Άγχος στην εφηβεία: Τι μπορείτε να κάνετε;

Οι έφηβοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τόσες αλλαγές και απαιτήσεις που μπορεί να «τα χάσουν» και να μην μπορούν να βρουν εύκολα λύση σε αυτό που τους αγχώνει.

Μπορεί λοιπόν να δείτε το παιδί σας να έχει νευρικότητα, αϋπνίες, ανησυχία, να τρώει τα νύχια του, να παραπονιέται για στομαχόπονους ή πονοκεφάλους, για ζαλάδες και άλλου είδους αδιαθεσίες. Να κάνει πολλά λάθη απροσεξίας, να θυμώνει εύκολα όταν κάνει λάθη κτλ.

Μπορεί από την άλλη να μην δείτε τίποτε από όλα αυτά...μπορεί το παιδί σας να φοράει τη μάσκα «αναισθησίας» που πολλοί έφηβοι μοιάζουν να φορούν και να νομίζουμε εσφαλμένα ότι δεν τον αγγίζει τίποτε, αλλά το παιδί κατά βάθος να έχει τρομερό άγχος.

Είναι σημαντικό, όπως έχουμε πει και σε προηγούμενα άρθρα, να παρατηρείτε το παιδί σας για να λάβετε τα μέτρα σας και να το βοηθήσετε. Εάν, λοιπόν, παρατηρήσετε κάτι διαφορετικό στη συμπεριφορά του εφήβου σας, μην βιαστείτε να πείτε απλά «Είναι η εφηβεία» και να ηρεμήσετε. Καλύτερα να δείτε πιο προσεκτικά την αλλαγή στο παιδί και να προσπαθήσετε να το πλησιάσετε, κάτι πολύ σημαντικό σε αυτή την κρίσιμη φάση ζωής.

Ένας έφηβος μπορεί να νιώθει άγχος όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα, που οι ενήλικες θεωρούν μηδαμινό. Έτσι, νιώθει ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει και το κλείνει μέσα του. Το μοίρασμα με τους φίλους είναι σημαντικό σε αυτή τη φάση ζωής, αλλά και πάλι τα επίπεδα άγχους των εφήβων ανεβαίνουν πολύ εύκολα καθώς οι αλλαγές είναι πολλές. Πηγές άγχους, λοιπόν, μπορεί να είναι: οι σωματικές αλλαγές (καμπύλες, στήθος, σπυράκι, μουστάκι, αλλαγή φωνής), οι μεγάλες απαιτήσεις των γονιών στο σχολείο, ο ανταγωνισμός του εφήβου εάν είναι καλός μαθητής με άλλους καλούς μαθητές κάτι που πιστέψτε με μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μικρό καθημερινό πόλεμο με πολύ άγχος, το διαζύγιο των γονιών, ο θάνατος ενός κοντινού προσώπου, η μετακόμιση σε άλλη πόλη, η αλλαγή σχολείου, η αλλαγή τάξης, η αλλαγή καθηγητή, η έντονη κριτική από εσάς- οι «συμβουλές» σας και πολλά άλλα.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, εάν έχουμε παιδί στην εφηβεία, είναι να το ακούμε, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του και όσα δεν μπορεί να μας πει με λέξεις. Θέλει αρκετή υπομονή αλλά και μπόλικη κατανόηση ο έφηβος. Η αποδοχή είναι το νούμερο ένα συστατικό επιτυχίας για να χτίσετε μαζί του μια γερή αυτοπεποίθηση κάτι ου βοηθά πολύ κατά την εφηβεία.

Επιπλέον, προσπαθήστε να μετριάσετε το δικό σας άγχος για να διδάξετε μια λιγότερο αγχώδης στάση ζωής στο παιδί σας. Τα παιδιά μιμούνται περισσότερο παρά ακούν, επομένως σταματήστε το κήρυγμα και ξεκινήστε να εφαρμόζετε τις συμβουλές σας πρώτα- πρώτα σε εσάς! Βρείτε την ισορροπία, μην είστε ούτε αυστηρός ούτε και υπερπροστατευτικός καθώς και στις δύο περιπτώσεις θα βλάψετε το παιδί σας. Στην πρώτη περίπτωση θα το μειώνετε συνεχώς, στην δεύτερη περίπτωση θα το «φιμώνετε».

Εάν βιώνετε κι εσείς μια δύσκολη στιγμή ζωής (θάνατος, διαζύγιο, μετακόμιση) καλό είναι να μιλάτε με το παιδί σας και να εκφράζετε ανοιχτά αυτό που συμβαίνει. Μην κρύβετε το «άσχημο» συναίσθημα, πείτε το δυνατά και δώστε χρόνο σε όλους μέσα στο σπίτι να το βιώσουν και να το επεξεργαστούν. Ένα λάθος που συχνά κάνουν οι οικογένειες είναι ότι προσπαθούν γρήγορα να επιστρέψουν στην παλιά ρουτίνα τους και θάβουν έτσι τα συναισθήματά τους...όμως πότε όταν θάβεις κάτι ζωντανό αυτό μένει εκεί;

Μιλήστε λοιπόν, μοιραστείτε, και αν δεν ξέρετε πώς τα διαχειριστείτε κι εσείς κάποια πράγματα διαβάστε βιβλία από ειδικούς ή πηγαίνετε σε κάποιον ειδικό να σας βοηθήσει.

Παπακυργιάκη Χρύσα
Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog: psuxis-logos.blogspot.gr