Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για να πάει ένα παιδί παιδικό σταθμό;

Στη σημερινή εποχή βέβαια οι υπάρχουσες συνθήκες είναι αυτές που συνήθως βγάζουν τους γονείς από το δίλλημα και επιβάλλουν τον παιδικό σταθμό ως τη μόνη λύση. Κι αυτό γιατί στα περισσότερα σπίτια δεν υπάρχει η οικονομική πολυτέλεια η μητέρα να μη δουλεύει στα πρώτα ένα με δύο χρόνια του παιδιού. Επομένως - αν δεν υπάρχει η δυνατότητα βοήθειας από πρόσωπα φροντίδας (γιαγιάδες, παππούδες) ο παιδικός σταθμός είναι μονόδρομος ακόμα και πριν τα παιδιά χρονίσουν.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ιδανικά, είναι καλό για ένα παιδί να έχει δίπλα του στο σπίτι τη μητέρα του για τον πρώτο χρόνο της ζωής του, να είναι αυτή το κύριο πρόσωπο φροντίδας του. Το σταδιακό -μέρα με τη μέρα- χτίσιμο της δυαδικής αυτής σχέσης είναι απαραίτητο και για τους δύο και η συνεχής συνύπαρξη κάνει καλό όχι μόνο στο παιδί αλλά και στο γονιό. Αν τώρα μια γυναίκα δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό, δε θα πρέπει σε καμία περίπτωση να νιώθει τύψεις ή να θεωρεί ότι δεν είναι καλή μητέρα. Θα είναι αποκλειστικά δίπλα στο παιδί της για όσο μεγαλύτερο διάστημα μπορεί, με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί, κι αυτό φτάνει για να την κάνει καλή μητέρα.

Η ηλικία που ένα παιδί αρχίζει να κρίνεται απαραίτητο να πάει στον παιδικό σταθμό είναι τα 2 με 2,5 χρόνια. Είναι τότε που έχει απόλυτη ανάγκη να συναναστρέφεται συνομηλίκους, να μάθει να συνεργάζεται, να μοιράζεται, να εντάσσεται στην ομάδα, να μάθει να παίζει ομαδικά και να υπακούει σε κανόνες, να σέβεται τους άλλους, να πειθαρχεί, να αναπτύξει τις νοητικές του δεξιότητες και τη φαντασία του. Και το σχολείο είναι το μόνο κατάλληλο, καταρτισμένο και εκπαιδευμένο περιβάλλον για όλα τα παραπάνω.

Μέχρι τα 2 χρόνια δεν κρίνεται απαραίτητη η ένταξη του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον. Είναι σε ηλικία που προτιμά την ατομική ενασχόληση μαζί του και ένα σταθερό πρόσωπο αναφοράς. Αν όμως, έχουν την πολυτέλεια οι γονείς να επιλέξουν είτε να στείλουν το παιδί στον παιδικό σταθμό είτε να μείνει στο σπίτι με τη γιαγιά ή τον παππού ή κάποια γυναίκα, είναι καλό να έχουν στο μυαλό τους ότι στο σχολικό πλαίσιο -παρά τη μικρή του ηλικία- θα αρχίσει αναπόφευκτα να εξοικειώνεται με κανόνες και καθημερινό πρόγραμμα και θα μάθει σιγά σιγά να συναναστρέφεται άλλα παιδάκια και να μοιράζεται. Κι αυτό μόνο κέρδος μπορεί να είναι, ειδικά αν λάβουμε υπ'όψιν μας ότι οι κανόνες και τα όρια παρουσία των παππούδων τις περισσότερες φορές είναι ανύπαρκτα, σε βάρος των παιδιών φυσικά.

Διαβάστε περισσότερα Back to School άρθρα εδώ

Επειδή όμως οι σημερινές συνθήκες ζωής συνήθως δεν αφήνουν περιθώρια επιλογής και οι αποφάσεις δεν είναι αποτέλεσμα επιθυμίας αλλά ανάγκης, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μη νιώθουν ενοχές για αυτές. Γιατί, είτε στείλουν το παιδί στον παιδικό σταθμό μόλις χρονίσει ή και μικρότερο, είτε το στείλουν στα 3 του, αν νιώθουν ανασφάλεια και αμφιβολία για αυτή τους την απόφαση, και αναρωτιούνται "έκανα ή δεν έκανα καλά;", αυτή την αμφιθυμία θα την περάσουν αναπόφευκτα και στο παιδί. Έτσι αυτό θα είναι "φορτωμένο" φόβο και ανασφάλεια ανεξαρτήτως περιβάλλοντος.

Πρέπει οι γονείς να πιστέψουν πως κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν και τους επιτρέπεται για το παιδί τους, με βάση πάντα τα οικογενειακά και οικονομικά δεδομένα τους, και να νιώθουν σίγουροι για την όποια επιλογή τους. Είναι ο μόνος τρόπος να νιώσει καλά και ασφαλές το παιδί τους, είτε βρίσκεται στο σχολείο είτε στο σπίτι.

Αυτό που είναι σημαντικό να θυμούνται οι γονείς είναι πως όλα τα παιδιά -ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικών συνθηκών- χρειάζονται καθημερινό ποιοτικό χρόνο και με τους δύο γονείς τους- και ας είναι και περιορισμένος- καθώς και όρια και κανόνες από πολύ μικρή ηλικία. Έχουν ανάγκη να νιώθουν ελεύθερα και να εισακούονται οι επιθυμίες τους αλλά έχουν και απόλυτη ανάγκη να ξέρουν μέχρι πού επιτρέπεται να πάνε, τι μπορούν και τι δε μπορούν να κάνουν. Είναι ο μόνος τρόπος να αισθάνονται ασφαλή και να μεγαλώνουν υγιώς σε όποιο περιβάλλον κι αν βρίσκονται.

Φοίβη Λέκκα
Κοινωνική Ψυχολόγος, Εκπαιδευόμενη Θεραπεύτρια Οικογένειας και Ζεύγους - Αιγινήτειο Νοσοκομείο