Όταν το παιδί αποζητά την αναγνώριση και υποδύεται κάποιον άλλον
Πολλά παιδιά προσπαθούν να συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο όχι επειδή είναι έτσι από τη φύση τους, αλλά γιατί πιστεύουν ότι έτσι πρέπει να κάνουν, για να κερδίσουν την έγκριση και την αγάπη μας.
Ένα αγόρι που ο πατέρας του θέλει απεγνωσμένα να ασχοληθεί με το μπέιζμπολ ή το ποδόσφαιρο, μπορεί να παριστάνει ότι ενδιαφέρεται γι’ αυτό το άθλημα όχι επειδή του αρέσει, αλλά γιατί θέλει να ευχαριστήσει τον πατέρα του. Ενα κορίτσι που η μητέρα της μετάνιωσε που δεν έμαθε βιολί μπορεί να παίζει βιολί μόνο και μόνο για να την ευχαριστήσει.
«Όταν νιώθουμε ότι μας καταλαβαίνουν και μας εκτιμούν γι΄αυτό που πραγματικά νιώθουμε ότι είμαστε, αυτό είναι μια χρυσή στιγμή. Αρχίζουμε να νιώθουμε ότι υπάρχει και για εμάς μια θέση στον κόσμο», αναφέρει ο ψυχίατρος και παιδοψυχίατρος Edward M. Hallowell, στο βιβλίο του « Ευτυχισμένα παιδιά, ευτυχισμένοι ενήλικες», εκδόσεις Μεταίχμιο.
Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι σημαντικό γονείς και εκπαιδευτικοί να αναζητούν πάντα το πραγματικό παιδί, όχι το παιδί που υποκρίνεται ή το εξιδανικευμένο. Είναι το πραγματικό παιδί που χρειάζεται την αγάπη μας. Που χρειάζεται τη βοήθειά μας...
Η αποδοχή απαιτεί την ενεργητική παρουσία. Η αίσθηση ότι αποτελεί σημαντικό στοιχείο στην οικογένεια, ότι ακούγεται η γνώμη του σε αποφάσεις που τον αφορούν, του δίνει ώθηση για την διεκδίκηση της αυτονομίας του.
«Οι στιγμές αναγνώρισης μπορούν να συμβούν χωρίς σχεδόν να το καταλάβεις. Ενα πρωί , η Λούσι ( η κόρη μας) μάλωνε με τη μητέρα της για ένα ασήμαντο θέμα, καθώς ετοιμάζονταν να φύγουν για το σχολείο. Ξαφνικά η Λούσι σταμάτησε και κοίταξε τα παπούτσια της Σου. Η Σου κατάλαβε ότι η Λούσι θα σχολίαζε τα παπούτσια και εξήγησε «Ουφ, φοράω αυτά γιατί έξω έχω λάσπες». Η Λούσι έγνεψε, για να δείξει την έγκρισή της για τα παπούτσια, και έπειτα επέστρεψαν στη μικρή τους διαφωνία. Εκείνη τη στιγμή η Λούσι ένιωσε και αναγνώριση και εκτίμηση. Ένα από τα ταλέντα της Λούσι που η ίδια εκτιμάει πιο πολύ είναι η αίσθηση του γούστου σε θέματα μόδας.
Ούτε η Σου ούτε εγώ ονειρευόμασταν ποτέ να γίνει η Λούσι σχεδιάστρια μόδας όταν την κουνούσαμε στην κούνια της. Αλλά, αν το πάθος της είναι να γίνει σχεδιάστρια μόδας, , τίποτα δεν θα με έκανε πιο ευτυχισμένο από το να τη δω να κυνηγάει αυτή την καριέρα. Η Σου κι εγώ αναγνωρίζουμε και εκτιμάμε τη Λούσι γι’ αυτό που είναι , ακόμα και όταν μιας εκπλήσσει διαρκώς», τονίζει ο Edward M. Hallowell.
