Σταματήστε να ρωτάτε τα παιδιά τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν

«Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;». Αυτή την ερώτηση έχει ακούσει σχεδόν κάθε παιδί χωρίς πολλές φορές να γνωρίζει τη πρέπει να απαντήσει.

Σε ένα άρθρο του στους New York Times, ο ψυχολόγος Adam Grant εξηγεί πόσο λάθος είναι αυτή η ερώτηση που κάνουν όλοι – γονείς, συγγενείς , φίλοι – σ΄ένα παιδί.

Όπως γράφει, όταν ήταν και ο ίδιος παιδί, φοβόταν αυτή την ερώτηση. «Δεν είχα ποτέ μια καλή απάντηση. Οι ενήλικες έμοιαζαν πάντα τρομερά απογοητευμένοι που δεν ονειρευόμουν να γίνω κάτι σπουδαίο ή ηρωικό, όπως σκηνοθέτης ή αστροναύτης.

Στο κολέγιο, τελικά συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να είμαι ένα πράγμα. Ήθελα να κάνω πολλά πράγματα. Βρήκα λοιπόν μια λύση: έγινα οργανωτικός ψυχολόγος. Διαπίστωσα λοιπόν ότι αυτή η ερώτηση αναγκάζει τα παιδιά να αυτοπροσδιορίζονται μέσα από τη δουλειά.

Όταν σας ρωτούν τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε, δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να πείτε, «μπαμπάς» ή «μαμά», πόσο μάλλον «ένα άτομο με ακεραιότητα».

Και μπορεί οι γονείς να λένε ότι εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν τα παιδιά τους αξίες και να νοιάζονται για τους άλλους, ωστόσο τα παιδιά από την πλευρά τους πιστεύουν ότι η κορυφαία αξία είναι η επιτυχία. Όταν ορίζουμε τον εαυτό μας από τη δουλειά μας, η αξία μας εξαρτάται από το τι επιτυγχάνουμε».

Το δεύτερο πρόβλημα, σύμφωνα με τον Adam Grant, είναι η κλίση του καθενός.

« Αν και το να έχεις μια κλίση μπορεί να είναι πηγή χαράς, η έρευνα δείχνει ότι η αναζήτησή της για του κάνει να είναι περισσότερο χαμένοι και μπερδεμένοι.

Ακόμα όμως κι αν είστε αρκετά τυχεροί κι έχετε μια κλίση, μπορεί να μη σας οδηγήσει σε μια βιώσιμη καριέρα (…)

Εάν καταφέρετε να ξεπεράσετε πολλά από τα εμπόδια που θα συναντήσετε υπάρχει ένα τρίτο εμπόδιο: οι καριέρες σπάνια ανταποκρίνονται στα παιδικά σας όνειρα. Σε μια άλλη μελέτη , αποδείχτηκε ότι η αναζήτηση της ιδανικής δουλειάς άφησε τους τελειόφοιτους με ένα αίσθημα ανασφάλειας, άγχους, κατάθλιψης και σίγουρα όχι ικανοποίησης. Σύμφωνα με μια ρήση «η ευτυχία ισούται με την πραγματικότητα μείον τις προσδοκίες».

Αν αναζητάτε την ευτυχία, είναι βέβαιο ότι θα απογοητευτείτε. Αυτό εξηγεί έρευνα σύμφωνα με την οποία οι άνθρωποι που αποφοιτούν από το κολέγιο σε περίοδο ύφεσης είναι πιο ικανοποιημένοι με την εργασία τους τρεις δεκαετίες αργότερα: Δεν θεωρούν δεδομένο ότι έχουν δουλειά.

Είμαι υπέρ της ενθάρρυνσης των νέων να στοχεύουν ψηλά και να ονειρεύονται.

Ρωτώντας τα παιδιά τι θέλουν να γίνουν τα οδηγεί να διεκδικήσουν μια επαγγελματική ταυτότητα που μπορεί να μην θέλουν ποτέ να κερδίσουν. Την επόμενη φορά λοιπόν αλλάξτε την ερώτηση και ζητήστε να σας πουν για όλα τα διαφορετικά πράγματα που μπορεί να θέλουν να κάνουν».