Η σχέση με τον πατέρα μου καθορίζει τις σχέσεις μου με τους άνδρες

Αυτός στον οποίο θα τρέξουμε όταν έχουμε κάτι να δείξουμε στον κόσμο. Αυτός που θέλουμε να ξέρουμε ότι πάντα θα είναι εκεί για εμάς, ότι κι αν κάνουμε , ότι κι αν γίνουμε. Είναι αυτό που λαχταράμε να ευχαριστήσουμε. Και είναι αυτός του οποίου την αποδοχή... πάντα θα αγωνιζόμαστε να κερδίσουμε.

Η σχέση με τον πατέρα μας, βάζει τα θεμέλια για τις σχέσεις που θα έχουμε στο μέλλον με άλλους άνδρες. Αν εκείνος ήταν εκεί για εμάς, τόσο πρακτικά όσο και συναισθηματικά, μαθαίνουμε ότι αυτό μπορούμε να περιμένουμε από τους άνδρες και αυτό αναζητάμε και αυτό μας έλκει στις σχέσεις μας με τους άνδρες.

Αλλά αν, για οποιονδήποτε λόγο που έχει να κάνει μόνο με εκείνον και σε καμία περίπτωση με εμάς, δεν μπόρεσε να είναι δίπλα μας είτε πρακτικά είτε συναισθηματικά (ή και στα δύο), τότε αυτό μάθαμε να περιμένουμε. Κι αυτό είναι το θέμα που σήμερα δυσκολεύει περισσότερο τις σχέσεις μας, καθώς αυτό που ζήσαμε μας έλκει.

Αυτός είναι ο λόγος που έλκουμε τον τύπο των ανδρών που βλέπουμε. Γι' αυτό τον λόγο είναι τόσο δύσκολο (όχι ανέφικτο όμως) να αλλάξουμε τις βαθιά ριζωμένες συνήθειες. Διότι ο προγραμματισμός μας που μας λέει ότι είναι φυσιολογικό και ότι έτσι είναι οι άνδρες, είναι το μόνο που γνωρίζουμε.

Ακούω την ίδια ιστορία τόσες πολλές φορές, από διάφορους τύπους γυναικών. Όταν σκάβουμε βαθύτερα, και βρίσκουμε όλες τις εξηγήσεις, όλες τις δικαιολογίες και τις εκλογικεύσεις, εκεί βρίσκεται το μικρό κοριτσάκι που αγαπούσε τον πατέρα της, όπως και όσο, κανέναν άλλον στον κόσμο της. Εκείνος ήταν τα πάντα για εκείνη και αυτό που θέλει από εκείνον είναι την αγάπη του. Και είναι ο λόγος που οτιδήποτε έκανε μαζί της, όπως κι αν την αντιμετώπιζε και της φερόταν, σήμαιναν τα πάντα για εκείνην.

Έχει σημασία να σας μεταφέρω το πώς ένοιωσε μια κοπέλα όταν της ανάφερα τον βαθύτερο ρόλο που έχει ο πατέρας στη ζωή μιας κοπέλας, ιδίως όσον αφορά τις σχέσεις της. Ήταν λίγες μέρες μετά την πρώτη κρίση πανικού ενώ βρισκόταν εκτός σπιτιού, στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, πιστεύοντας ότι μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο. Ένοιωσε σαν να χάνει τη γη κάτω απ' τα πόδια της και μες στην ανασφάλεια ενώ ήταν μπροστά στην ευκαιρία της ζωής της. Όταν ήρθε στο γραφείο για να βοηθηθεί και φτάσαμε να μιλάμε για τον μπαμπά της, έδειξε έντονη αντίσταση λέγοντας επίμονα ότι δεν μπορεί να έχει σχέση με τον πατέρα της και την σχέση τους όλο αυτό.

Επιμένοντας ότι μόνο αγάπη υπάρχει εκεί και τίποτε άλλο.

Η αλήθεια όμως ήταν ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμη να δει την πραγματικότητα. Μετά από καιρό, αφού είχε επαναλάβει αυτό που είχε γίνει σχεδόν η υπογραφή της στις σχέσεις, το να βρίσκει ελκυστικούς τους μη-διαθέσιμους συναισθηματικά άνδρες, τότε συνειδητοποιείσαι πιο έντονα ότι υπάρχει ψωμί στις ερωτήσεις που αφορούσαν την σχέση της με τον πατέρα της.

Άρχισε λοιπόν να σκάβει βαθύτερα. Να κοιτάζει πέρα από αυτό που φαίνεται και συνειδητοποίησε ότι όντως έψαχνε τον πατέρα της – ή τον πατέρα που πάντα ήθελε να έχει – σε κάθε άνδρα που την έλκυε. Τον μη-διαθέσιμο συναισθηματικά άνδρα. Αυτόν που έπρεπε να κυνηγάει, αυτόν που δεν ερχόταν σε εκείνη αλλά στον οποίο εκείνη έπρεπε να πάει.

Νόμιζε ότι την κυνηγούσαν αυτοί αλλά αργότερα πια συνειδητοποίησε ότι εκείνη τους κυνηγούσε με έμμεσους τρόπους. Και για να τα κάνω ακόμα χειρότερα, κυνηγούσε αυτούς που δεν ήταν στην ίδια κατάσταση με εκείνη. Αυτοί που ήταν στην ίδια κατάσταση με εκείνην, τους διέγραφε πριν κάνει δώσει στον εαυτό της την ευκαιρία να τους γνωρίσει και να ανακαλύψει μόνη της αν ήταν σαν εκείνη.

Ήταν πολύ απασχολημένη να κυνηγάει τους συναισθηματικά μη-διαθέσιμους προσπαθώντας να τους κάνει να δουν αυτό που είχε να τους προσφέρει παρόλο που εκείνοι ήταν τύποι άνδρα που ποτέ δεν θα ήταν ικανοί να της δώσουν αυτά που ήθελε. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να αποδείξει ότι άξιζε να αγαπηθεί και να κερδίσει την προσοχή και τον χρόνο ενός άνδρα που δεν θα της τα έδινε. Εκτός αυτού, δεν είχε ιδέα τι ήθελε και τι είχε αξία για εκείνη. Ήταν μια αναζήτηση κάποιου που εν τέλει θα ερχόταν κοντά της και θα την επέλεγε αντί το αντίθετο. Ένα πολύ οικείο μοντέλο όταν είχε την διάθεση να κοιτάξει πέρα από την επιφάνεια και να δει ότι ήταν ο μόνος τρόπος που ήξερε να είναι με άνδρα. Έψαχνε τον πατέρα της.

Όταν τελικά το παραδέχτηκε στον εαυτό της και επέτρεψε στον εαυτό της να το αναλύσει περαιτέρω, ήρθε αντιμέτωπη με τον πατέρα της και προσπάθησε να του εξηγήσει. Αλλά φυσικά εκείνος δεν καταλάβαινε. Πώς ήταν δυνατόν ; Την αγαπούσε με τον μοναδικό τρόπο που εκείνος γνώριζε. Με μια αγάπη που ήταν τόσο έκδηλη όσο ο τρόπος με τον οποίο εκείνος ήξερε να δίνει. Με μια κουλτούρα γεμάτη πολλά λάθος μηνύματα για τους μπαμπάδες, για τις κόρες και τους μπαμπάδες, και για το πώς πρέπει να είναι αυτές οι σχέσεις. Μην αναφέρω τον τρόπο που οι ίδιοι οι μπαμπάδες δεν αγαπήθηκαν με τον τρόπο που είχαν ανάγκη να αγαπηθούν.

Πώς θα μπορούσε να περιμένει κάτι άλλο;

Αυτό έπρεπε να ξεκινήσει από εκείνη. Έπρεπε να το κάνει η ίδια. Οτιδήποτε αναζητούσε από εκείνον, δεν ερχόταν από τον μπαμπά της που έκανε ότι μπορούσε με όσα γνώριζε εκείνη την στιγμή. Από κάποιον που όχι μόνο δεν είχε ιδέα για τον όρο συναισθηματικά μη-διαθέσιμος αλλά που δεν μπορούσε προφανώς να καταλάβει τι σημαίνει για εκείνη και τις σχέσεις που έκανε εκείνη, λόγω του μπαμπά της. Εκείνος μπορεί να είχε βάλει τα θεμέλια για αυτό που ερχόταν αλλά εκείνη έπρεπε να κατανοήσει την πραγματικότητα του ποια ήταν και ποια είχε γίνει και να βρει την γαλήνη της μέσω της αποδοχής της πραγματικότητας ως είχε.

Έπρεπε να δεχτεί και να συγχωρήσει. Να συνειδητοποιήσει ότι αγαπήθηκε με τον πιο αγαπησιάρικο τρόπο που εκείνος ήξερε να δείξει την αγάπη του προς εκείνη. Και έπρεπε να απελευθερώσει τόσο τον εαυτό της όσο κι εκείνον από την φαντασία του πώς θα ήθελε να είναι.

Ήθελε εκείνον να την επιλέξει. Εκείνον να την πλησιάσει. Εκείνον να την κυνηγήσει και να μην την αφήσει όταν εκείνη έφευγε μακριά. Ήθελε να της δείξει εκείνος ότι θα μπορούσε να είναι ο εαυτός της και να την αγαπάει κι έτσι. Ήθελε να τεστάρει την αγάπη του και να ανακαλύψει ότι εκείνος πάντα θα ήταν εκεί και δεν θα την εγκατέλειπε. Έμαθε ότι αυτό είναι αυτό που όλα τα μικρά κορίτσια θέλουν από το πατέρα τους για να γίνουν οι δυνατές, ασφαλείς γυναίκες που ξέρουν την αξία τους και ξέρουν ότι αξίζουν να αγαπηθούν για αυτό που είναι. Αλλά κανείς δεν το είπε ποτέ αυτό στους μπαμπάδες. Κάνουν το καλύτερο με όσα τους έχουν μάθει.

Αφού συνειδητοποίησε ποια ήταν η βαθύτερη πεποίθησή της – ότι πρέπει να βρει κάποιον συναισθηματικά μη-διαθέσιμο για να δεσμευτεί μαζί της και να την αγαπήσει, για να αντιστρέψει αυτό το μοντέλο, ήταν ικανή να απελευθερώσει τον εαυτό της από αυτό.

Μόλις λοιπόν βγεις από αυτό το μοντέλο και εν τέλει μπορέσεις να έλξεις και να νοιώσεις έλξη για κάποιον συναισθηματικά διαθέσιμο με όλη την σημασία της λέξης, θα αρχίσεις να παίρνεις το μεγαλύτερο μάθημα για τους μπαμπάδες. Μας αγαπούν με τον τρόπο που οι ίδιοι γνωρίζουν να αγαπούν τα μικρά τους κορίτσια. Πρέπει να αποδεχτούμε τον ρόλο που έχει ο πατέρας μας στη ζωή μας. Να αποδεχτούμε την υποσυνείδητη επιρροή που η πρώτη σχέση με άνδρα, αυτή με τον πατέρα μας, παίζει στις ενήλικες σχέσεις μας με τους άνδρες.

Αλλά αν ήταν λιγότερο τέλεια αυτή η σχέση, που πολλές είναι, θα ωφελήσει να τον απαλλάξουμε από αυτό που δεν ήξερε ή δεν μπορούσε να μας δώσει. Μας δίνουν ότι έχουν να μας δώσουν. Το να τον κατηγορούμε ή να δείχνουμε με το δάχτυλο δεν βοηθάει κανέναν και σε καμία περίπτωση τον εαυτό μας. Αλλά να τον αποδεχτούμε και να τον αγαπήσουμε για αυτό που είναι... Ναι, αυτό πραγματικά βοηθάει.

Μην ξεχνάς. Δεν αφορά εσένα. Αφορά εκείνον. Είναι ώρα να σταματήσεις να κυνηγάς κάποιον που δεν μπορεί να σε αγαπήσει με τον τρόπο που αξίζεις να αγαπηθείς. Είναι ώρα να σταματήσεις να επαναλαμβάνεις αυτές τις συνήθειες ξανά και ξανά. Είναι ώρα να τον δεις όπως είναι, για αυτό που είναι, μια συνήθεια που μπορεί να αλλάξει μέσω της προσωπικής δουλειάς με τον εαυτό σου, μέσω της απόκτησης επίγνωσης και της κατανόησης ότι μερικοί άνδρες δεν μπορούν ποτέ να μας αγαπήσουν με τον τρόπο που θέλουμε.

Είναι αυτοί τους οποίους πρέπει να αναγνωρίσεις, να απελευθερώσεις και να προχωρήσεις παρακάτω προς αυτούς που σε περιμένουν να τους δεις για αυτό που είναι, αυτούς που είναι πραγματικά στην ίδια κατάσταση με εσένα, αυτούς που μπορούν να σε αγαπήσουν με τον τρόπο που λαχταράς να αγαπηθείς.

Δεν αξίζεις τίποτα λιγότερο.

Και έχω πίστη ότι για όλους τους άνδρες έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιούν τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν στη ζωή των μικρών τους κοριτσιών. Είναι η στιγμή που έχουν συνειδητή επίγνωση και από την οποία κι έπειτα αποκτούν όλο και περισσότερη επίγνωση μέσω των γυναικών στη ζωή τους οι οποίες τους βοηθούν να το δουν. Γυναίκες σαν εσένα και εμένα.

Δεν μπορούμε να πάμε πίσω τον χρόνο, και δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν. Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον... μας !

Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc
Συμβουλευτικός ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια
Σύμβουλος υπογονιμότητας
Επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών του www.feelwelltoday.com
e-mail: ioanna.thps@gmail.com / itheodorakopoulou@feelwelltoday.com