Μάθετε στα παιδιά σας πώς να αισθάνονται και όχι τι να μην αισθάνονται

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που κάνει το παιδί τους να νιώθει άσχημα και να κλαίει. Όπως για παράδειγμα, όταν ένα άλλο παιδί του παίρνει ένα παιχνίδι που του ανήκει.

Τότε η οργή που νιώθει μέσα του, το κάνει να κλάψει αλλά να μην μπορεί να εξωτερικεύσει όλα όσα νιώθει, αφήνοντας το άσχημο συναίσθημα να το κατακλύζει.

Ένα τέτοιο παράδειγμα και για το πώς μπορούμε να διαχειριστούμε σωστά ένα τέτοιο περιστατικό μας δίνει η Jessica Joelle Alexander και η Iben Dissing Sandahl. Δύο μαμάδες που μέσα από το βιβλίο τους "Γιατί οι Δανοί μεγαλώνουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο" μας δείχνουν πώς θα μεγαλώσουμε παιδιά γεμάτα αυτοπεποίθηση.

Οι Δανοί, στο σύνολό τους, δεν χρησιμοποιούν πολύ την περιοριστική γλώσσα που συνηθίζουμε εμείς να χρησιμοποιούμε, ούτε λένε στα παιδιά πώς είναι ή τι θα έπρεπε να κάνουν και τι να αισθάνονται σε διαφορετικές καταστάσεις. Δεν ακούς συχνά ενηλίκους να "εκτοξεύουν" τις απόψεις τους εναντίον των παιδιών (π.χ. "Μην κάνεις έτσι", "Μην κλαις", "Έπρεπε να είσαι χαρούμενη", "Είσαι κακός", "Δεν έπρεπε να είναι έτσι". "Πρέπει να του το πεις την επόμενη φορά".

Εστιάζουν περισσότερο στην προσπάθεια να χρησιμοποιούν υποστηρικτικό λόγο, πράγμα που βοηθάει τα παιδιά να κατανοήσουν τους λόγους για τα συναισθήματα και τις πράξεις τους. Αν είναι αναστατωμένα ή θυμωμένα, για παράδειγμα, προσπαθούν να τα βοηθήσουν να συνειδητοποιήσουν γιατί αισθάνονται έτσι, αντί να τους λένε πώς θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να αισθάνονται.

-Τι συμβαίνει;
-Τίποτα.
-Φαίνεται σαν να συμβαίνει κάτι. Συμβαίνει;
-Ναι.
-Τι έγινε;
-Δεν ξέρω.
-Είσαι λυπημένη; Θυμωμένη; Χαρούμενη;
-Είμαι λυπημένη.
-Γιατί είσαι λυπημένη;
-Είμαι λυπημένη επειδή εκείνο ο Γκάτι πήρε την κούκλα μου όταν παίζαμε.
-Πήρε την κούκλα σου. Γιατί νομίζεις ότι πήρε την κούκλα σου;
-Επειδή είναι κακός.
-Νομίζεις ότι είναι κακός; Είναι ο Γκάρι πάντα κακός;
-Ναι.
-Αλλά την περασμένη εβδομάδα είχες πει ότι έπαιξες πολύ με τον Γκάρι, έτσι δεν είναι;
-Ναι.
-Ήταν κακός τότε;
-Όχι.
-Εντάξει. Άρα μερικές φορές ο Γκάρι είναι καλός;
-Ναι, μερικές φορές είναι καλός.

Οι Δανοί γονείς είναι καλοί στο να βοηθούν τα παιδιά τους να εκφράζουν με λόγια τα συναισθήματά τους και μετά να τα καθοδηγούν στο να βρίσκουν έναν πιο εποικοδομητικό τρόπο να δουν την κατάσταση, αντί να κολλήσουν σε μια άκαμπτη η περιοριστική πεποίθηση. Αυτή είναι η ουσία της αναπλαισίωσης.

-Λοιπόν, τι έγινε όταν πήρε την κούκλα σου;
-Έκλαψα.
-Στενοχωρήθηκες που σου πήρε την κούκλα, έτσι; το καταλαβαίνω αυτό. Τι νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις διαφορετικά την επόμενη φορά, αν σου ξαναπάρει ο Γκάρι την κούκλα, έτσι ώστε να μην στενοχωρηθείς;
-Μπορώ να του πω να μου τη δώσει πίσω ή μπορώ να το πω στη δασκάλα.
-Νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να του τη ζητήσεις πίσω. Αρέσει στον Γκάρι να παίζει με τις κούκλες;
-Μερικές φορές.
-Μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο πέρα από το να τη ζητήσεις πίσω;
-Ίσως μπορούμε να παίξουμε μαζί με τις κούκλες.
-Πολύ ωραία λύση. Ξέρουμε ότι ο Γκάρι είναι ένα γλυκό αγόρι, οπότε την επόμενη φορά μπορείς να τον ρωτήσεις αν θέλει να παίξει μαζί σου με τις κούκλες.
-Ναι!

Το να εντοπίζουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων μπορεί να γίνει σε όλων των ειδών τις καταστάσεις, όχι μόνο με τους ανθρώπους. Με εξάσκηση, γίνεται σταδιακά πολύ ευκολότερο να αναλύει κανείς γρήγορα μια σκηνή και να βρίσκει τις κρυμμένες λεπτομέρειες που αναπλαισιώνουν μια κατάσταση, μετατρέποντάς τη σε κάτι πιο εποικοδομητικό. Μπορεί ακόμα και να γίνει διασκεδαστική ως διαδικασία.

_{απόσπασμα από το βιβλίο: "Γιατί οι Δανοί μεγαλώνουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο" από τις εκδόσεις Διόπτρα}