Δεν είναι πάντα εύκολη η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αυθάδεια και την απρέπεια.Υπάρχει μια εσφαλμένη εντύπωση ότι η αμφισβήτηση των αποφάσεών μας είναι αυθάδεια.
«Αυτό συμβαίνει επειδή μερικοί γονείς θεωρούν ότι υπονομεύεται η εξουσία τους, αλλά αν ενθαρρύνετε το παιδί να συζητά μαζί σας, θα του καλλιεργήστε την αίσθηση της ευθύνης για την αυτοπειθαρχία του αντί της τυφλής υπακοής στις αποφάσεις σας», εξηγεί η γιατρός και μέλος του Roayal College of Physicians, Δρ. Μίριαμ Στόπαρντ .
Σύμφωνα με την ίδια, με τον τρόπο αυτόν θα συνειδητοποιήσει μεγαλώνοντας την αξία των πειστικών επιχειρημάτων. Από την άλλη, αν αποθαρρύνετε το παιδί να λέει ελεύθερα τι σκέφτεται επειδή ερμηνεύετε τη διαφωνία του ως άτακτη συμπεριφορά, θα του στερήστε την ευκαιρία να καταλαβαίνει το σκεπτικό των αποφάσεών σας.
Το άλλο θετικό στοιχείο της αυθάδειας, κατά την κυρία Στόπαρντ, είναι ότι παρέχει ένα λεκτικό μηχανισμό απαλλαγής από το θυμό και την απογοήτευση. Ο θυμός είναι ένα απόλυτα αποδεκτό συναίσθημα σε ένα παιδί, αλλά δεν είναι αποδεκτός αν το παιδί ξεσπά το θυμό του με σωματική βία, επιθετικότητα και νταηλίκια.
Είναι πολύ καλύτερο για το παιδί να φωνάζει από θυμό παρά να χτυπά του άλλους.«Όταν λοιπόν το παιδί σας φέρεται με αυθάδεια, αναλογιστείτε γιατί το κάνει αυτό και αν οι λόγοι είναι υγιείς, απλώς κρατείστε τη συμπεριφορά του υπό έλεγχο. Η απρέπεια, αντίθετα, υπερβαίνει τα όρια της αυθάδειας, επειδή αψηφά τους καλούς τρόπους. Αγνοεί τα αισθήματα των άλλων και πολλές φορές πληγώνει. Αν το παιδί σας ξεπεράσει τα όρια και φέρεται με απρέπεια, θα πρέπει να του διδάξετε ότι αυτό δεν είναι επιτρεπτό», συμπληρώνει η Δρ. Μίριαμ Στόπαρντ .
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι παιδιά έχουν ανάγκη την πειθαρχία. Αλλά πειθαρχία σημαίνει καθοδήγηση. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι τιμωρητική η καθοδήγησή μας. Στην ουσία, η τιμωρία γυρίζει boomerang. Δεν μπορεί κανείς να ελέγξει τον άλλον. Αυτό που πρέπει οι γονείς να δουλέψουν είναι την επιρροή τους», υποστηρίζει η Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc, Συμβουλευτικός ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Η τιμωρία διαβρώνει αυτή την επιρροή
Αν θέλεις το παιδί σου να δεχτεί την καθοδήγησή σου, πρέπει να διατηρήσεις μια θετική σχέση μαζί του. Σε κάποιους ακούγεται δύσκολο μέχρι εδώ, αλλά δεν είναι ανέφικτο.
Πολλοί γονείς τα καταφέρνουν και δεν χρησιμοποιούν ποτέ την τιμωρία και τα παιδιά τους εξελίσσονται σε υπέροχους έφηβους και ενήλικες. Όχι γιατί ήταν εκ φύσεως «εύκολα» παιδιά. Σας προλαβαίνω! Δεν χρειάστηκε να τα απειλήσουν για να συμμορφωθούν. Γιατί; Γιατί αυτά τα παιδιά θέλουν να κάνουν καλές επιλογές, επιλογές προς τις οποίες τους καθοδηγήσαμε στο πέρασμα των χρόνων. Με πολλά όρια τα οποία όμως θέσαμε με ενσυναίσθηση και κατανόηση των συναισθημάτων του παιδιού.
Διαβάστε επίσης
«Είναι το παιδί μου υπερκινητικό ή απλά ζωηρό; Πώς θα το καταλάβω;»
Ζωηρό παιδί ή παιδί με ΔΕΠΥ;
Διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα στη βρεφική ηλικία (12 - 24 μηνών)
