«Ο σχολικός εκφοβισμός δεν αξίζει σε κανένα παιδί», γράφει η 12χρονη Αργυρώ

Μόλις τελείωσα το Δημοτικό και ετοιμάζομαι να ξεκινήσω το Γυμνάσιο. Αυτό από μόνο του είναι μία σημαντική αλλαγή στη ζωή μου αφού μετά το καλοκαίρι θα χάσω τους περισσότερους συμμαθητές μου –αφού τελικά δεν θα πάμε όλοι στο ίδιο σχολείο- και αυτόματα θα πρέπει να συνηθίσω το νέο περιβάλλον. Νέοι καθηγητές, περισσότερο διάβασμα, περισσότερο άγχος, διαφορετικοί φίλοι.

Σκέφτομαι ότι για να ανταπεξέλθω θα πρέπει να γίνω πιο δυναμική και ίσως πιο επιφυλακτική! Σίγουρα θα είναι δύσκολο, όμως θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω! Όπως όλα τα παιδιά, αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ένα: Το bullying! Μια λέξη τόσο μικρή που όμως μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός παιδιού.

Μερικές φορές κάποια παιδιά θεωρούν πως είναι ανώτερα από κάποια άλλα.

Όταν δεν δίνεις σε κάποιον την ευκαιρία να σε γνωρίσει, μεγαλώνει μέσα του το αίσθημα της απόρριψης και μπορεί να σου κάνει κακό. Αυτή είναι η αρχή του κακού αφού πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να τα κακομεταχειρίζονται. Ίσως να φαίνεται περίεργο αλλά όλα ξεκινούν από ένα προσβλητικό σχόλιο, από ένα σπρώξιμο, ακόμα και από την προσπάθεια κάποιου να τονίσει τα ελαττώματά σου! Ήρθε η στιγμή λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας μια προσωπική εμπειρία!

Γνώριζα ένα αγόρι που είχε κάποια παραπανίσια κιλά. Κάποιοι νόμιζαν πως μπορούν να τον χρησιμοποιούν, να τον μειώνουν και να τον προσβάλλουν εξαιτίας αυτής της αδυναμίας του! Πιστεύω πώς κάποια παιδιά δεν το έκαναν με κακή πρόθεση, αλλά ίσως παρασύρθηκαν από τους άλλους που το ξεκίνησαν. Πλέον όμως είμαι σίγουρη πως αυτό ήταν μία μορφή σχολικού εκφοβισμού. Καθώς περνούσε ο καιρός αυτό εξακολουθούσε να συμβαίνει και ίσως άθελά μου να «συμμετείχα» κι εγώ αφού δεν μίλησα σε κανέναν γι’ αυτό το γεγονός! Τώρα μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν θα ήθελα να βρίσκομαι στην θέση αυτού του παιδιού. Γι’ αυτό θα ήθελα να πω σε όλα τα παιδιά, ότι καλό είναι πριν κάνουμε κάτι εις βάρος κάποιου άλλου, να μπούμε πρώτα στην θέση του διότι μετά μπορεί να το μετανιώσουμε.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να προστατεύσουμε όλα τα παιδιά που πέφτουν θύματα bullying.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να τα βοηθήσουμε! Το πιο βασικό είναι τα παιδιά να μη φοβούνται να μιλήσουν για ό,τι τα απασχολεί πρώτα στους γονείς τους και έπειτα στους δασκάλους και τους καθηγητές τους. Μερικά παιδιά φοβούνται να μιλήσουν διότι ίσως έχουν δεχτεί κάποιου είδους απειλή η οποία τα εμποδίζει να ανοιχτούν. Αυτό θα πρέπει να σταματήσει να γίνεται. Τα αδύναμα παιδιά είναι συνήθως στόχος αυτών που διαπράττουν το bullying. Θα πρέπει κάποια στιγμή όλοι να καταλάβουν πως δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε παιδιά και πως όλοι είμαστε ίσοι μεταξύ μας. Όμως, είναι εξίσου σημαντικό, εμείς που είμαστε οι αυτόπτες μάρτυρες της κακομεταχείρισης ενός παιδιού, να μιλάμε για κάτι που βλέπουμε και μας φαίνεται ύποπτο! Είμαι σίγουρη πως όλοι το σκέφτονται μα κανείς δεν το πραγματοποιεί! Ίσως γιατί φοβόμαστε ότι εμείς θα είμαστε τα επόμενα θύματα ή ίσως ντρεπόμαστε να το πράξουμε μη τυχόν και μας θεωρήσουν «καρφιά».

Σε όλους πρέπει να δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουν φίλους. Επειδή λοιπόν έχω βιώσει κι εγώ μία παρόμοια κατάσταση που την έχω περιγράψει παραπάνω, θα συμβούλευα όλα τα παιδιά να μοιράζονται τις σκέψεις τους με κάποιον που είναι σίγουρα πως θα μπορέσει να τα βοηθήσει και να τα προστατέψει.

Καλό καλοκαίρι σε όλους και καλή σχολική χρονιά με όμορφες στιγμές και χωρίς κλάματα. Δεν αξίζει σε κανένα παιδί!

Αργυρώ Μιχαλέα