Κώστας Αποστολάκης: «Κανενός το παιδί δεν είναι δικό του, δεν είναι κτήμα του»

Από τον Γιάννη Βίτσα

-Εδώ και λίγες ημέρες είστε πατέρας. Πόσο άλλαξε η κόρη σας τη ζωή σας;

«Καταρχήν άλλαξαν τα ωράρια μου. Η ζωή μου απέκτησε ένα μοναδικό ενδιαφέρον, το μεγάλωμα της κόρης μου. Είναι πολύ ωραία αλλαγή, γιατί είναι δημιουργική!»

-Πώς αισθανθήκατε όταν πρωτοείδατε, όταν πιάσατε στα χέρια το μωρό σας ;

«Νόμιζα ότι δεν είναι δικό μου παιδί, ότι μου έδωσαν να κρατήσω το μωρό κάποιου συγγενή μου. Όταν διέκρινα τη μεγάλη ομοιότητα που είχαμε είπα:«Δεν γίνεται! Είναι δικό μου παιδί». (γέλια)»

-Άρα λοιπόν να φανταστώ η κόρη σας είναι «θηλυκός Αποστολάκης»;

«Σχεδόν. Έχει πάρει βέβαια τα μάτια της Αμέλιας (σ.σ. Αναστασάκη)»

-Συγκινηθήκατε όταν την αντικρίσατε;

«Συγκινήθηκα πάρα πολύ, γιατί δεν είχα ποτέ στόχο να κάνω παιδί και οικογένεια. Ήρθε απότομα στη ζωή μου μία τόσο συγκινητική αλλαγή. Τελικά στα σαράντα τρία μου έγινα μπαμπάς! Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν το τελευταίο ηλικιακό στάδιο που θα μπορούσα να γίνω πατέρας γιατί από εκεί και πέρα γίνεσαι κατευθείαν παππούς.»

-Δακρύσατε να υποθέσω, την πρώτη φορά που συναντηθήκαν τα βλέμματα σας;

«Ήθελα να κλάψω πολύ, αλλά κρατήθηκα για να υποστηρίξω την Αμέλια (σ.σ. Αναστασάκη). Ήμουν εξάλλου εξ' ολοκλήρου παρών σε όλη τη διαδικασία του τοκετού.»

-Φοβηθήκατε στη διάρκεια του τοκετού;

«Είναι μία διαδικασία τελείως άγνωστη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Είναι πολύ ιδιαίτερο. Ευτυχώς είχαμε την τύχη να έχουμε έναν εξαιρετικό επιστήμονα, το μαιευτήρα Κώστα Λατζουράκη. Ήταν συνεχώς δίπλα της. Τη βοήθησε πάρα πολύ να γεννήσει φυσιολογικά πράγμα που το αποφεύγουν οι υπόλοιποι μαιευτήρες. Ήμουν όσες ώρες διήρκησε ο τοκετός μαζί με την Αμέλια. Ήθελα να την στηρίζω. Να νιώθει ότι υπάρχει ένας άνθρωπος δυνατός δίπλα της. Ένιωθα την ανάγκη να είμαι εκεί, να μην χάσει στιγμή το αίσθημα της ασφάλειας.»

-Όταν απομακρυνθήκατε μετά τον τοκετό από το πλευρό της, έχοντας πια δει την κόρη σας πώς αισθανθήκατε;

«Ένιωσα ότι ήρθε στο δρόμο μου, μία καινούργια ζωή. Εδώ βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ένα πράγμα. Κανένα παιδί δεν είναι κανενός. Τα παιδιά είναι αυτής της γης και δεν ανήκουν ούτε στους μπαμπάδες, ούτε στις μαμάδες. Η πρόταση «δικό μου παιδί» πρέπει να είναι σε εισαγωγικά. Κανενός το παιδί δεν είναι δικό του, δεν είναι κτήμα του! Έχει την προσωπικότητά του! Θα μεγαλώσει, θα κάνει τα δικά του επιτεύματα και θα πορευθεί στη ζωή μόνο του.»

-Κλείνοντας έχετε σκεφθεί τι όνομα θα δώσετε στη μικρή;

«Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα. Ούτως ή άλλως η βάπτιση θα γίνει σε ένα χρόνο. Ότι όνομα και να έχει πρωτεύει να είναι καλά, γερή και δυνατή.»

PLUS: Ο Κώστας Αποστολάκης πρωταγωνιστεί για δεύτερο χρόνο στην κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Ο παππούς έχει πίεση» στο θέατρο Ήβη με τους Κώστα Βουτσά- στον χαρακτηριστικό ρόλο του παππού-, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Θωμαΐς Ανδρούτσου, Σοφία Παυλίδου και Πέτρο Λαγούτη.