«Ο σύντροφός μου δε με στηρίζει στην εγκυμοσύνη. Τι να κάνω;»

Τι γίνεται όταν ο σύντροφός μας, παρά τις καλύτερες προθέσεις του, μοιάζει να αδυνάτει να μάς προσφέρει τη στήριξη αυτή;

Η εγκυμοσύνη αποτελεί ευαίσθητη περίοδο στη ζωή μιας γυναίκας. Διακυμάνσεις στις ορμόνες καθιστούν τη διάθεσή της ιδιαίτερα μεταβλητή. Η κυκλοθυμία αυτή, σε συνδυασμό με τους φυσιολογικούς φόβους που προκύπτουν σε σχέση με την υγεία του εμβρύου, τον τοκετό κ.ο.κ-ιδιαίτερα εάν πρόκειται για το πρώτο παιδί-μπορεί, σε ψυχολογικό επίπεδο, να είναι εξουθενωτική για την έγκυο. Συνεπώς, κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης, ο σύντροφος καλείται να είναι σωματικά και συναισθηματικά παρών και να παρέχει διαρκή ψυχολογική στήριξη.

Πολλές φορές, το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι, εφόσον ο σύντροφός μας δεν βιώνει ο ίδιος, σε σωματικό επίπεδο, την εγκυμοσύνη, τού είναι δύσκολο να κατανόησει τι είδους βοήθεια και υποστήριξη να προσφέρει. Το κλειδί στις περιπτώσεις αυτές, είναι η επικοινωνία. Με λίγα λόγια, αντί να περιμένουμε από το σύντροφό μας να «μαντέψει» το πώς θα μπορούσε να μας βοηθήσει να διανύσουμε την περίοδο της εγκυμοσύνης, μπορούμε πολύ απλά να του εξηγήσουμε τι να κάνει, και πώς να το κάνει.

Αρχικά, επιλέγουμε την κατάλληλη στιγμή για συζήτηση, όταν και τα δύο μέλη του ζευγαριού είναι ήρεμα και δεν υπάρχει πίεση χρόνου. Ήρεμα, χωρίς να εξαπολύουμε χαρακτηρισμούς και κατηγορίες, αλλά εστιάζοντας στο πώς εμείς νιώθουμε, μπορούμε να εξηγήσουμε ακριβώς τι είδους στήριξη χρειαζόμαστε. Καλό είναι να δίνουμε συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως “Όταν νιώθω πεσμένη/αγχωμένη/λυπημένη κ.ο.κ., χρειάζομαι από εσένα να..../θα με βοηθούσε να....” ή “Θα ένιωθα πιο ήρεμη εάν αναλάμβανες το τάδε και το τάδε για αυτό το διάστημα” ή “Θα μου άρεσε να με παίρνεις πιο συχνά αγκαλιά”, ανάλογα βέβαια με το τι βοηθάει την κάθε γυναίκα. Επιπλέον, δεν είναι πάντα δίκαιο από μέρους μας να θέλουμε ο σύντροφός μας να αφουγκράζεται τις αλλαγές στη διάθεσή μας, οι οποίες συχνά μπορεί να είναι αιφνίδιες και απότομες.

Συνεπώς, μία ωραία συμφωνία που μπορεί να κάνει ένα ζευγάρι είναι ότι, σε περίπτωση που ο σύντροφος δεν αντιληφθεί, για κάποιον λόγο, μία τέτοια αλλαγή διάθεσης, η γυναίκα να τον ενημερώνει σχετικά με το πώς νιώθει και το τι θα την βοηθούσε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με την προϋπόθεση βέβαια και εκείνος, από πλευράς του, να είναι πρόθυμος να προσφέρει τη βοήθεια αυτή όποτε τού ζητηθεί.

Με λίγη καλή θέληση και από τις δύο πλευρές, με συνεχή και ξεκάθαρη επικοινωνία, μπορούμε να επιτύχουμε την κατάλληλη στήριξη από τον σύντροφό μας, ώστε να είναι η εγκυμοσύνη μας μια πραγματικά υπέροχη εμπειρία.

Μυρτώ Κογεβίνα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
MSc University of Surrey, BA University of Oxford
Myrto.kogevina@yahoo.com