Back to school: Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς
Κουράγιο! Κουράγιο σε όλους τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους για πρώτη φορά στον βρεφονηπιακό σταθμό ή το νηπιαγωγείο και σε όλους τους γονείς που τα παιδιά τους θα πάνε για πρώτη φορά στο Δημοτικό.
Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά για πρώτη φορά στον βρεφονηπιακό σταθμό;
Αγαπημένοι μου γονείς, ψυχραιμία. Και εγώ πέρασα από τη δική σας θέση. Όταν η μικρή μου ήταν 2,5 ετών αν και δεν εργαζόμουν την έστειλα με βαριά καρδιά στο σταθμό. Ένιωθα τύψεις και ενοχές. Έλεγα συνέχεια, «Μα που το στέλνω τόσο μικρό το παιδί μου; Αφού κάθομαι στο σπίτι γιατί δεν την κρατάω;», και όμως όλα ήταν για καλό μιας και η Νικόλ, είχε «κολλήσει» μαζί μου και ο σταθμός τη βοήθησε να «ξεκολλήσει». Κοινωνικοποιήθηκε, «λύθηκε η γλώσσα της», έκανε παρέες που κρατούν μέχρι σήμερα, έγινε ανεξάρτητη, έκοψε την πάνα γρήγορα και γενικά μόνο σε καλό μου βγήκε το ότι την έστειλα σχολείο.
Έτσι λοιπόν, μην αγχώνεστε, όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, η «πρώτη φορά» και η «προσαρμογή» είναι για εμάς τους γονείς που αποχωριζόμαστε τα παιδιά μας και όχι για τα παιδιά. Τα παιδιά μόνο κερδισμένα βγαίνουν από τη εισαγωγή τους στο σταθμό.
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά για πρώτη φορά στο Νηπιαγωγείο;
Αν το παιδί δεν έχει ήδη πάει σε κάποιο βρεφονηπιακό σταθμό ή προνήπιο τότε σε αυτή την ηλικία η προσαρμογή θα είναι λίγο δύσκολη. Ανασκουμπωθείτε με υπομονή και επιμονή. Πείτε στο παιδί σας πριν πάτε στο σχολείο ότι θα κάνει νέους φίλους, ότι θα κάνει πολλές χειροτεχνίες και ότι θα μάθει νέα πράγματα που στο σπίτι δεν μαθαίνει. Τονώστε του το ενδιαφέρον και ποτέ μα ποτέ μην δείξετε αδυναμία και συγκίνηση μπροστά στο παιδί την ημέρα του αποχωρισμού. Αν το κάνετε μόνο ανασφάλεια θα νιώσει για το νέο περιβάλλον. Για εμένα ευτυχώς το νηπιαγωγείο, ήταν εύκολο. Η Νικόλ, μου μόνο χαρά ένιωθε όταν έφυγε από τον σταθμό.
Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά για πρώτη φορά στην Πρώτη Δημοτικού;
Έλα μου ντε; Εμείς πέρσι πήγαμε πρώτη φορά στην Α' Δημοτικού. Δεν σας κρύβω ότι είχα αρκετό άγχος καθώς δεν ήξερα τι με περίμενε. Φίλοι μου γονείς με είχαν συμβουλέψει, άλλοι ότι θα είναι εύκολα και άλλοι ότι θα είναι δύσκολα. Εγώ πάλι αν με ρωτάτε τα «βρήκα» και εύκολα και δύσκολα μαζί. Μέσα σε αυτή την πρώτη σχολική χρονιά στο δημοτικό κατάλαβα ότι δεν έχω αρκετή υπομονή με το διάβασμα έτσι την άφηνα να διαβάζει μόνη της για να βάλει μια σειρά και έπειτα έλεγχα αν έχει κάνει σωστά τις εργασίες της. Ενώ η Νικόλ, αντιλήφθηκε ότι η Α' δημοτικού αντικατέστησε το παιχνίδι με εργασίες, διάβασμα και ένα θρανίο που πρέπει να κάθεσαι αντί να περιφέρεσαι μέσα στην τάξη για «ψύλλου πήδημα»...
Φέτος, η Β' Δημοτικού δείχνει πιο εύκολη. Εγώ ξέρω τι να περιμένω (τα ίδια με πέρσι) και η Νικόλ ανυπομονεί να συναντήσει τη δασκάλα της και τους φίλους της. Αν θα τα βρούμε πιο «σκούρα» φέτος, μιας και το πρόγραμμα εκτός διάβασμα το απόγευμα, μπαλέτο, έχει και αγγλικά;
Ίδωμεν!
