Γράμμα σε έναν Άγγελο!
Μπορεί να είμαι μικρός αλλά ξέρω ήδη πως η ζωή δεν είναι μόνο χαρές. Η θεία Ελένη, που με αγαπάει πολύ, μου έδωσε αυτό το γράμμα που μπορεί να έχει το όνομά μου αλλά έχει γραφτεί για ένα άλλο αγοράκι.
Τον φίλο που δεν γνώρισα.... Αυτά που θα διαβάσετε δεν τα γράφω εγώ αλλά η μαμά του....
"Δεν πρόλαβα να σου πω πόσο σ' αγαπώ. Δεν ένιωσες ποτέ την αγκαλιά μου, δεν μύρισες ποτέ τη μυρωδιά μου, δεν αποκοιμήθηκες ποτέ στα χέρια μου, δεν χάρηκες ποτέ ένα χάδι μητρικό. Σε κοιτούσα εκεί μέσα, στη θερμοκοιτίδα και ήθελα να πετάξω όλα τα καλώδια που σου είχαν βάλει και να σε κλέψω. Έφτασα να θέλω να κλέψω εσένα, που ήσουν τόσο δικός μου. Σε είχα φέρει στον κόσμο πρόωρα και αναπάντεχα. Βιαζόσουν να ζήσεις ή βιαζόμουν εγώ να σε βγάλω από μέσα μου. Δεν ξέρω τι από τα δύο ισχύει.
Ήρθα να σε δω ένα απόγευμα και κοιτούσα τη νεογνολόγο να σε αλλάζει γιατί μόλις είχες κάνει κάτι μαγικό. Είχες κάνει «τσίσα» σου και εγώ χαιρόμουν σαν να είχες κάνει τον μεγαλύτερο άθλο του κόσμου. «Πόσο τυχερή είστε που τον ακουμπάτε και τον χαϊδεύετε» της είπα και τότε εκείνη με άφησε απλά να καθίσω δίπλα στη θερμοκοιτίδα σου και να σε κοιτώ για περισσότερη από τη μισή ώρα που επιτρεπόταν. Ένιωσα σαν να μου είχαν κάνει το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου.
Έκλαψα πολύ. Κάθισα σε μία γωνιά στην έξοδο του μαιευτηρίου και έβλεπα τις χαρούμενες μαμάδες και τους μπαμπάδες που είχαν τα μωράκια τους μέσα στα καλάθια τους και έφευγαν για το σπίτι τους και ήξερα πως εσύ δεν θα ενοχληθείς ποτέ από τον ήλιο που τυφλώνει τα ματάκια των άλλων μωρών. Δεν θα σου φορούσα ποτέ τα ρουχαλάκια που σου είχαν φέρει για δώρο. Δεν θα ανησυχούσα ποτέ για το αν πίνεις όλο το γάλα σου...
Θύμωσα πολύ. Που δεν σου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να κάνεις όλα αυτά που ένα μωρό κάνει ταλαιπωρώντας τους γονείς του. Που δεν τους αφήνει να κοιμηθούν το βράδυ. Που τρέχουν να αγοράσουν πάνες μέσα στη νύχτα ή γάλα για να το ταΐσουν. Που δεν μπορούν να ακούν άλλο το ασταμάτητο κλάμα του μωρού τους. Πόσο ανόητοι είναι, δεν νομίζεις;
Πόνεσα πολύ. Που σε έβλεπα να παλεύεις σαν ήρωας για να κρατηθείς στη ζωή. Και εγώ δεν μπορούσα να σε βοηθήσω. Μόνο ο Θεός μπορούσε και για κάποιο λόγο σε πήρε κοντά του χωρίς εξηγήσεις και ας μην είχες φταίξει σε τίποτα.
Προσευχήθηκα πολύ. Τις μισές μέρες να σε πάρει ο Θεός κοντά Του γιατί οι γιατροί με διαβεβαίωναν πως θα μείνεις 'φυτό' και τις άλλες μισές να σε βοηθήσει να κρατηθείς στη ζωή και να αντέξει η καρδούλα σου για να σε έχω και να σε φροντίζω όπως και αν ήσουν. Και ας μην κατάφερνες ποτέ να με αναγνωρίσεις. Για μένα αρκούσε που θα σε είχα κοντά μου. Πόσο εγωιστικό ε; Με απάλλαξε ο Θεός από τον εγωισμό μου, παίρνοντάς σε κοντά Του. Πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δεν θα το μάθεις..."
Αφιερωμένο σε όλες τις μαμάδες που έχουν χάσει το μωρό τους αλλά και σε εκείνες που αγνοούν πόση αγάπη πρέπει να δώσουν στο μωρό που μόλις έχουν φέρει στον κόσμο...
