Δυστυχισμένοι γονείς μεγαλώνουν δυστυχισμένα παιδιά!

Έρευνες του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ αλλά και του Καθολικού Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον υποστηρίζει ακριβώς αυτό. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου οι γονείς συνεχώς διαπληκτίζονται, χάνουν την αίσθηση του μέτρου και έχουν εντάσεις και καβγάδες, τότε σίγουρα το παιδί αντιλαμβάνεται, ειδικά αν είναι πολύ μικρό, ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι απόλυτα φυσιολογικές. Έτσι, το πιθανότερο είναι πως όταν θα μεγαλώσει και θα είναι και εκείνο έτοιμο να κάνει τη δική του οικογένεια, θα ζει σε μια οικογένεια που θα έχει τις ίδιες εντάσεις και καβγάδες. Όσο πιο μεγάλη ένταση βιώνει ένα παιδί μέσα στο σπίτι, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, τόσο πιο επιθετικό, αντικοινωνικό ή εσωστρεφές μπορεί να γίνει το παιδί. Στην αντίπερα όχθη, όμως, υπάρχουν και οι οικογένειες που φροντίζουν ώστε να μην υπάρχουν διαπληκτισμοί και έντονοι καβγάδες μπροστά στα παιδιά, αλλά λύνουν τα προβλήματα που υπάρχουν ανάμεσα στο ζευγάρι με κουβέντα και λογικές συζητήσεις. Έτσι, το παιδί αναπτύσσει το αίσθημα του δικαίου και του αδίκου, μαθαίνουν πως ο καλύτερος τρόπος για να λύσουν προβλήματα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις είναι η συζήτηση και τέλος είναι ήρεμα, έχουν αυτοπεποίθηση και δεν χάνουν την κοινωνικότητά τους. Τέλος αντιλαμβάνονται τι πάει να πει σεβασμός του ανθρώπου που έχουν απέναντί τους, ασχέτως αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τις απόψεις τους.