Δείτε γιατί τα παιδιά δεν αποχωρίζονται ποτέ τον αγαπημένο τους «αγκαλίτσα»!
Λούτρινα αρκουδάκια, κουβερτούλες, ή ακόμα και το νυχτικό της μαμάς. Το παιδι σας έχει διαλέξει από μόνο του το αγαπημένο του αντικείμενο, δεν πάει πουθενά χωρίς αυτό και νιώθει έντονο εκνευρισμό όταν δεν το βρίσκει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας καθώς τα περισσότερα παιδιά έχουν το δικό τους αντικείμενο παρηγοριάς.
Μετά τους πρώτους μήνες της ζωής του, ένα παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι είναι μια διαφορετική οντότητα από τη μητέρα και βιώνει το πρώτος άγχος του αποχωρισμού. Σε αυτή την ηλικία, των οχτώ ή εννιά μηνών συνήθως, το παιδί νιώθει την ανάγκη να πιαστεί από κάπου. Έτσι διαλέγει μόνο του τον έμπιστο φίλο του, που όταν τον κρατά αγκαλιά παίρνει δύναμη για να αντέξει μακριά από τη μανούλα, για να νιώσει ζεστασιά και παρηγοριά καθώς το έχει συνδέσει μόνο με ευχάριστες εμπειρίες.
Τα παιδιά διαλέγουν συνήθως με βάση την μυρωδιά για αυτό και το αντικέιμενο παρηγοριάς είναι κάτι που μυρίζει «μανούλα». Κανόνες βέβαια δεν υπάρχουν. Όταν ήμουν έγκυος και διάβασα πρώτη φορά για τα αντικείμενα παρηγοριάς μου φάνηκαν λίγο υπερβολικές οι περιγραφές των μαμάδων. Ενάμιση χρόνο μετά συγκινούμαι όταν βλέπω τον μικρό μου μπόμπιρα να μην αποχωρίζεται το πάνινο βατραχάκι του. Αυτό που μου έφερε δώρο ο νονός μου στο μαιευτήριο και κράτησα κοντά μου τις δύο πρώτες νύχτες που ο μικρός μου άγγελος βρισκόταν στην θερμοκοιτίδα. Όταν ήρθαμε πρώτη φορά σπίτι το έβαλα στο καλαθάκι του για να το φυλάει και από τότε είναι αχώριστοι. Για πόσο όμως;
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα περισσότερα παιδιά αποχωρίζονται μόνα τους το αντικείμενο παρηγοριάς τους μετά τα πέντε με έξι χρόνια, αλλά και αν συνεχίσουν να το κρατάνε δεν υπάρχει κάνενας λόγος ανησυχίας. Η ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων και η νοσταλγία της ανεμελιάς εκείνης της ηλικίας είναι πάντα ευπρόσδεκτα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να απαγκιστρώσουμε το παιδί βίαια από το αγαπημένο του αντικείμενο. Ο απότομος αποχωρισμός θα φέρει αντίθετα αποτελεσμάτα από τα επιθυμητά.
