Μωρό γεννήθηκε στις 25 βδομάδες κύησης ,480 γρ. και τα κατάφερε!

Οι γιατροί της είπαν ότι οι πιθανότητες για να ζήσει ήταν πάρα πολύ λίγες , αλλά η πίστη που είχε η μαμά του μωρού, η αγάπη και η σκληρή δουλειά βοήθησαν στο να μεγαλώσει αυτό το μικρό κοριτσάκι των 480 γραμμαρίων και τελικά να πάει σπίτι του με την οικογένεια του όπου συνεχίζει να μεγαλώνει υγιέστατη, σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη!

Η Μπόζενα ήθελε πολύ να γίνει μητέρα. Προσπαθούσε τρία χρόνια με τον άντρα της όταν αποφάσισαν να ξεκινήσουν την διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Μετά από δύο προσπάθειες τελικά κατάφερε να μείνει έγκυος. «θυμάμαι όταν πήρα τις απαντήσεις από την β΄ χοριακή εξέταση που έκανα ,ούρλιαξα από την χαρά μου. Οι άνθρωποι που ήταν γύρω μου με κοίταζαν περίεργα και τότε τους είπα....ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣΣΣ!!»

Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης έπρεπε να πηγαίνει συχνά για ελέγχους καθώς ήταν εγκυμοσύνη η οποία έγινε με εξωσωματική αλλά η υψηλή πίεση που παρουσίασε έπρεπε να ελέγχεται. Μέχρι την ημέρα που γέννησε όλα έδειχναν να είναι απολύτως φυσιολογικά και να κυλάνε ομαλά. Το πρωί εκείνο αισθανόταν λίγο περίεργα.Τηλεφώνησε στον γιατρό της , ο οποίος της είπε να πάει αμέσως εκεί να την εξετάσει. Κατά την διάρκεια της εξέτασης διαπίστωσαν ότι είχε αρκετά μεγάλη διαστολή και έπρεπε αμέσως να νοσηλευτεί.

Της χορηγήθηκε φαρμακευτική αγωγή και έπρεπε να ξεκουραστεί όσο μπορούσε .Αντί όμως να είναι καλύτερα άρχισε να έχει συσπάσεις. Την τέταρτη μέρα και ενώ ήταν στο νοσοκομείο ,σε μια εξέταση που της έκανε ο γιατρός της διαπίστωσε ότι είχε κάνει τέλεια διαστολή και είχε ήδη μπει σε διαδικασία τοκετού.

«Σε αυτό το σημείο τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα...δυσπιστία , θλίψη , φόβο , έκλαιγα συνέχεια. Δεν ήξερα καν τι θα γίνει...Πριν να γεννήσω ήρθε ο παιδίατρος και με ενημέρωσε τι ακριβώς συμβαίνει με το μωρό και σε ποια κατάσταση θα είναι. Κάθε του λέξη έσπαγε την καρδιά μου σε χιλιάδες κομματάκια. Μου είπε θα γεννηθεί πολύ νωρίτερα από όσο πρέπει , ότι το βάρος του είναι πολύ χαμηλό ,το κορμάκι του δεν έχει καν αναπτυχθεί όσο πρέπει και ότι το πολύ να ζήσει μια με δυο ώρες. Με έπιασε τρόμος .. ήθελα εκείνη την στιγμή να πεθάνω μαζί με το μωρό μου! Με το μυαλό μου να σκέφτεται όλα αυτά ,γέννησα χωρίς καν να το καταλάβω ,ξαφνικά άκουσα το παιδί να κλαίει και δεν ήξερα καν αν είναι αγόρι η κορίτσι. Μετά την γέννα ξανά γύρισε ο παιδίατρος ,όταν τον είδα είχα μια ελπίδα ότι θα μου πει κάποια καλά νέα. Τελικά αυτό που μου είπε ήταν ακόμα ένα πλήγμα για εμένα...Με ρώτησε αν ήθελα να βαπτίσω το μωρό στο νοσοκομείο επειδή θα μπορούσε να πεθάνει από στιγμή σε στιγμή. Έπαθα σοκ εκείνη την στιγμή και ξαφνικά ήρθε η θολούρα. Συμφώνησα να γίνει η βάπτιση αλλά δεν πρόλαβα να πω όνομα. Ο γιατρός μου είχε κάνει αναισθησία για να με καθαρίσει και κάπου εκεί αποκοιμήθηκα .Από την μία δεν ήθελα να ξυπνήσω ποτέ! Όταν ξύπνησα ανακάλυψα ότι είχα γεννήσει ένα κοριτσάκι 480 γραμμάρια το οποίο είχαν ονομάσει Ιβάνα. Μέσα στην ζάλη και τις παρενέργειες της αναισθησίας που μου είχαν κάνει αποκοιμήθηκα πάλι.Την επόμενη μέρα έφερα στο μυαλό μου όλα όσα είχαν γίνει την προηγούμενη μέρα και έκλαιγα.Τότε κάποια στιγμή ήρθε ο γιατρός της πρωινής βάρδιας να με ενημερώσει πως το μωρό μου αναπνέει μόνο του τις τελευταίες ώρες και χωρίς μηχανική υποστήριξη.Δεν πίστευα σε αυτό που άκουγα.Το μωρό μου ήταν ζωντανό».

Κατόπιν συνεννόησης με το γιατρό , η Ιβάνα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του πανεπιστημίου του Ζάγκρεμπ ,όπου εκεί οι γιατροί δεν έδιναν καμία θετική ελπίδα και ότι μπορούσε να πεθάνει από ώρα σε ώρα. Μετά από τρεις ημέρες η Ιβάνα δεν μπορούσε να αναπνεύσει πια μόνη της και έπρεπε να της βάλουν αναπνευστήρα, όπου έμεινε έτσι για περίπου 2 1/2 μήνες. Είχε πάθει εγκεφαλική αιμορραγία στο τρίτο επίπεδο του εγκεφάλου, πρόβλημα στα έντερα και το συκώτι ,και είχε ανοίξει και μια τρύπα στην καρδιά. Υποβλήθηκε σε μια χειρουργική επέμβαση στα μάτια με λειζερ και σε ένα σωρό άλλα χειρουργεία. Η Μπόζενα νοίκιασε ένα σπίτι κοντά στο νοσοκομείο όπου και πήγαινε κάθε μέρα να βλέπει το μωρό της. Του μίλαγε και του έλεγε πώς όλοι την περιμένουν να πάει στο σπίτι!!

Και έτσι σιγά σιγά άρχισε να γίνεται όλο και καλύτερα και μετά από 5 μήνες και 5 ημέρες, τελικά η μικρή Ιβάνα βγήκε από το νοσοκομείο και πήγε στο σπίτι της! «Θυμάμαι την στιγμή που μου την έφερε ο γιατρός στο δωμάτιο και μου λέει ότι αύριο μπορώ να την πάρω σπίτι!!Άρχισα να ουρλιάζω και να χοροπηδάω από την χαρά μου!!»

Όταν γύρισε στο σπίτι ήταν πλέον 4,600kg αλλά πλέον έχει μια σειρά από συστηματικές εξετάσεις που πρέπει να κάνει και ασκήσεις για την νευροανάπτυξη του.Το όνομα Ιβάνα το έδωσε ο γιατρός στο νοσοκομείο και σημαίνει o ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ !
«Και πραγματικά είναι μεγάλος ο Θεός !!Σε αυτή την δοκιμασία η πίστη μας στο Θεό μας βοήθησε να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε! Η πίστη στον θεό κάνει πραγματικά θαύματα».