Το παιδί μου είναι φοβιτσιάρικο. Τι μπορώ να κάνω; Από την ψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου
Από τον πρώτο ως τον τρίτο χρόνο ζωής τα παιδιά είναι φυσικό να φοβούνται το σκοτάδι γιατί η νύχτα αντιπροσωπεύει το τέλος των πάντων.
Σε αυτήν την ηλικία δυναμώνει κι ένας άλλος φόβος. Ο φόβος να μη χτυπήσουν.
Τι θα πρέπει να γνωρίζετε:
• Τα φοβιτσιάρικα παιδιά είναι κατά κανόνα τα καταπιεσμένα, εκείνα που η διαπαιδαγώγηση τους τα οδήγησε να καταπνίγουν πάντοτε τα αρνητικά τους συναισθήματα.
• Η υπερβολική ανησυχία τους μήπως πάθουν κάτι κακό υποδηλώνει , στην πραγματικότητα, το φόβο τους να μην τιμωρηθούν για όλη εκείνη την οργή που δεν έχει ακόμη εκραγεί και που συσσωρεύουν μέσα τους.
• Ενθαρρύνετε το φοβισμένο παιδί να σας μιλήσει για όσα φοβάται. Όσο πιο άνετα εκφράζει τους φόβους του τόσο πιο ήσυχο θα νιώσει.
• Δώστε εσείς το παράδειγμα. Μιλήστε του για κάποιο φόβο που σας ταλάνιζε σε μικρή ηλικία. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί θα καταλάβει ότι δεν είναι διαφορετικό από τους άλλους και αυτό θα το καθησυχάσει.
• Μάθετε να ξεχωρίζετε τους πραγματικούς φόβους. Αυτό που εκ πρώτης όψεως θεωρείτε ότι είναι ένα καπρίτσιο μπορεί στην πραγματικότητα να κρύβει αληθινό φόβο και το αντίστροφο.
• Ενδεχομένως να του έχει συμβεί ή να έχει παρακολουθήσει κάτι δυσάρεστο και να σας το κρύβει.
• Αν διαπιστώσετε ότι οι φόβοι του είναι πολλοί και το εμποδίζουν στην καθημερινότητά του, ίσως είναι καλύτερα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.
Από την ψυχολόγο-παιδοψυχολόγο, Αλεξάνδρα Καππάτου και το βιβλίο «Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά».
