Καλομοίρα: «Όταν έφυγα από το μαιευτήριο χωρίς τα μωρά μου, ένιωσα ότι τα εγκαταλείπω…»

Οι τελευταίοι εννέα μήνες για την Καλομοίρα είναι γεμάτοι μπιμπερό, πάνες, κλάματα αλλά και παιδικά χαμόγελα, τρυφερές αγκαλιές και παιχνίδια από τους δίδυμους γιους της, τον Δημήτρη και τον Νίκο που είναι όλη της η ζωή. Η γλυκιά τραγουδίστρια μιλώντας αποκλειστικά στο mothersblog.gr αποκαλύπτει τον εφιάλτη που βίωσε όταν τα μωρά της ήταν στην εντατική νεογνών μετά τη γέννα, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, δεν αποκλείει την απόκτηση κι άλλου παιδιού και κάνει όνειρα για τους δυο γιους της...

Είσαι πολύ νέα και είσαι ήδη μανούλα. Είναι δύσκολο αυτό; Έχεις μετανιώσει; Γιατί θα μπορούσες να γίνεις μαμά σε περίπου δέκα χρόνια από τώρα όπως κάνουν όλες οι γυναίκες που χτίζουν μία καριέρα...

Είναι πολύ δύσκολο και η αλήθεια είναι πως καταναλώνει πολύ από την ενέργεια που έχεις, όμως στο τέλος της μέρας, δεν θα μπορούσα να ζήσω πιο όμορφα. Τα μωρά μου είναι τώρα εννέα μηνών και το δέσιμο που νιώθω μαζί τους είναι απίστευτο. Είναι το πιο εξαντλητικό πράγμα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως και το πιο υπέροχο. Το ξέρω ότι θα μπορούσα να περιμένω λίγο για να μεγαλώσω, αλλά σκέφτηκα «Τι περιμένεις;». Πιστεύω πως ποτέ δεν υπάρχει η κατάλληλη στιγμή, αρκεί μόνο να κάνεις αυτό που θέλεις!

Μίλησέ μας για τη ζωή σου με τα δίδυμα...

Πρέπει να παραδεχτώ ότι στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα. Εννοώ ότι ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Από το βράδυ όμως που κοιμήθηκαν σερί μέχρι το πρωί, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο εύκολα. Τώρα κρατάνε μόνα τους τα μπιμπερό τους και στέκονται στον ποπό τους κι αυτό με βοηθάει γιατί μπορούν να φάνε μόνα τους. Κερδίζω πολύτιμο χρόνο γιατί ενώ τα έχω υπό την προσοχή μου μπορώ να κάνω κι άλλες δουλειές, να πλύνω τα πιάτα ή κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή. Ήδη παίζουν και μεταξύ τους, αλλά ακόμα δεν μπορώ να τους αφήσω μόνους τους γιατί ο Νίκος αρπάζει τον Δημήτρη απ' τα μαλλιά και πρέπει να είμαι συνεχώς από πάνω τους για να τους χωρίσω.

Περιέγραψέ μας μία μέρα στο σπίτι σας...

Μία τυπική μέρα με τα δίδυμα στο σπίτι είναι ως εξής: Στις 8 ξυπνάω και τα αλλάζω, τους δίνω το γάλα τους, τα αφήνω να παίξουν, στις 10 τρώνε το φρούτο τους, συνεχίζουν να παίζουν, στις 12.00 πίνουν πάλι το γάλα τους, τα βάζω να κοιμηθούν για περίπου τρεις ώρες, μετά τα ξαναταΐζω, στις 5 το απόγευμα τρώνε το δείπνο τους όπως κοτόπουλο και λαχανικά για παράδειγμα, στις 6 είναι η ώρα του μπάνιου, μετά τα αφήνω να παίξουν πάλι και στις 9 είναι η ώρα του τελευταίου γεύματος με γάλα. Μισή ώρα αργότερα πέφτουν για ύπνο και ύστερα έρχεται η επόμενη μέρα για να κάνουμε το ίδιο πρόγραμμα από την αρχή.

Ποια ήταν η σχέση σου με τον θηλασμό; Τα κατάφερες; Πόσο καιρό θήλασες τα μωρά σου;

Στην αρχή απολάμβανα την τόση δυνατή ένωση που κατάφερνε να δημιουργήσει ο θηλασμός για μένα και τους γιους μου. Στη συνέχεια όμως τα βρήκα σκούρα. Δεν μπορούσα πλέον να θηλάζω. Σταμάτησα έναν μήνα μετά τη γέννα, αλλά είχα ακόμα πολύ γάλα στην κατάψυξη που τους έδινα. Πονούσα πολύ και έπρεπε να βγάζω γάλα κάθε τρεις ώρες αλλιώς θα συνέχιζα να πονάω ακόμα περισσότερο. Δεν το άντεχα. Πραγματικά θαυμάζω τις γυναίκες που το κάνουν για έναν χρόνο. Είναι ηρωίδες για μένα και πραγματικά εύχομαι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ.

Πώς βίωσες τη γέννα των διδύμων σου; Ήταν δύσκολη διαδικασία για σένα;

Ήταν η πιο υπέροχη εμπειρία της ζωής μου. Ήταν πολύ οδυνηρή διαδικασία από άποψη πόνου γιατί η δράση της επισκληρίδιου ένεσης είχε σταματήσει πλέον όταν επρόκειτο να έρθει στον κόσμο ο Δημήτρης, αλλά ήταν τόσο υπέροχο. Βίωσα κάθε στιγμή της γέννας. Την ώρα που έσπρωχνα για να γεννηθεί ο Δημήτρης –ο οποίος ήταν και ο πρώτος που ήρθε στον κόσμο- έλεγα από μέσα μου "Ω, Χριστέ μου, θα πρέπει να σπρώξω πάλι"! Όταν όμως ήρθε στον κόσμο ο Δημήτρης ήμουν τόσο ευτυχισμένη που ανυπομονούσα να δω τον Νίκο ο οποίος γεννήθηκε 12 λεπτά μετά! Ήταν τόσο υπέροχο που ήταν ο Γιώργος μαζί μου και με κρατούσε. Πιστεύω ότι απόλαυσε και εκείνος την εμπειρία να βλέπει τα παιδιά του να γεννιούνται. Πρέπει όμως να πω πως τη στιγμή που ο γιατρός πιέζει στο στομάχι πονάει τόσο πολύ, ακόμα περισσότερο και από τη στιγμή που σπρώχνεις για να γεννήσεις.

Τα μωρά σου γεννήθηκαν πρόωρα. Έτσι, χρειάστηκε να μείνουν στην εντατική για λίγο καιρό. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου τότε; Πώς τα πήγαιναν και ποιες σκέψεις είχες τότε;

Ένιωθα άθλια και δεν θέλω να ζήσω ποτέ κάτι ανάλογο στη ζωή μου. Πρώτα απ' όλα το γεγονός ότι έφυγα από το νοσοκομείο χωρίς να πάρω τα μωρά μου μαζί με εκνεύρισε πάρα πολύ γιατί ένιωθα σα να τα εγκατέλειπα. Επίσης, την πρώτη νύχτα που κοιμήθηκα στο σπίτι χωρίς αυτούς, ένιωθα τόσο μόνη. Ήταν στην κοιλιά μου για τόσους πολλούς μήνες και ένιωθα σαν να είμαστε μία μικρή ομάδα, όμως όταν κοιμήθηκα μόνη εκείνο το βράδυ ένιωσα κατάθλιψη και πολλή μοναξιά. Ο Δημήτρης ήταν στην εντατική για έναν μήνα και ο Νίκος για 1 ½ μήνα. Τον καιρό που βρίσκονταν στο νοσοκομείο, πήγαινα στις 9 το πρωί και έφευγα στις 7 το απόγευμα. Καθόμουν σε ένα δωμάτιο και κοιμόμουν ενώ θήλαζα. Τους μιλούσα, κρατούσα τα δαχτυλάκια τους, τους τραγουδούσα... Μου ράγιζε η καρδιά να βλέπω τα μωρά μου, αλλά και άλλα μωρά με τόσα καλώδια πάνω τους. Είναι τραγικό.

Σου αρέσει ο ρόλος σου ως μητέρα;

Τον λατρεύω. Στην αρχή πανικοβαλλόμουν εξαιτίας της ευθύνης που είχα ενώ φοβόμουν πολύ, όμως τώρα που μεγαλώνουν και βλέπω τις διαφορετικές προσωπικότητές τους δεν νιώθω πια έτσι. Έμαθα πια να μην βιάζομαι και να αντιμετωπίζω τα πάντα στην ώρα τους.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που έζησες και θα ήθελες να ξεχάσεις;

Εκτός από τους τέσσερις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης μου (που ήταν μακράν πολύ δύσκολοι) πρέπει να πω ότι οι πιο δύσκολες στιγμές μου ήταν όταν έφεραν τα μωρά στο σπίτι από το νοσοκομείο. Και τα δύο ήρθαν σπίτι με μηχανήματα για την αναπνοή και την καρδιά τους και η ώρα του φαγητού ήταν λίγο τρομακτική εμπειρία γιατί ήταν πολύ εύθραυστα. Και φυσικά, κοιμόντουσαν πολύ λίγο. Οι πρώτοι έξι μήνες ζωής των διδύμων ήταν πραγματικά πολύ δύσκολοι. Είμαι χαρούμενη που αυτό το κεφάλαιο της ζωής μας έκλεισε.

Και η πιο όμορφη στιγμή που έζησες;

Τώρα ζω τις πιο όμορφες στιγμές μου. Τους κοιτάω στα μάτια, τους κρατάω αγκαλιά και τους τραγουδάω ένα τραγούδι και η καρδιά μου και η ψυχή μου γεμίζουν τόσο πολύ... Είναι απίστευτο το πόσο πολύ μπορείς να αγαπήσεις δύο τόσο μικρά ανθρωπάκια. Έχουν ολοκληρώσει εμένα και τον Γιώργο με τον ερχομό τους.

Ο Γιώργος σε βοηθάει με τα μωρά;

Ναι, είναι μπαμπάς που βοηθάει πολύ. Ειδικά στην αρχή, με στήριζε πολύ και με βοηθούσε με τα μωρά. Για παράδειγμα, τον άφηνα να τα προσέχει για να ξεκουραστώ ή να κοιμηθώ λίγο. Τώρα που είναι λίγο μεγαλύτερα του αρέσει να παίζει μαζί τους κάθε λεπτό που έχει ελεύθερο. Είναι συνεχώς από πάνω τους.

Ποιος άλλος σε βοηθάει με τα δίδυμα;

Η μητέρα μου μένει τρία σπίτια κάτω από το δικό μου και είναι πάντα ο άνθρωπος που χρειάζομαι σε έκτακτες καταστάσεις, ή για να γίνει νταντά για τα παιδιά. Έρχεται και μία κοπέλα που με βοηθάει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Έρχεται για λίγες ώρες το απόγευμα, ειδικά αν εγώ και ο Γιώργος θέλουμε να αφιερώσουμε μία βραδιά για τη διασκέδασή μας και να βγούμε έξω.

Πιστεύεις ότι τα αγόρια σου, μοιάζουν περισσότερο στον μπαμπά τους;

Ακριβώς όπως ο μπαμπάς τους! Ο Δημήτρης είναι ίδιος με τον Γιώργο ενώ ο Νίκος έχει τον χαρακτήρα του. Είναι πολύ δραστήριος ο Νίκος και πολύ παιχνιδιάρης, όπως ο Γιώργος ενώ ο Δημήτρης είναι πιο χαμηλών τόνων.

Πότε σκοπεύετε με τον Γιώργο να τα βαπτίσετε. Ακούγεται έντονα ότι η βάπτιση θα γίνει στην Ελλάδα το επόμενο καλοκαίρι.

Θέλουμε πολύ να τα βαφτίσουμε στην Ελλάδα το ερχόμενο καλοκαίρι. Ανυπομονώ γι' αυτή τη στιγμή.

Έχεις αφήσει στη μέση μία λαμπερή καριέρα εδώ στην Ελλάδα. Θα κάνεις σύντομα δυναμική επιστροφή ή θα αφοσιωθείς στα δίδυμά σου για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια;

Η κύρια προτεραιότητά μου είναι σίγουρα τα δίδυμα και ο άντρας μου αλλά θα ήθελα