Πρέπει να τιμωρούν οι γονείς τα παιδιά τους και με ποιο τρόπο;
Είναι η τιμωρία ένας τρόπος για να πειθαρχήσει το παιδί και αν όχι, πώς πρέπει να το παραδειγματίσουν και να το νουθετήσουν οι γονείς;
Παρότι η πλειοψηφία γνωρίζει ότι η κλασσική τιμωρία επιφέρει συνήθως παροδικά και όχι μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, οι γονείς, είτε γιατί έχουν εξαντλήσει τα αποθέματα της υπομονής τους είτε γιατί αδυνατούν να χειριστούν με άλλο τρόπο τη συμπεριφορά του παιδιού τους, φωνάζουν, απειλούν και ενίοτε χειροδικούν.
«Το παιδί μαθαίνει καλύτερα όταν το βοηθάς να θέλει να φτάσει τα δικά σου υψηλά κριτήρια και όταν το καθοδηγείς ώστε να αναπτύξει τις δεξιότητες για να τα φτάσει. Όταν προσπαθείς να φέρεις τον εαυτό σου στην θέση του και να το καταλάβεις, να συνδεθείς μαζί του και να το βοηθήσεις στα δύσκολα συναισθήματά του. Όταν αντιστέκεσαι να το ελέγξεις και δεν μπαίνεις μπροστά να το σώσεις από τις φυσικές συνέπειες των πράξεών του, ώστε να πάρει μαθήματα ζωής μέσα από τις δικές του εμπειρίες», εξηγεί η Ιωάννα Θεοδωρακόπουλου, PsyD, MSc Συμβουλευτικός ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά έχουν ανάγκη την πειθαρχία. Αλλά πειθαρχία σημαίνει καθοδήγηση. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι τιμωρητική η καθοδήγησή μας. Στην ουσία, η τιμωρία γυρίζει boomerang. Δεν μπορεί κανείς να ελέγξει τον άλλον. Αυτό που πρέπει οι γονείς να δουλέψουν είναι την επιρροή τους.
Η τιμωρία διαβρώνει αυτή την επιρροή.
«Αν θέλεις το παιδί σου να δεχτεί την καθοδήγησή σου, πρέπει να διατηρήσεις μια θετική σχέση μαζί του. Σε κάποιους ακούγεται δύσκολο μέχρι εδώ, αλλά δεν είναι ανέφικτο. Πολλοί γονείς τα καταφέρνουν και δεν χρησιμοποιούν ποτέ την τιμωρία και τα παιδιά τους εξελίσσονται σε υπέροχους έφηβους και ενήλικες. Όχι γιατί ήταν εκ φύσεως «εύκολα» παιδιά. Σας προλαβαίνω! Δεν χρειάστηκε να τα απειλήσουν για να συμμορφωθούν. Γιατί; Γιατί αυτά τα παιδιά θέλουν να κάνουν καλές επιλογές, επιλογές προς τις οποίες τους καθοδηγήσαμε στο πέρασμα των χρόνων. Με πολλά όρια τα οποία όμως θέσαμε με ενσυναίσθηση και κατανόηση των συναισθημάτων του παιδιού», τονίζει η κυρία Θεοδωρακόπουλου.
Αλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η τιμωρία προκαλεί θυμό και συνήθως εξελίσσεται σε μια μορφή εξουσίας.