7 συμπεριφορές γονιών που μεγαλώνουν ανυπάκουα και επαναστατικά παιδιά, σύμφωνα με την ψυχολογία

Κάθε γονιός θέλει το παιδί του να είναι κοινωνικό, υπεύθυνο, να σέβεται, να θέτει στόχους.

Ωστόσο, σύμφωνα την ψυχολογία, φαίνεται ότι ορισμένες γονικές συνήθειες μπορούν πραγματικά να οδηγήσουν τα παιδιά σε ανυπακοή και επαναστατικές συμπεριφορές.

Πώς να διαχειριστείτε την ανυπακοή και την άρνηση του παιδιού σας

Ας δούμε ποιες είναι αυτές:

Η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ επιλογής και ορίων

Το να δίνουμε στα παιδιά επιλογές και να θέτουμε όρια είναι σημαντικό, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να τα επιτρέπουμε να κάνουν και τις δικές τους επιλογές μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Όταν τα παιδιά νιώθουν ότι τα ακούμε και τα εμπιστευόμαστε, είναι λιγότερο πιθανό να επαναστατήσουν απλώς για την αντίδραση.

Το να μην κατανοούμε τα συναισθήματά τους

Τα παιδιά που δεν νιώθουν ότι τα ακούν, συχνά αντιδρούν: είτε με αγένεια, είτε με παραβίαση κανόνων, είτε με θυμό. Μερικές φορές, λοιπόν το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε ως γονείς είναι απλά να ακούμε. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε ή να κατανοήσουμε κάθε συναίσθημα, απλά να το αναγνωρίσουμε.

Η υπερβολική αυστηρότητα στη διαπαιδαγώγηση

Η γονεϊκότητα είναι εξαντλητική και όταν τα παιδιά μας δοκιμάζουν συνεχώς, είναι εύκολο να ξεσπάσουμε. Όμως η αυστηρή διαπαιδαγώγηση (οι φωνές ή η τιμωρία) δεν διδάσκει σεβασμό. Διδάσκει φόβο, και η διαπαιδαγώγηση που βασίζεται στον φόβο σχεδόν πάντα οδηγεί σε αντίδραση.

Τα παιδιά δεν σταματούν να κάνουν αταξίες επειδή κατανοούν τι είναι λάθος, απλά γίνονται πιο επιδέξια στο να τις κρύβουν. Η διαπαιδαγώγηση λοιπόν πρέπει να διδάσκει, όχι να καταστρέφει την αυτοπεποίθηση ενός παιδιού. Και αν θέλουμε σεβασμό από τα παιδιά μας, πρέπει να τους τον δείξουμε πρώτοι.

Η ασυνέπεια στις συνέπειες

Τα παιδιά είναι έξυπνα.Μαθαίνουν γρήγορα αν εννοούμε πραγματικά αυτά που λέμε. Και όταν οι συνέπειες δεν είναι σταθερές, αρχίζουν να δοκιμάζουν τα όρια όλο και περισσότερο. Ο ψυχολόγος Άλμπερτ Μπαντούρα, γνωστός για τη θεωρία της κοινωνικής μάθησης, το εξήγησε καλά: « Οι πεποιθήσεις ενός ανθρώπου για τις ικανότητές του έχουν τεράστια επίδραση σε αυτές τις ικανότητες».

Όταν τα παιδιά δεν πιστεύουν ότι οι πράξεις τους έχουν πραγματικές συνέπειες, δεν παίρνουν στα σοβαρά τους κανόνες, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανυπακοή και αντίδραση.

Το κλειδί δεν είναι μόνο να θέτουμε κανόνες αλλά να τους τηρούμε. Η συνέπεια δεν σημαίνει σκληρότητα, σημαίνει σταθερότητα.

Μαθαίνοντας την πειθαρχία: Πώς να θέσουμε όρια στα παιδιά

Το να δίνουμε υπερβολική ελευθερία πολύ νωρίς

Ακούγεται περίεργο, αλλά η υπερβολική ελευθερία μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα. Όταν τα παιδιά έχουν περισσότερη ελευθερία από όση μπορούν να διαχειριστούν, συχνά νιώθουν πιεσμένα και χαμένα. Και πολλές φορές, αυτή η πίεση μετατρέπεται σε αντίδραση – όχι επειδή θέλουν να κάνουν αταξίες, αλλά επειδή δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν όλη αυτή την ευθύνη.

Το να μην παραδεχόμαστε τα λάθη μας

Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά βλέπουν τα πάντα. Ξέρουν πότε κάναμε λάθος και όταν αρνούμαστε να το αναγνωρίσουμε, τα μαθαίνουμε ότι η υπευθυνότητα δεν έχει σημασία. Κι αυτό δημιουργεί πικρία.

Αν θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν υπεύθυνα, πρέπει να αποτελέσουμε το παράδειγμα. Τα παιδιά δεν χρειάζονται τέλειους γονείς – χρειάζονται γονείς που είναι διατεθειμένοι να μάθουν και να εξελιχθούν, ακριβώς όπως κι εκείνα.

Τι είναι αγάπη και πώς εκδηλώνεται μέσα στην οικογένεια;

Το να μη δείχνουμε αρκετή αγάπη

Η συναισθηματική στήριξη είναι πολύ σημαντική. Τα παιδιά που δεν νιώθουν ότι τα αγαπούν, συχνά αντιδρούν, όχι επειδή είναι "κακά", αλλά επειδή αναζητούν σύνδεση με τον μόνο τρόπο που ξέρουν.

Όταν τα παιδιά νιώθουν συναισθηματικά ασφαλή, δεν χρειάζεται να ψάξουν την προσοχή μέσα από άλλου είδους συμπεριφορές, ξέρουν ήδη ότι έχουν αξία.

^{με πληροφορίες από το geediting.com}