.
• Λέει συχνά : «Καλά θα παίξω μόνο ένα λεπτό ακόμη».
• Έχει πει αρκετές φορές συνειδητά ότι πρέπει να μειώσει τις ώρες που περνά συνδεδεμένος στο Διαδίκτυο, αλλά έχει αποτύχει να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα που όρισε μόνος χωρίς πίεση.
• Κρύβει από τους γονείς πόσες ώρες περνά στο Διαδίκτυο και συχνά δεν το ομολογεί ούτε στον εαυτό του.
• Δείχνει άγχος, ανησυχία, εξάρσεις θυμού ή βίας ή καταθλιπτική συμπεριφορά όταν δεν παίζει στο Διαδίκτυο.
Η ερώτηση λοιπό είναι μία. Υπάρχει αντιμετώπιση; Και αν ναι, ποια είναι. Η κυρία Καππάτου, επισημαίνει ότι υπάρχει και είναι η ψυχοθεραπεία, προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια που οδήγησαν το παιδί ή τον έφηβο σε αυτήν την στάση.