Πώς ηρεμούμε ένα νήπιο που δαγκώνει και χτυπάει

Φανταστείτε αυτό: Είστε σουπερμάρκετ με το μικρό παιδί σας, βάζετε προϊόντα στο καρότσι σας όταν ο γλυκός άγγελός σας βυθίζει τα δόντια του μέσα στο χέρι σας χωρίς καμία προειδοποίηση. Είστε σοκαρισμένη, ίσως θυμωμένη και μετά πανικοβάλλεστε σκεπτόμενη ότι το παιδί σας οδεύει προς μια ζωή που θα δημιουργεί συνέχεια μπελάδες.

Πριν αντιδράσετε άσχημα και το μετανιώσετε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και συνειδητοποιήστε ότι το δάγκωμα και το χτύπημα είναι συνηθισμένες αντιδράσεις στη μικρή ηλικία. Το παιδί σας δοκιμάζει όρια και στρατηγικές για να τραβήξει την προσοχή, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό.

Γιατί τα παιδιά δαγκώνουν και χτυπάνε;

Το χτύπημα ή το δάγκωμα δεν σημαίνει απαραίτητα τίποτα. Ως ενήλικες, θέλουμε να αποδώσουμε ένα νόημα σε κάθε συμπεριφορά, αλλά είναι πιο χρήσιμο να εστιάσουμε σε αυτό που τα παιδιά προσπαθούν να πουν με τις πράξεις τους και ποιον σκοπό εξυπηρετούν. Με τα παιδιά (και τους ενήλικες), οι πρωταρχικές λειτουργίες οποιασδήποτε συμπεριφοράς συμβαίνουν γιατί είτε θέλουν να αποκτήσουν κάτι, είτε να αποδράσουν ή να αποφύγουν κάτι που δεν θέλουν, να τραβήξουν την προσοχή των άλλων ή να κάνουν κάτι μόνο και μόνο επειδή τα κάνει να αισθάνονται καλά.

Μην πιστεύετε αυτούς τους συνηθισμένους μύθους σχετικά με το γιατί τα παιδιά χτυπούν ή δαγκώνουν:

• Η συμπεριφορά είναι πάντα σκόπιμη.
• Το παιδί είναι μοχθηρό.
• Το παιδί θα μεγαλώσει για να πληγώσει τους άλλους.
• Οι συμπεριφορές συμβαίνουν επειδή είστε «κακός γονέας» ή έχετε «κακό παιδί».
• Τα παιδιά με αναπτυξιακές διαφορές δαγκώνουν για διαφορετικούς λόγους από τα άλλα παιδιά.

Σε ποια ηλικία τα παιδιά αρχίζουν να χτυπάνε και να δαγκώνουν;

Είναι πολύ χαρακτηριστικό για ένα παιδί 2 ή 3 ετών να αρχίζει να χτυπά ή να δαγκώνει για να εκφράσει την απογοήτευσή του ή να πάρει κάτι που θέλει. Τα νήπια έχουν περισσότερο κινητικό έλεγχο από τα βρέφη, αλλά δεν έχουν αναπτύξει τον λόγο τους για να επικοινωνήσουν ώστε να πουν αυτό που χρειάζονται ή θέλουν. Η απογοήτευση είναι φυσιολογική και αναμενόμενη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Ανεξάρτητα από το πόσο χρονών είναι το παιδί, είναι πολύ σημαντικό να ανταποκρίνεται κατάλληλα στο στάδιο ανάπτυξής του και στη λειτουργία της συμπεριφοράς του.

Τι δεν πρέπει να κάνουν οι γονείς

Αν το παιδί σας δαγκώσει ή σας χτυπήσει δεν πρέπει εσείς:

• Να χτυπήσετε και να δαγκώσετε το παιδί
• Να χάσετε την ψυχραιμία σας
• Να τα επιπλήξετε με δυνατή φωνή και να τα ντροπιάσετε
• Να τα δείρετε
• Να τους κάνετε διάλεξη
• Να δοκιμάσετε εναλλακτικές συμπεριφορές ενώ είναι ακόμα τα μικρά αναστατωμένα.
• Να δώσετε βαρύτητα στο γεγονός και να ασχολείστε όλη την ώρα με αυτή την "άσχημη" για εσάς συμπεριφορά
• Να βάλετε συνέπεια

Αυτά τα πράγματα όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν την κατάσταση αλλά μπορεί να την κάνουν χειρότερη.

Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς όταν το παιδί χτυπάει και δαγκώνει

• Προσπεράστε το γεγονός και μην δώσετε συνέχεια
• Θυμηθείτε ότι αυτή η συμπεριφορά δεν διαρκεί για πάντα.
• Κάντε χιούμορ
• Αν χτυπήσει ένα άλλο παιδί ή το δαγκώσουν, χωρίστε το και βεβαιωθείτε ότι θα είστε μαζί του ώστε να μην το ξανακάνει
• Μιλήστε του με χαμηλή φωνή ότι πονέσατε και ότι δεν θέλετε να το κάνει ξανά

Πρέπει να υποχρεώσετε τα παιδιά να απολογηθούν για το λόγο που χτύπησαν ή δάγκωσαν;

Αυτό εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού σας και από τον λόγο που το έκανε να δαγκώσει ή να χτυπήσει.

Ένα παιδί μόλις 2 ετών, το να το αναγκάζεις να ζητήσει συγγνώμη δεν του διδάσκει τίποτα. Κάθε άλλο. Αυτή η τακτική μπορεί επίσης να επανεκκινήσει τον κύκλο ξεσπάσματος.

Σε ένα μεγαλύτερο παιδί που έχει την ικανότητα να κατανοεί τα συναισθήματα των άλλων, είναι πιο εύκολο να του διδάξετε να ζητά συγγνώμη. Η ανάληψη ευθύνης για τις πράξεις μας είναι μια σημαντική δεξιότητα που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας.

Τέλος μην ξεχνάτε ότι θα πρέπει να αφήνετε το παιδί να ηρεμήσει πριν ζητήσει συγγνώμη.

Να θυμάστε:

Όσο κι αν εμείς οι γονείς θα θέλαμε να βρούμε μια λύση για το χτύπημα και το δάγκωμα, αυτό μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε στο μεταξύ είναι να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να παραμείνουμε ήρεμοι, να ενθαρρύνουμε τις θετικές συμπεριφορές και να θυμόμαστε ότι αυτό το στάδιο (και τα σημάδια από δαγκώματα) δεν θα διαρκέσουν για πάντα. Θα το ξεπεράσουμε και αυτό.

_{πηγή: childrensmercy.org}