Γιατί δεν προσπαθούμε να «αλλάξουμε» το παιδί μας
Παρόλο που η προσωπικότητα ενός ατόμου εξελίσσεται, εντούτοις δεν αλλάζει ριζικά.
Το κάθε παιδί είναι μοναδικό, με το δικό του χαρακτήρα και τη δική του προσωπικότητα. Η προσωπικότητα ενός ατόμου εξελίσσεται καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των δομικών της στοιχείων και του περιβάλλοντος (εμπειρίες, βιώματα κ.ο.κ). Σημαντικό είναι όμως να σημειώσουμε ότι, παρόλο που η προσωπικότητα ενός ατόμου εξελίσσεται, εντούτοις δεν αλλάζει ριζικά.
Πολλές φορές οι γονείς, εντοπίζοντας στοιχεία της προσωπικότητας του παιδιού τους τα οποία τους φαίνονται προβληματικά, μπαίνουν στη διαδικασία να προσπαθήσουν να αλλάξουν τα στοιχεία αυτά, πιστεύοντας ότι θα είναι προς όφελος του παιδιού τους.
Η προσπάθεια να αλλάξουμε το παιδί μας έχει αρνητικό αντίκτυπο πάνω του σε βάθος χρόνου
Για παράδειγμα, οι γονείς ενός εσωστρεφούς, ντροπαλού παιδιού ίσως το σπρώξουν να κοινωνικοποιηθεί φορτώνοντας το πρόγραμμά του με πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες και κανονίζοντας συνέχεια να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια. Μία τέτοια τακτική πολύ συχνά έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, καθώς τα εσωστρεφή άτομα έχουν απόλυτη ανάγκη κάποιες ώρες ησυχίας και μοναχικής περισυλλογής, ώστε να γεμίζουν μπαταρίες έπειτα από κοινωνικές συναναστροφές, οι οποίες τείνουν να τα κουράζουν ψυχολογικά. Στο παράδειγμα αυτό λοιπόν, ένα παιδάκι εσωστρεφές στο οποίο δεν δίνεται η ευκαιρία να ηρεμήσει από τις συνεχείς κοινωνικές συναναστροφές, είναι πολύ πιθανό να εξαντληθεί ψυχολογικά και να κλειστεί παραπάνω στον εαυτό του.
Οι γονείς ενός παιδιού “ευαίσθητου”, ίσως θεωρήσουν ότι κοροϊδεύοντάς το λιγάκι και κάνοντάς του συχνές πλάκες, μπορούν να το βοηθήσουν να “σκληρύνει”. Το μόνο που επιτυγχάνει αυτό είναι να πλήττει, αφενός, τα θεμέλια της σχέσης γονέα και παιδιού και αφετέρου την ίδια την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Το παιδί, μην κατανοώντας γιατί εισπράττει κοροϊδία, τείνει να την εσωτερικεύει και να υποθέτει ασυνείδητα ότι έχει κάτι το στραβό. Και στα δύο παραδείγματα που περιγράφηκαν παραπάνω, η προσπάθεια να αλλάξουμε το παιδί μας όχι μόνο δεν λειτουργεί, αλλά μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο πάνω του σε βάθος χρόνου.
Όσο καλές προθέσεις και αν έχει ένας γονιός, πρέπει να θυμόμαστε ότι δε μπορούμε να αλλάξουμε ριζικά το παιδί μας. Ο γονιός οφείλει να σέβεται την προσωπικότητα του παιδιού του και να λειτουργεί μέσα στα πλαίσιά της, υποστηρίζοντας το παιδί του ώστε να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Με λίγα λόγια, ενώ μπορούμε να καλλιεργήσουμε την προσωπικότητα του παιδιού μας, να του μάθουμε καλούς τρόπους και να του δώσουμε σωστές αρχές, εντούτοις δε μπορούμε -και ούτε πρέπει και να προσπαθούμε- να αλλάξουμε την προσωπικότητά του αυτή καθεαυτή.
Μυρτώ Κογεβίνα, MSc.
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Email: myrtokogevina@gmail.com
Facebook: https://www.facebook.com/myrto.kogevina.336
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
