Η σημασία της «συγγνώμης» από τους γονείς στα παιδιά
Όπως και με τη γενικότερη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, έτσι και σε αυτή την περίπτωση απαιτείται υπομονή και επιμονή
Έχοντας πρόσφατα αναφερθεί στον τρόπο να δώσουμε μαθήματα κοινωνικής συμπεριφοράς στα παιδιά, μιλήσαμε για την σημασία του παραδείγματος που θα πρέπει να έχουν τα τελευταία για να μπορέσουν να το μιμηθούν. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγες οι φορές που οι γονείς απαιτούν από τα παιδιά να τίθενται απολογητικά απέναντί τους, ζητώντας συγγνώμη είτε για μια ζημιά είτε για μια απρεπή τους φράση ή πράξη. Άραγε, πως ένα παιδί θα μπορούσε να υιοθετήσει τέτοιου είδους συμπεριφορές αν δεν τις έχει αναγνωρίσει πρώτα στα πρότυπά του;
Ναι, για ένα παιδί οι γονείς αποτελούν το σωστό παράδειγμα, τους ενθρονισμένους και αλάνθαστους βασιλιάδες που θα αργήσουν –και πολλές φορές δε θα καταφέρουν ποτέ- να απομυθοποιήσουν. Μέχρι την κρίσιμη ηλικία των πέντε ετών τα παιδιά ρουφούν σα σφουγγάρι κάθε πληροφορία, κάθε ερέθισμα και κάθε συμπεριφορά που καλούνται να αντιμετωπίσουν με αποτέλεσμα πολλές από τις δικές σας πράξεις να τις επαναλαμβάνουν αυτούσιες.
Η επανάληψη αυτή δε θα ήταν καθόλου ανησυχητική αν αφορούσε μονάχα τις καλύτερες πτυχές του χαρακτήρα σας. Δυστυχώς, όπως και εμείς οι ίδιοι κάναμε, τα παιδιά υιοθετούν ακόμα και ασυνείδητα τις συμπεριφορές που βλέπουν στην καθημερινότητά τους. Τι γίνεται, όμως, με την συγγνώμη;
Με το παράδειγμα της συγγνώμης τα παιδιά μαθαίνουν να συμβιβάζονται με την επιείκεια, κατανοώντας από μικρή ηλικία ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε τα ίδια, με αποτέλεσμα να μην έχουν αλόγιστες απαιτήσεις από τον ίδιο τους τον εαυτό, ούτε ο περίγυρός τους, από τον οποίο θα συνειδητοποιήσουν ότι οι παράλογες απαιτήσεις τους δεν θα έχουν αντίκρισμα.
Επιπρόσθετα, πολύ σημαντικός παράγοντας είναι αυτός του εγωισμού. Μέσα από την δική μας συγγνώμη τα παιδιά αντικρίζουν εκείνη την πτυχή του εαυτού μας που δε διστάζει να ταπεινωθεί φαινομενικά και να αναγνωρίσει τα ίδια της τα λάθη. Βέβαια, η αναγνώριση ενός σφάλματος δεν υποδηλώνει ταπείνωση, αλλά αντίθετα, αξιοπρέπεια και σεβασμό.
Και φυσικά, ακολουθώντας την παραπάνω φιλοσοφία, δε μπαίνουμε στη διαδικασία να ζητήσουμε συγγνώμη για το παιδί. Αν, λοιπόν, προβεί σε μια απρεπή έκφραση ή πράξη, θα πρέπει να το συμβουλεύσουμε για το τι θα έπρεπε να κάνει αλλά σε καμία των περιπτώσεων δε θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη.
Όπως και με τη γενικότερη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, έτσι και σε αυτή την περίπτωση απαιτείται υπομονή και επιμονή. Η διδαχή καθημερινών και κοινωνικών δεξιοτήτων δε σταματά ποτέ. Είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά, μέσα κι έξω από το σπίτι, και που έχει εμάς ως παράδειγμα προς μίμηση.
Δείτε ακόμα:
Αυτές τις συμπεριφορές των γονιών αντιγράφουν τα παιδιά
Κι όμως είναι καλό να σας λέει πού και πού το παιδί σας ένα ψεματάκι
Γιατί είναι σημαντικό να αποδεχτείτε το παιδί σας γι΄αυτό που είναι
