«Γωνιά σκέψης»: Πόσο βοηθάει τελικά το παιδί;

Η «γωνιά της σκέψης» είναι μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική που χρησιμοποιούν αρκετοί γονείς για να εξαλείψουν μια συμπεριφορά του παιδιού τους την οποία θεωρούν μη επιτρεπτή.

Πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο δίνουν το περιθώριο στο παιδί να σκεφτεί χωρίς να του επιβάλουν τις γνωστές τιμωρίες, να του φωνάξουν ή να του στερήσουν προνόμια.

Η «γωνιά της σκέψης» εφαρμόζεται και σε αρκετά σχολεία. Συνήθως ο μαθητής κάθεται σε μια καρέκλα ή στέκεται σε μια γωνία χωρίς να συμμετέχει στο μάθημα ή σε δραστηριότητα. Η ιδέα είναι ότι θα σκεφτεί μόνος του και ως δια μαγείας η συμπεριφορά του θα αλλάξει.

Προφανώς, αυτή η μέθοδος δεν λειτουργεί. Για το παιδί, είναι απλώς μια ακόμη τιμωρία που του επιβάλλεται από τον ενήλικα και δεν το βοηθά να σκεφτεί τι πραγματικά συμβαίνει. Η «γωνιά της σκέψης», σύμφωνα με τους ειδικούς δεν έχει καμία σχέση με τη θετική ανατροφή των παιδιών, όπου ο σεβασμός και η ενσυναίσθηση πρέπει να αποτελούν την κύρια βάση.

Αρνητικές συνέπειες από τη χρήση της «γωνίας σκέψης»

Η «γωνιά της σκέψης» δεν πρέπει να χρησιμοποιείται καθώς το παιδί μένει μόνο με τις σκέψεις του χωρίς να είναι σε θέση πάντα να καταλαβαίνει τι να σκεφτεί ή πώς πρέπει να αλλάξει τη συμπεριφορά του.

Το παιδί πείθει τον εαυτό του ότι είναι κακό

Το παιδί πιστεύει ότι είναι κακό, ότι αυτό που έκανε είναι λάθος, ότι δεν αξίζει να το αγαπούν και ότι γι' αυτό έχει τη συγκεκριμένη μεταχείριση. Ειδικά όταν το ακούει από τον στενό περίγυρό του.

Δε μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του

Όταν πηγαίνει στη «γωνιά της σκέψης» δεν μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του. Ούτε συνειδητοποιεί με ποιο τρόπο θ΄αναζητήσει λύσεις για να βελτιωθεί. Τα μικρά παιδιά δεν ξέρουν πώς να χειριστούν αυτές τις καταστάσεις μόνα τους, επομένως είναι απαραίτητο να τα καθοδηγήσετε στην αναζήτηση λύσεων για καλύτερη συναισθηματική ισορροπία.

Νιώθει συναισθηματικά εγκαταλελειμμένο

Όταν ένα παιδί κάθεται στην καρέκλα σκέψης, αισθάνεται ότι δεν είναι σημαντικό και ότι τα συναισθήματά του δεν μετράνε. Νιώθει συναισθηματικά εγκαταλελειμμένο, κάτι που θα επηρεάσει σοβαρά την αυτοεκτίμησή του.

Την επόμενη φορά, θα καταπιέσει τα συναισθήματά του

Εάν το παιδί νιώθει απομονωμένο, την επόμενη φορά, μπορεί να καταπιέσει τα συναισθήματά του. Θα πιστεύει ότι τα πιο έντονα ή λιγότερο ευχάριστα συναισθήματα είναι απαράδεκτα και δεν αξίζουν σεβασμού ή αγάπης. Ως εκ τούτου, θα μάθει να διαχωρίζει τον εαυτό του από αυτό που νιώθει και θα πιστεύει ότι δεν αξίζει την αγάπη κανενός. Στην πραγματικότητα, οι εκρήξεις θυμού θα γίνονται όλο και μεγαλύτερες . Για το λόγο αυτό, η κατανόηση των συναισθημάτων του είναι θεμελιώδης για την ανατροφή του.

Με πληροφορίες από το youaremom.com