Γιατί το παιδί δεν θέλει να πάει στο σχολείο; Σύμφωνα με τους ειδικούς, δύο είναι οι πιθανοί λόγοι

Σε αντίθεση με ό,τι νομίζετε, τα παιδιά, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, δεν αντιπαθούν το σχολείο . Απεναντίας, το να μαθαίνουν νέα πράγματα και να συναναστρέφονται με συνομιλήκους τους είναι από τις αγαπημένες τους δραστηριότητες.

Όταν ένα παιδί αρχίζει να λέει ότι δεν θέλει να πάει στο σχολείο και δυσφορεί μόνο με την ιδέα να μπει στην τάξη, είναι λογικό για τους γονείς να αναρωτηθούν και να αναζητήσουν τα αίτια.

Μερικές φορές, οι λόγοι μπορεί να είναι βαθύτεροι από μια απλή συγκυρία και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα.

Μια ομάδα Αυστραλών ερευνητών ειδικευμένων στις παιδαγωγικές επιστήμες, ανέλυσε πρόσφατα σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο The Conversation, τη διαφορά μεταξύ δύο φαινομένων που, αν και παρόμοια, είναι πολύ διαφορετικά: τη σχολική απροθυμία και την σχολική άρνηση.

Σχολική άρνηση: Πώς να τη διαχειριστείτε

Είναι σημαντικό οι γονείς να μη συγχέουν αυτές τις δύο έννοιες, καθώς η σωστή αναγνώριση της φύσης του προβλήματος επιτρέπει την έγκαιρη παρέμβαση με τον κατάλληλο τύπο υποστήριξης.

Όταν το παιδί δεν θέλει να ξαναπάει σχολείο

Σχολική απροθυμία

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η σχολική απροθυμία εμφανίζεται όταν ένα παιδί, παρότι δεν απορρίπτει κατηγορηματικά το σχολείο, δεν θέλει να πάει. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η απόρριψη δεν είναι ριζική αλλά μια έκφραση δυσφορίας που μπορεί να προκληθεί από συγκεκριμένα γεγονότα, όπως ένα επερχόμενο τεστ, μια σύγκρουση με έναν συμμαθητή ή ανεπιθύμητες σχολικές δραστηριότητες, όπως μια μακρινή εκδρομή.

Η απροθυμία είναι συνήθως στιγμιαία και συχνά εκδηλώνεται με σωματικά συμπτώματα,όπως στομαχόπονο , πονοκέφαλο ή ένα γενικό αίσθημα αδιαθεσίας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι απαραίτητο οι γονείς να ακούν και να επικυρώνουν τα συναισθήματα του παιδιού, κάνοντάς το να αισθάνεται πως το καταλαβαίνουν («Καταλαβαίνω τη νευρικότητά σου», «Ξέρω πώς μπορείς να νιώσεις») και ενθαρρύνοντάς το να αντιδράσει, χωρίς ωστόσο να το κάνουν να νιώθει ανεπαρκές. Έχοντας αυτό κατά νου, η καθιέρωση μιας προβλέψιμης πρωινής ρουτίνας μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να ενισχύσουν τις δεξιότητες αυτοδιαχείρισής τους, οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη της αυτονομίας και την καλύτερη αντιμετώπιση αγχωτικών καταστάσεων.

Το παιδί μου δεν θέλει να επιστρέψει στο σχολείο, τι να κάνω;

Σχολική άρνηση

Όταν το παιδί επιμένει να μην θέλει να πάει στο σχολείο και βιώνει καθετί που σχετίζεται με αυτό με άγχος, τότε οι γονείς πρέπει ν’ αρχίσουν να εξετάζουν την ύπαρξη μιας πιο σοβαρής πάθησης.

Τα σημάδια μιας σχολικής άρνησης είναι εύκολα αναγνωρίσιμα. Ένα παιδί που συχνά παραπονιέται για σωματικά προβλήματα μόλις μπει στην τάξη (στομαχόπονος, πονοκέφαλος κ.λπ.), «παλεύει» να ντυθεί ή ξεσπά σε κλάματα και μόνο στην ιδέα να συναντήσει δασκάλους και συμμαθητές, είναι πιθανότατα ένα παιδί που διέρχεται μια φάση βαθιάς συναισθηματικής και ψυχολογικής πίεσης.

Αυτά τα σημάδια, επισημαίνουν οι ειδικοί, συνδέονται συχνά με αγχώδεις διαταραχές που οδηγούν τα παιδιά να αποφεύγουν ασυνείδητα το σχολείο ως αμυντικό μηχανισμό και δεν πρέπει να αγνοούνται, καθώς η παρατεταμένη άρνηση μπορεί να έχει μόνιμες επιπτώσεις στην ανάπτυξη του παιδιού, όχι μόνο σε επίπεδο βαθμών και εκμάθησης δεξιοτήτων αλλά και σε κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο.

«Δεν μου αρέσει το σχολείο»: Τι μπορεί να κάνει ο γονιός όταν το παιδί του δεν θέλει να πάει σχολείο

Βοηθώντας το παιδί να ξεπεράσει την άρνηση για το σχολείο

Οι ειδικοί προτείνουν στους γονείς να υιοθετήσουν μια προσέγγιση που βασίζεται στην ενσυναίσθηση και όχι στην αντιπαράθεση. Η τιμωρία του παιδιού μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα, ενισχύοντας τις ανασφάλειες του.

Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν είναι να το ακούνε χωρίς να το κρίνουν, προσπαθώντας να κατανοήσουν τις δυσκολίες του και να ανταποκριθούν στις ανάγκες του με υπομονή. Η έγκαιρη παρέμβαση είναι το κλειδί και η ψυχολογική υποστήριξη από έναν επαγγελματία μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των βασικών αιτιών του άγχους, της αγωνίας και της άρνησης του παιδιού να πάει στο σχολείο.

Κάθε παιδί είναι μοναδικό και χρειάζεται μια εξατομικευμένη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη τα ατομικά του χαρακτηριστικά, τις συναισθηματικές του ανάγκες και δυσκολίες. Μόνο έτσι μπορούν οι γονείς να αντιμετωπίσουν με επιτυχία αυτά τα προβλήματα, υποστηρίζοντας τα παιδιά τους ώστε να ξεπεράσουν τις σχολικές δυσκολίες.