«Ψηλά Βουνά»: Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από καμία παιδική βιβλιοθήκη!
Είμαι από τις μαμάδες που λατρεύουν την ώρα του βραδινού ύπνου. Μου αρέσει να κάνω μπάνιο τη μικρή μου κόρη, να της δίνω να πιει το γάλα της και να τρέχουμε στο υπνοδωμάτιο να τη βάλω να ξαπλώσει και να της διαβάσω, μία, δύο ακόμη και τρεις ιστορίες.
Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου
Λατρεύει τις ιστορίες και δη εκείνες που τις κάνω «αληθινές». Τις ιστορίες που στο τέλος κάθομαι και της εξηγώ πώς δημιουργήθηκαν, για πιο λόγο, ακόμη και ποιος τις έγραψε. Και έφτασε στα χέρια μου το βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου «Ψηλά Βουνά»... Πριν το διαβάσω στην κόρη μου το διάβασα μία φορά μόνη μου. Πάντα το κάνω αυτό, ειδικά στις ιστορίες που μέχρι πριν ούτε εγώ η ίδια δεν γνώριζα.
Τι παραμύθι και αυτό! Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1918 και αποτέλεσε το πρώτο σχολικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα. Και όμως, εγώ αν και γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Καρπενήσι, μέρος όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε αυτός ο μεγάλος συγγραφέας, ποτέ δεν είχα διαβάσει τα «Ψηλά Βουνά». Ούτε καν στο σχολείο.
Μόλις ξεφύλλισα τις σελίδες, αμέσως ταξίδεψα στο Βελούχι, το δικό μου βουνό και το μυαλό μου γέμισε με αναμνήσεις από τις βόλτες στο βουνό, από τα γίδια και τις κατσίκες που υπήρχαν εκεί, από τα γάργαρα νερά που τρέχουν και από το ποτάμι που κάθε καλοκαίρι τσαλαβουτούσα τα πόδια μου.
Το παραμύθι μιλά για μια παρέα παιδιών που τελείωσαν το σχολείο και αποφάσισαν να ταξιδέψουν στα ψηλά βουνά της Ευρυτανίας. Τα βουνά όπου εγώ μεγάλωσα και τα βουνά όπου η κόρη μου θέλω να μάθει. Είμαι σίγουρη, πώς μόλις της διαβάσω την ιστορία θα ενθουσιαστεί. Θα της πω ότι μιλάει για τα δικά της βουνά. Τα βουνά που βλέπει κάθε καλοκαίρι. Τα ποτάμια και τα ρυάκια που την αφήνω να πετά πέτρες. Τα βουνά που βλέπει καθώς πάμε στο μοναστήρι της Παναγιάς της Προυσιώτισσας... Τα βουνά που κοιτάζει κάθε πρωί που ξυπνά στο πατρικό μου.
Εκεί θα περάσουμε τις διακοπές της Πρωτοχρονιάς. Εκεί θα της διαβάσω και για πρώτη φορά τούτη την ιστορία. Θα τυλίξω το βιβλίο μέσα σε ένα γιορτινό χαρτί περιτυλίγματος και θα το βάλω κάτω από το δέντρο. Θα την αφήσω να το ανοίξει μόνη της και έπειτα θα κάτσουμε στο παράθυρο και ατενίζοντας το χιονισμένο Βελούχι, θα της διαβάσω για την περιπέτεια των παιδιών και για τον μικρό Λάμπρο, που διψάει για μάθηση!
Αν θέλετε και εσείς αυτό το βιβλίο θα το βρείτε στις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.
