Τα «κακομαθημένα» παιδιά της παραλίας και τι να κάνετε

Γιατί τόση ένταση; Γιατί τόσες φωνές; Γιατί οι γονείς και τα παιδιά να μαλώνουν στις παραλίες και γιατί αυτό να αφορά όλες τις πετσέτες αριστερά και δεξιά και τους ανθρώπους πάνω τους;

Οι σχέσεις με τα παιδιά είναι δύσκολες το καλοκαίρι, γιατί η τριβή τονίζει τα όρια που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν και συμπεριφορές που θα θέλαμε να διορθώσουμε. Αυτό βέβαια δε θα λυθεί σε μια μέρα, αλλά σε μια προσπάθεια που χρειάζεται πολλά μικρά βήματα, συνέπεια και συνέχεια.

Δείτε παρακάτω μερικά παραδείγματα έντασης στην παραλία, που κάνει το παιδί να μοιάζει … «κακομαθημένο» στα μάτια και τα αυτιά των γύρω του. Ας δούμε τι μπορούμε να προβλέψουμε, αποφύγουμε, δούμε λίγο αλλιώς! Με αγάπη πάντα.

«Είπα φεύγουμε τώρα!»

Το βλέπουμε, το ζούμε, μας ενοχλεί

Κάποιες μέρες η επαφή με τα παιδιά μπορεί να δυσκολέψει πολύ. Ή μπορεί αυτές οι μέρες να είναι κάθε μέρα τελικά.

Είναι θέμα ορίων, χαρακτήρα, λάθος παραδειγμάτων.

Μπορεί όλα τα παραπάνω μαζί.

Και καθώς οι περίοδοι των διακοπών μας φέρνουν για περισσότερες ώρες σε επαφή με τα μέλη της οικογένειάς μας, εκεί θα φανούν σημεία στις σχέσεις που δεν έχουν δουλευτεί ή κομμάτια στους χαρακτήρες που μπορούμε να διορθώσουμε.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν;

«Δεν θέλω να φύγω τώρα!»

Συζητάμε από το σπίτι το πρόγραμμα της μέρα. Ξεκαθαρίζουμε δηλαδή πόσο χρόνο μπορούμε να διαθέσουμε στην παραλία, για παιχνίδια, τι θα ακολουθήσει στη μέρα και φροντίζουμε το παιδί να το έχει κατανοήσει και για τους λόγους που το πρόγραμμα είναι τέτοιο.

«Δε θέλω να παίξω με αυτά τα παιχνίδια»

Αφήνουμε το παιδί να επιλέξει ποια παιχνίδια θα πάρει μαζί του στην παραλία ώστε να είναι υπεύθυνο να τα μαζέψει πηγαίνοντας και φεύγοντας από εκεί. Αν ξεχάσει κάποια, θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικό την επόμενη φορά.

«Δώσε μου το κινητό σου»

Καλό είναι να υπάρχει όριο στη χρήση κινητών/τάμπλετ και να έχει αποφασιστεί και να τηρείται χωρίς χαριστικές φορές. Αποφύγετε χρήση ηλεκτρονικών συσκευών στην παραλία, φέρνουν ένταση, συγκρούσεις και ξεφεύγουμε από το θέμα που είναι να απολαύσουμε την παραλία.

«Κι εσύ τα ίδια κάνεις»

Τα παιδιά μιμούνται τη συμπεριφορά μας. Αν κάνουμε εμείς φασαρία και δε σεβόμαστε τον δημόσιο χώρο της παραλίας, δε θα τον σεβαστούν τα παιδιά. Αν είμαστε με το κινητό στο χέρι, θα το θέλουν κι εκείνα και πάει λέγοντας.

«Δε θέλω να φάω/πιω»

Ότι ένα παιδί πρέπει να φάει και να πιει συγκεκριμένες ώρες, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση στην παραλία. Αφήστε το να επιλέξει εκείνο αν πεινάει ή διψάει και πότε θα ικανοποιήσει την ανάγκη του. Στην παραλία εξάλλου τρώμε σνακς και φρούτα σε ελαφριές ποσότητες.

«Δε θέλω να μπω στη θάλασσα / βγω από τη θάλασσα/ βάλω αντηλιακό»

Τίποτε δεν χρειάζεται να μας προκαλεί εκνευρισμό. Εξηγούμε στο παιδί μας τις επιπτώσεις από κάθε τι (χωρίς πανικό, χωρίς να φέρνουμε την καταστροφή) και προχωράμε. Αν συνεχίζει να φέρνει ένταση, θέτουμε όρια και φεύγουμε από την παραλία για το σπίτι.

Μην ξεχνάμε ότι η παραλία είναι κοινόχρηστος, δημόσιος χώρος και πρέπει να τον σεβόμαστε. Αυτό δεν φέρνει μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

Μαθαίνουμε στο παιδί να σέβεται τις στιγμές των γύρω αγνώστων του ανθρώπων και όλοι μαζί προσπαθούμε να περάσουμε καλά, αποφεύγοντας τις φωνές, τις εντάσεις και τα λάθος πρότυπα.