Μία αγανακτισμένη μαμά: «Ακόμα δεν αρχίσαμε το σχολείο και ξεκίνησαν οι απεργίες!»
Σήμερα θα ήταν μια όμορφη μέρα...
Να ξυπνήσουμε με την μικρή μου, να την πάω στο σχολείο και να έρθω στο γραφείο να κάνω την δουλειά μου, χωρίς άγχος. Εξάλλου σήμερα είναι ο Αγιασμός στα σχολεία. Τι πιο όμορφο από το να γράψω ένα κείμενο για να ευχηθώ σε όλες εκείνες τις μανούλες καλή αρχή.
Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου
Όμως το χαρτάκι που βρήκα χθες βράδυ στην τσάντα της Νικόλ με έκανε έξω φρενών. Ο δημοτικός βρεφονηπιακός σταθμός θα μείνει κλειστός σήμερα από τις 11.00 μέχρι τις 16.00 λόγω απεργίας. Λόγω απεργίας; Τι είδους απεργία είναι αυτή 8 μέρες μετά την έναρξη του σταθμού; Και εγώ το παιδί μου τι θα το κάνω 5 ώρες; Οι σκέψεις μου αυτή τη στιγμή είναι τόσο μπερδεμένες που αδυνατώ να γράψω λογικά.
Είμαι μια μαμά σαν όλες τις μανούλες εκεί έξω. Είμαι από τις τυχερές γυναίκες που εργάζεται (γιατί σήμερα όποιος εργάζεται επί πληρωμή είναι τυχερός) και πρέπει να είμαι στο γραφείο μου στις 9 το πρωί. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να πάω την μικρή μου στις 8.30 στην τάξη της. Το χαρτάκι που βρήκα ήταν σαν να μου έλεγε, «φέρε το παιδί σου για 1,5 ωρίτσα και έλα πάρτο!». Αυτό σε απλή μετάφραση για εμένα σημαίνει, «τράβα στη δουλειά σου στις 9.00 φύγε στις 10.30 και στις 11 να είσαι εδώ να το πάρεις!».
Να τα δρομολόγια, να οι βενζίνες, να η ταλαιπωρία του παιδιού πήγαινε έλα. Γιατί μπορεί να είμαι τυχερή που έχω δουλειά αλλά είμαι άτυχη γιατί δεν έχω ούτε γιαγιά, ούτε παππού να μου κρατήσουν το παιδί. Ούτε όμως μου περισσεύουν χρήματα για να πληρώνω νταντά. Τουτέστιν, η μικρή Νικόλ σήμερα, αντί να πάει στο σχολείο σαν όλα τα παιδάκια της ηλικίας της, είναι μαζί μου σήμερα στο γραφείο.
Σε ποιον να ρίξω ευθύνες μου λέτε; Στην υπεύθυνη δημοτική αρχή που δεν τα βρίσκει με τους υπαλλήλους της; Στον σταθμό που κάνει στάση εργασίας για ένα 5ωρο; Θέλω να συμμεριστώ και τα δικά τους προβλήματα αλλά δυστυχώς αδυνατώ. Παρόλο που είναι δημοτικός σταθμός πληρώνω 120 ευρώ το μήνα για τα τροφεία. Τι πρέπει να κάνω δηλαδή; Να πάρω κομπιουτεράκι και να αρχίσω να αφαιρώ τις μέρες που θα απεργήσουν οι δασκάλες; Και λέω «απεργήσουν», γιατί αν άρχισαν νωρίς νωρίς τις απεργίες, ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει η φετινή σχολική χρονιά.
Πιστεύω πως δεν είμαι η μόνη απελπισμένη μάνα αυτή τη στιγμή! Αντιπροσωπεύω τουλάχιστον τις μανούλες που στέλνουμε μαζί τα παιδιά μας στην ίδια τάξη και που σήμερα τρέχουν και δεν φτάνουν για να δουν που θα «βολέψουν» τα παιδιά τους. Υπομονή κορίτσια μου... έχει ο Θεός.
Οπότε αφού σας τα είπα και ξελάφρωσα λιγάκι, θα κλείσω με τις ευχές μου προς όλες τις μανούλες που πηγαίνουν σήμερα τα παιδάκια τους στο σχολείο: Καλή Σχολική χρονιά! Αφήστε την αγωνία σας έξω από την τσαντούλα του παιδιού σας. Εξάλλου είμαι σίγουρη πως είναι τόσο μεγάλη η αγωνία σας που δεν θα χωράει μέσα στην σχολική του τσάντα.
Καλή σας μέρα από εμένα και την Νικόλ!
