Πανελλήνιες και γονείς! Ενα άγχος που πρέπει να ξεπεραστεί!

Είναι πολύ φυσικό ένας γονιός να είναι αγχωμένος. Ισως, μάλιστα να είναι πιο αγχωμένος από όταν έδινε ο ίδιος εξετάσεις. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αυτό το άγχος, να το περάσει στο παιδί του.

Ενα παιδί, που δίνει πανελλήνιες, έχει αρκετό άγχος από μόνο του. Αν θα μπορέσει να γράψει, αν τα θυμάται όλα, αν θα προλάβει, αν θα περάσει, αν θα σας ικανοποιήσει ή θα σας απογοητεύσει. Αυτά υπάρχουν ήδη στο μυαλό του παιδιού σας. Εσείς με το να του τα υπενθυμίζετε συνεχώς δεν κερδίζετε τίποτε παραπάνω από το να το αγχώσετε ακόμη περισσότερο και στη χειρότερη περίπτωση να το μπλοκάρετε. Μεγάλη προσοχή και στην κινητικότητά σας, διότι μπορεί να μη λέτε τίποτα, αλλά αν πηγαινοέρχεστε πάνω κάτω, είστε νευρικός, και υπερκινητικός, το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει στο παιδί. Είναι σημαντικές οι εξετάσεις, αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Είναι πολύ σημαντικό να περάσουμε στο παιδί μας το μήνυμα, «μπες μέσα, συγκεντρώσου, γράψε, κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς, μην αγχωθείς – σου φτάνει ο χρόνος».

Τα απαγορευμένα ΜΗ

Δεν φωνάζουμε στο παιδί.

Δεν το απειλούμε.

Δεν το συγκρίνουμε με άλλο παιδί.

Μη δίνετε υποσχέσεις που δεν μπορείτε να κρατήσετε, μόνο και μόνο για να περάσει το δικό σας την ώρα που μιλάτε με το παιδί σας.

Μη φοβίζετε και μη τρομοκρατείτε το παιδί. «Ετσι και δεν περάσεις , την έβαψες»

Μην το φορτώνετε τύψεις: «Εμείς που έχουμε κάνει τόσα για σένα.. Αυτό είναι το ευχαριστώ;»

Μην του κάνετε σκοτσέζικα ψυχολογικά ντουζ. «Δεν πειράζει αν δεν περάσεις Νομική. Ομως να ξέρεις θα στεναχωρηθούμε πάρα πολύ»

Μην προσπαθήσετε να του περάσετε τα δικά σας απωθημένα ως δικούς του στόχους.

Μην τα αποδοκιμάζετε: «Καλά, νομίζεις ότι εσένα περιμένουν στο Πολυτεχνείο;»

Γενικότερα:

Σεβόμαστε την προσπάθεια του παιδιού, προσπαθούμε να μη το αποσπάμε την ώρα διαβάσματος, με δυνατές μουσικές, τηλεόραση, καλεσμένους στο σπίτι, καβγάδες.

Προσπαθούμε να είμαστε κοντά του. Το βοηθάμε όταν μας το ζητήσει.

Δεν συζητάμε την αγωνία μας, μπροστά στο παιδί.

Δεν το κριτικάρουμε.

Το ενθαρρύνουμε.

Το προτρέπουμε να χαλαρώσει. Να κάνει διάλλειμα, να κοιμηθεί, να βγει μία βόλτα με τους φίλους του.

Μην είστε όλη την ώρα πάνω από το κεφάλι του. Το παιδί σας, είναι αρκετά μεγάλο και ώριμο για να ξέρει τι πρέπει να κάνει. Αλλωστε, είτε είστε από πάνω του κάθε τρία λεπτά είτε όχι, ένα παιδί αν θέλει να διαβάσει θα το κάνει και αν δεν θέλει δε θα το κάνει.

Καλή επιτυχία σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες και καλό κουράγιο σε όλους τους γονείς!