Το παιδί μου έχει εμμονή με την οργάνωση - Είναι φυσιολογικό;

Δεν είναι παράξενο ένα μικρό παιδί να τοποθετεί τα παιχνίδια του με βάση το σχήμα, το χρώμα ή το μέγεθός τους.

Από την ηλικία των 12 έως 13 μηνών, τα νήπια τείνουν να έχουν εμμονή με τον τρόπο τοποθέτησης των πραγμάτων. Παρατάσσουν τα αυτοκινητάκια τους ή τοποθετούν τις κούκλες στη σειρά, στοιβάζουν τα μπλοκ τους το ένα πάνω στο άλλο ή ταξινομούν τα παιχνίδια τους.

Η διαρκής ταξινόμηση και η ομαδοποίηση, μπορεί να φαίνεται ως τικ, αλλά αποτελεί στην ουσία μια δραστηριότητα που είναι ορόσημο για τα νήπια, αφού βοηθά στην ανάπτυξη των κινητικών τους δεξιοτήτων.

Γιατί τα παιδιά ταξινομούν ή στοιχίζουν τα παιχνίδια τους;

Η οργάνωση και η ταξινόμηση είναι ένας τρόπος του μικρού παιδιού να επεξεργάζεται το περιβάλλον και να μαθαίνει γι΄αυτό. Οι ομοιότητες ή οι διαφορές μεταξύ των αντικειμένων και η εκμάθηση πώς να τα ομαδοποιήσει είναι μια πολύ σημαντική γνωστική εργασία. Αυτές οι δραστηριότητες είναι μάλλον ενδυναμωτικές παρά εξουθενωτικές. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να ταξινομήσει ένα μπισκότο ως στρογγυλό σχήμα ή ως φαγητό. Είναι καλό να δίνετε στο παιδί σας τέτοιες δραστηριότητες ώστε να μπορεί να μάθει τις διαφορετικές κατηγορίες πραγμάτων.

Γιατί το κάνουν επανειλημμένα;

Η διαρκής ταξινόμηση και η κίνηση των χεριών μπορεί να σας φαίνεται ως εμμονή του παιδιού για την οργάνωση των πραγμάτων αλλά πρέπει πρώτα να κάνει πράγματα με τα χέρια του προτού μπορέσει να τα κάνει με το μυαλό του. Αυτές οι δραστηριότητες είναι στην πραγματικότητα ένα σημάδι ενός ενεργού και υγιούς μυαλού. Μέσω αυτών το παιδί μαθαίνει πώς να κάνει διάκριση μεταξύ διαφορετικών αντικειμένων με βάση το μέγεθος, το σχήμα ή το χρώμα τους. Προσπαθούν μάλιστα ξανά και ξανά μέχρι να τα καταφέρουν.

Πότε πρέπει να ανησυχείτε

Όταν αυτή η οργανωτική συμπεριφορά αρχίσει να παρεμβαίνει σε άλλες συνήθεις δραστηριότητες ρουτίνας, τότε ίσως το παιδί έχει Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙCDΔ). Για παράδειγμα, ένα παιδί με ΙCDΔ δεν θα βγει από το σπίτι χωρίς να έχει ολοκληρώσει μια περίπλοκη σειρά εργασιών ή μπορεί να χρειαστεί να κλείσει την πόρτα αρκετές φορές. Συνήθως χρησιμοποιεί τους οργανωτικούς καταναγκασμούς για να κρατήσει τους φόβους στην άκρη.

Ωστόσο, η ΙCDΔ είναι πολύ σπάνια στα παιδιά. Εάν αυτή η οργανωτική συμπεριφορά συνδυάζεται και με άλλα θέματα όπως καθυστερημένη ομιλία, κακή οπτική επαφή ή απουσία συναισθημάτων, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να αποκλείσετε οποιαδήποτε διαταραχή.