Τα καλοκαίρια του '90 ήταν τα καλύτερα και έτσι θα φέρετε τη μαγεία τους ξανά

Όταν μιλάμε για τα καλοκαίρια της νιότης μας, συνήθως το κάνουμε με μια νοσταλγία. Θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν την ίδια εμπειρία, να ζήσουν την ίδια μαγεία... και ξέρετε κάτι; Μπορούν να ζήσουν όπως και εμείς.

Οι γονείς λατρεύουν να μιλούν για την παιδική τους ηλικία και τις αναμνήσεις τους, αλλά θα το πούμε: Τα καλοκαίρια της δεκαετίας του '90 ήταν τα καλύτερα καλοκαίρια.

Ως παιδιά της δεκαετίας του '90, παίζαμε έξω μέχρι να ανάψουν τα φώτα του δρόμου. Δεν είχαμε smartphone - οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε καν κινητά τηλέφωνα - έτσι παίζαμε μέχρι να μας φωνάξουν κατά τις 12 το βράδυ οι γονείς μας. Βλέπετε, με τα μήλα, το κυνηγητό, το εφτάπετρο, τα αγαλματάκια ακούνητα και άλλα τόσα παιχνίδια, ο χρόνος σταματούσε και εμείς δεν καταλαβαίναμε πώς έφτανε η ώρα για να μπούμε στην μπανιέρα για να βγάλουμε τη σκόνη και να κοιμηθούμε.

Ο λόγος που τα καλοκαίρια του '90 ήταν τα καλύτερα καλοκαίρια ήταν επειδή ήταν καλοκαίρι και ήμασταν παιδιά. Υπάρχει κάτι εγγενώς μαγικό στο καλοκαίρι όταν είσαι παιδί, ειδικά όταν είναι τεμπέλικα καλοκαίρια. Ακόμη θυμάμαι να περιμένω να πάει 6 το απόγευμα για να βγω στον δρόμο να κάνω ποδήλατο και να παίξω με τους φίλους μου.

Κάναμε ποδήλατο παντού. Στον πάνω δρόμο, στον κάτω δρόμο, στον πέρα δρόμο, στον κείθε δρόμο. Δεν ανησυχούσαν οι γονείς μας, υπήρχε άγνοια κινδύνου τότε. Μας έδιναν 100 δραχμές και πηγαίναμε στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς για να πάρουμε καραμπόλα. Ανεβαίναμε στην καρότσα του γείτονα και κάναμε ότι οδηγούσαμε. Λερωνόμασταν. Τρώγαμε φέτες καρπούζι και φέτες με λάδι και ζάχαρη. Μερικές φορές βαριόμασταν πολύ αλλά την πλήξη μας την πνίγαμε με γέλια, χαλασμένο τηλέφωνο ή μπουγέλο.

Ναι, τα καλοκαίρια του '90 ήταν τα καλύτερα καλοκαίρια και οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε τα παιδιά μας να βιώσουν την ίδια μαγεία. Και μπορούν. Είναι εφικτό να αναδημιουργήσουμε τη μαγεία των παιδικών μας καλοκαιριών και για τα παιδιά μας.

Πώς θα φέρετε τη μαγεία των καλοκαιριών του '90

• Αγοράστε γρανίτες και παγώστε τις
• Βάλτε στα παιδιά σας αντηλιακό και βγάλτε τα στην πυλωτή ή το πιο κοντινό πάρκο για να παίξουν
• Δείτε δικές σας αγαπημένες ταινίες εκείνης της εποχής.. "Γκούνις: Το κυνήγι της χαμένης περιπέτειας", "Το κορίτσι μου", "Ghostbasters", "Karate Kid", "Δίδυμοι Μπελάδες", "Μπετόβεν" και άλλες.
• Αφήστε τα να κοιμηθούν στρωματσάδα στο σαλόνι.
• Προγραμματίστε μια ημέρα «ναι ».
• Στη συνέχεια, προγραμματίστε μια «ημέρα χωρίς οθόνες και χωρίς πρόγραμμα παιχνιδιού».
• Βαρεθείτε και δείτε τι περίεργα πράγματα συμβαίνουν.
• Αγοράστε μια φθηνή φωτογραφική μηχανή μίας χρήσεως και ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να τραβήξουν πολλές φωτογραφίες. Φτιάξτε ένα κολάζ στο τέλος του καλοκαιριού.
• Κάντε ποδήλατο στη γειτονιά μέχρι τα παιδιά σας να βρουν κάποιον να παίξουν μαζί του.
• Δείξτε στα παιδιά πόσο απολαυστικό είναι να πίνουν νερό από το λάστιχο, αφού πρώτα έχουν παίξει για ώρες έξω από το σπίτι.
• Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν μπουγέλο γεμίζοντας σακούλες του σουπερμάρκετ με νερό.
• Δείξτε τους πώς να παίζουν μήλα.
• Κλείστε το A/C για την ημέρα. Η Μητέρα Φύση θα σας ευχαριστήσει επίσης.
• Φάτε δημητριακά για βραδινό.
• Ψάξτε για πυγολαμπίδες.
• Δείτε sailor moon, dragonball, Στρουμφάκια και άλλα παιδικά το πρωί.
• Δώστε τους μια φέτα καρπούζι να φάνε. Μη βγάλετε τα κουκούτσια, μην κόψετε τη φλούδα.

Ο λόγος που τα καλοκαίρια του '90 ήταν τα καλύτερα καλοκαίρια ήταν επειδή ήταν απρογραμμάτιστα και απρόβλεπτα. Οι δικοί μας δεν φώναζαν αν μας έβλεπαν με λάσπη, δεν μας έλεγαν "πλύνε χέρια γρήγορα πριν πιάσεις ο,τιδήποτε". Τα ηνία ήταν χαλαρά και τα παιδιά ακόμη χαλαρότερα. Δεν υπήρχαν κανόνες. Τα παιδιά ήταν παιδιά και οι γονείς, ήταν γονείς χωρίς άγχος και χωρίς αυστηρούς κανόνες.

Τα χαλαρά ηνία ήταν και εκείνα που έκαναν τα παιδιά να πέφτουν, να χτυπάνε τα γόνατα και τους αγκώνες τους. Τότε οι γονείς δεν έτρεχαν με το αντισηπτικό στο χέρι, δεν πανικοβάλλονταν, δεν μάζευαν άρον άρον το παιδί από το παιχνίδι να γυρίσουν σπίτι. Έπιαναν το οξυζενέ, δεν τους ένοιαζε αν πονάμε ή όχι, το φύσαγαν λίγο, έλεγαν "δεν είναι τίποτα" και μας άφηναν να συνεχίσουμε το παιχνίδι. Ακόμη και ράμματα αν καταλήγαμε να κάνουμε σε κανένα σαγόνι ή χέρι, μετά τον γιατρό, επιστρέφαμε στην αλάνα για να συνεχίσουμε το παιχνίδι που αφήσαμε στη μέση.

Όμως, αυτά τα σημάδια είναι εκείνα που λατρεύουμε μέχρι και σήμερα στα γόνατά μας. Είναι απίστευτο που θυμόμαστε πού έχουμε αποκτήσει το κάθε σημάδι επάνω μας. Στην αυλή, στην εκδρομή, στο σπίτι των φίλων μας, στην κατηφόρα πριν το μίνι μάρκετ.

Χαλαρώστε, λοιπόν, και αφήστε τις χαρές του παιδικού καλοκαιριού να κυριαρχήσουν για λίγο. Επιτρέψτε στα παιδιά σας μια μέρα να έχουν τον ίδιο θλιβερό και νοσταλγικό αναστεναγμό όταν μιλούν για το πώς ήταν τα καλοκαίρια της παιδικής τους ηλικίας, όπως κάνετε εσείς σήμερα.