«Μήπως οι παρέες του παιδιού μου το παρασύρουν;»

Μήπως τους χαρακτήριζαν με διάφορα "κοσμητικά επίθετα"; Σταματήσατε να τους κάνετε παρέα; Μήπως λειτουργήσατε περισσότερο αντιδραστικά;

Είναι αλήθεια πως ο γονιός δοκιμάζεται πολύ με το μεγάλωμα των παιδιών του. Και είναι και φυσικό μέχρι κάποιο σημείο να ανησυχεί για τους φίλους του παιδιού του.

Πώς όμως κρίνει αν κάποιος είναι κατάλληλος για το παιδί του; Μήπως από την εξωτερική εμφάνιση, από την συμπεριφορά, από το αν είναι καλός μαθητής ή αν έχει χωρισμένους γονείς, από το οικονομικό ή κοινωνικό επίπεδο;

Στην ηλικία 11-14 ετών, οι φίλοι του εφήβου έχουν ιδιαίτερη αξία για τον ίδιον καθώς αισθάνεται πως ο ίδιος επιλέγει με ποιους θα κάνει παρέα. Θεωρεί πως το κριτήριο επιλογής του είναι σωστό, μάλιστα η παρέα είναι αυτή που σηματοδοτεί το συμπλήρωμά του, ο φίλος του είναι αυτός που φτιάχνει "το ναρκισσιστικό δίδυμό του".

Ο γονιός θα πρέπει λοιπόν να είναι διακριτικός με το παιδί του που το βλέπει να ανοίγει σιγά σιγά τα δικά του φτερά και να θέλει να πετάει όλο και περισσότερο έξω από το σπίτι. Ας γνωρίζει ο γονιός πως σε αυτή τη περίοδο το παιδί του ταυτίζεται και αντιγράφει τους ομοίους του, δηλαδή ακόμα και το ίδιο φύλο, όπως για παράδειγμα το αγόρι ταυτίζεται, θαυμάζει και αντιγράφει τον πατέρα, καταλήγοντας στη στενή σχέση με το φίλο και "κολλητό" του.

Γι αυτό και οι γονείς δε θα πρέπει να ανησυχήσουν να φοβηθούν και να γίνουν απαγορευτικοί όταν θα δουν το γιο τους πολύ κοντά με το φίλο του αντιθέτως θα πρέπει να του ενισχύσουν την κοινωνική του δραστηριότητα.

Στην ηλικία των 14-17ετών, στη περίοδο της κυρίαρχης εφηβείας όπως συνηθίζουμε να λέμε, ο έφηβος είναι πολύ περισσότερο εκδηλωτικός, παρορμητικός, ενθουσιώδης, αμφισβητεί αλλά και αρνείται το οικογενειακό μοντέλο, που είναι μία φυσιολογική διαδικασία διαφοροποίησης. Μην ανησυχείτε, το παιδί σας δεν σημαίνει ότι το επηρεάζει κάποιος από το φιλικό του περιβάλλον και γι αυτό έχει αρχίσει και γίνεται αντιδραστικό ενώ μπορεί να μην διστάζει πολλές φορές και να συγκρουστεί μαζί σας. Είναι η περίοδος αυτή, που χωρίς ο έφηβος να το καταλαβαίνει, προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από το οικογενειακό του περιβάλλον, να "φτιάξει" το δικό του σύστημα, να ανοίξει τα φτερά του, να μπει στο κοινωνικό περιβάλλον, έχει δηλαδή την ανάγκη "να ανήκει" και αυτός σε ένα μεγαλύτερο κοινωνικό σύνολο από αυτό της οικογένειάς του...

Εδώ ο γονιός χρειάζεται να είναι σταθερά δίπλα στο παιδί του κάνοντας όμως σιγά σιγά πιο πίσω και αφήνοντάς το να βγει αυτό μπροστά. Σημαντικό είναι ότι έχει κάνει τα προηγούμενα χρόνια, όπου τώρα πια θερίζει αυτό που έσπειρε. Αν λοιπόν έχει κάνει καλή δουλειά στο όργωμα και στη σπορά του χωραφιού, δεν χρειάζεται να ανησυχεί μήπως οι σπόροι του δεν φυτρώσουν και τους φάνε τα ζιζάνια.

Ο γονιός χρειάζεται να ξέρει πως η εφηβεία είναι ένα αναπτυξιακό στάδιο που χαρακτηρίζεται από την επαναστατικότητα ή και την αμφισβήτηση. Είναι σημαντικό το παιδί να επιλέγει τους φίλους του, αλλά εξίσου σημαντικό να μην αφεθεί τελείως χωρίς την επίβλεψη των γονιών του. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, οι παρέες των νέων να ελέγχονται , αλλά με πολύ διακριτικό τρόπο, ώστε να μην προκαλέσει την αντίδραση του εφήβου.

Σε περίπτωση που ο έφηβος έχει συμπεριφορές που είναι επικίνδυνες για τη σωματική και ψυχική του υγεία οι γονείς μπορούν να απευθυνθούν σε ψυχολόγο.

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή

Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!