Τι σημαίνει για το παιδί να μεγαλώνει με έναν απόμακρο πατέρα;

Πόσες φορές πήγε ο πατέρας να παρηγορήσει το παιδί ενώ έκλαιγε στο δωμάτιό του; Πόσες φορές είπε ο πατέρας «πάμε μια βολτούλα να ξεσκάσουμε»; Πόσες φορές το παιδί είχε την ανάγκη να μιλήσει στον πατέρα του για έναν προβληματισμό και όχι στη μητέρα του; Νομίζω λίγες, αν όχι καμία…

Τι σημαίνει λοιπόν να μεγαλώνεις με έναν απόμακρο πατέρα; Καταρχάς να πούμε ότι σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό για το αγόρι και κάτι διαφορετικό για το κορίτσι. Για ένα κορίτσι, μιας και ο πατέρας είναι το μελλοντικό πρότυπο όλων των ερωτικών σχέσεων, σημαίνει ότι ο απόμακρος πατέρας θα δώσει το λάθος πρότυπο στην κόρη του η οποία ενδεχομένως να μην αντιδρά και να μην διεκδικεί τη φροντίδα και την προσοχή στις μελλοντικές ερωτικές σχέσεις της.

Για ένα αγόρι , από την άλλη, μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στις φιλίες του. Ο απόμακρος πατέρας είναι ο μη διαθέσιμος για εσένα, πράγμα που σημαίνει ότι ένα τέτοιο παιδί μπορεί να μάθει ότι δεν του αξίζει η προσοχή και η φροντίδα και να μην έχει εμπιστοσύνη τις ανθρώπινες σχέσεις. Σε τέτοιου είδους σχέσεις δεν υπάρχει η δυνατότητα να καλλιεργηθεί η εμπιστοσύνη, με αποτέλεσμα να προκύπτουν σημαντικά προβλήματα αίσθησης ασφάλειας. Όλοι είναι αναξιόπιστοι και δεν αξίζουν την εμπιστοσύνη σου. Ακόμη, μπορεί να «εκλογικεύσει» την στάση αυτή του πατέρα και να γίνει μεγαλώνοντας ένας τέτοιος μη διαθέσιμος συναισθηματικά πατέρας ή σύντροφος.

Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η επίδραση του πατέρα συντελείται κυρίως μέσα από το παιχνίδι. Όχι μόνο γιατί οι μπαμπάδες αφιερώνουν χαρακτηριστικά μεγαλύτερο μέρος του χρόνου που διαθέτουν για τα παιδιά τους σε δραστηριότητες παιχνιδιού, αλλά και γιατί το στιλ του παιχνιδιού που υιοθετούν είναι πιο πολύ σωματικό και περισσότερο συναρπαστικό από την αντίστοιχη αλληλεπίδραση των μητέρων.

Μελέτες σε τρίχρονα και πεντάχρονα παιδιά, τις οποίες πραγματοποίησαν οι Ross Parke και Kevin MacDonald, κατέδειξαν την στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο φυσικό παιχνίδι με τον πατέρα και στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά αντιμετωπίζουν τους συνομηλίκους.

Παρατηρώντας, τα παιδιά πατά τη διάρκεια ενός εικοσάλεπτου παιχνιδιού με τον πατέρα τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνα στα οποία οι πατέρες τους πρόσφεραν ένα υψηλού επιπέδου φυσικό παιχνίδι ήταν περισσότερο δημοφιλή μεταξύ των συνομηλίκων τους. Παράλληλα εντοπίστηκε η ύπαρξη ενός σημαντικού ποιοτικού χαρακτηριστικού: τα παιδιά των οποίων ο πατέρας έπαιζε ιδιαίτερα φυσικά ήταν δημοφιλή, μόνο όμως εφόσον ο πατέρας τους δεν τα κατηύθυνε και δεν τα πίεζε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι το τραχύ πατρικό στιλ του θορυβώδους παιχνιδιού χαράσσει μια σημαντική δίοδο που διευκολύνει τη μάθηση των συναισθημάτων από τα παιδιά (από το βιβλίο «Η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών», J. Gottman). Είναι ο ελεγχόμενος φόβος που παράλληλα είναι συναρπαστικός. Οι μητέρες δίνουν ένα περισσότερο «ήρεμο» παιχνίδι, από την άλλη.

Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η παρουσία του πατέρα. Βάλτε τον πατέρα του παιδιού σας, λοιπόν, σε αυτό το μαγικό ταξίδι της ανατροφής του παιδιού και δεν θα χάσετε!

Παπακυργιακη Χρύσα
Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr
Blog: psuxis-logos.blogspot.gr

Διαβάστε επίσης

Η συμμετοχή και ο ρόλος του πατέρα στην σύγχρονη οικογένεια
Πόσο «πατέρα» χρειάζονται τα παιδιά;
Πώς θα γίνει ο γιος σας υπέροχος σύζυγός και πατέρας στο μέλλον