Λένα Αλκαίου:«Από την στιγμή που κάνεις παιδί αφήνεις πίσω το εγώ σου»
Η κόρη της έχει μεταμορφώσει τη ζωή της στο πιο όμορφο παραμύθι. Η Λένα Αλκαίου μιλά για το δώρο της ζωής της, τη μητρότητα και μας συστήνει για πρώτη φορά -δίνοντας την αγαπημένη της φωτογραφία- την σχεδόν δύο ετών κόρη της Χρυσάνθη!
Από τον Γιάννη Βίτσα
-Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος...
«Νομίζω ότι η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη που σχεδόν πέταγα. Δε μπορούσα να το συνειδητοποιήσω στην αρχή... Το ήθελα πάρα πολύ. Δε μπορεί να περιγραφεί η ευτυχία μου. Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά τόσο όμορφα στη ζωή μου.»
-Προσπαθούσατε επί χρόνια να κάνετε παιδάκι;
«Όχι. Το παιδί προέκυψε, αλλά ήρθε ακριβώς σε μία πολύ σημαντική στιγμή της ζωής μου, που το επιθυμούσα πάρα πολύ.»
-Η πρώτη φορά που κράτησα το μωρό μου αγκαλιά...
«Τα είχα χαμένα. Την κρατούσα αγκαλιά, την έβλεπα και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει. Έλεγα «Αυτό είναι το παιδί μου». Είναι συγκλονιστικά τα συναισθήματα που έζησα τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και μετά. Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο έκλαψα από χαρά και συγκίνηση όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος και όταν μετά από εννιά μήνες την κράτησα στην αγκαλιά μου. Είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής μου.
-Οι μήνες του θηλασμού ήταν...
«Πολύ όμορφοι και γεμάτοι. Είναι συγκλονιστικό να θηλάζεις το παιδί. Βέβαια διήρκησε μόνο δύο μήνες. Δεν είχα πολύ γάλα, αλλά αυτό το διάστημα ήταν μοναδικό.»
-Όταν με φώναξε μαμά ένιωσα...
«Με φώναξε πέρυσι... που έκλεινε το πρώτο έτος ζωής της. Με το παιδί έχεις συνεχείς εκπλήξεις και συγκινήσεις. Κάθε ημέρα είναι διαφορετική. Θα κάνει κάποια έκφραση, θα πει μία λέξη που θα σε κάνει να νιώσεις χαρά και συγκίνηση.»
-Στα πρώτα της γενέθλια..
«Της κάναμε μία τούρτα με το μπαμπά της. Έβλεπε το κεράκι και η φωτιά της φαίνονταν παράξενη. Της έδειχνα πώς θα το σβήσει... Με το που είδε την τούρτα φυσικά έβαλε το χεράκι της μέσα και την χάλασε... Το είδε σαν παιχνίδι και χάρηκε πολύ.»
- Η πιο όμορφη αλλά και η πιο δύσκολη στιγμή που βιώσαμε...
«Κάθε στιγμή με την Χρυσάνθη είναι όμορφη, γεμάτη και αληθινά ευτυχισμένη. Όσο για την πιο δύσκολη ήταν λίγο διάστημα μετά αφ' ότου γεννήθηκε. Έπαθε παλινδρόμηση, κοκκίνισε και κοκάλωσε. Μέχρι να καταλάβω τι ήταν, να της κάνω υπέρηχο και να τη δει ο γιατρός τρελάθηκα. Χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου. Έπειτα έμαθα ότι το παθαίνουν πολλά μωρά αντιστοίχως. Γίνεσαι ψύχραιμη νομίζω μετά από καιρό, αν και προσωπικά και τώρα ακόμα δεν διαθέτω την απόλυτη ψυχραιμία.»
- Περάσατε επιλόχεια κατάθλιψη μετά την γέννα;
«Όχι. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη με το παιδί. Δε με ένοιαζε καθόλου που ξυπνούσα κάθε τρεις ώρες, που έκλαιγε για να φάει... Ήθελα να την έχω μόνο συνέχεια αγκαλιά.»
-Η ζωή μου με το μωρό είναι σαν...
«Σαν παραμύθι από αυτά που μου διάβαζα μικρή και αγαπούσα! Δε φανταζόμουν ποτέ ότι τα όμορφα παραμύθια μπορούν να γίνουν πράξη και στη ζωή, αλλά τελικά μπορεί να συμβεί. Είναι πολύ μεγάλο δώρο το παιδί.»
-Το παιδί μου, μου έμαθε...
«Νομίζω ότι από την στιγμή που κάνεις παιδί αφήνεις πίσω το εγώ σου. Το ξεχνάς και σε ενδιαφέρει απόλυτα να μπορέσεις να δώσεις αγάπη σ' αυτόν τον άνθρωπο που γεννιέται και μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Έχω μάθει να είμαι πιο εκδηλωτική πια γιατί παλαιότερα ήμουν κλειστός χαρακτήρας. Έμαθα να εκφράζομαι καλύτερα.»
-Τα επόμενα σχέδια μου είναι...
«Τα σχέδια μου είναι να μπορέσω να μεγαλώσω το παιδί μου όσο πιο καλά γίνεται με όση περισσότερη αγάπη και στοργή μπορώ, γιατί είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά μόνο αυτό θέλουν.»
