Κακή συμπεριφορά παιδιού: Ποιοι είναι οι πιο συνηθισμένοι μύθοι
Πού οφείλεται η κακή συμπεριφορά των παιδιών; Μύθοι και αλήθειες.
Παρότι υπάρχουν πολλές αληθινές βιολογικές και ψυχολικές αιτίες της κακής συμπεριφοράς στα παιδιά, δυστυχώς κυκλοφορούν επίσης πολλοί μύθοι, και προκειμένου να επιβάλλετε αποτελεσματικά την πειθαρχία, είναι σημαντικό να τους γνωρίζετε.
Ορμόνες
Ισως η μεγαλύτερη παρεξήγηση ως προς τους παράγοντες που πυροδοτούν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά είναι η επίδραση των ορμονών.
Εχετε ακούσει ποτέ ότι τα μικρά αγόρια από από τότε που αρχίζουν να μπουσουλάνε μέχρι τα τέσσερα , βιώνουν μια αύξηση της τεστοστερόνης τους; Αυτό είναι σίγουρα μαι θαυμάσια εξήγηση για τη δύσκολη συμπεριφορά που αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς μικρών αγοριών.
Ομως, όπως επισημαίνει η ψυχολόγος Sarah Ockwell Smith στο βιβλίο της "Δεν θέλουν τιμωρία, αγάπη θέλουν" ( εκδόσεις Διόπτρα), δυστυχώς δεν είναι αλήθεια. " Η τεστοστερόνη είναι ένα σημαντικό ανδρογόνο ( πιο γνωστό ως ορμόνη φύλου) και παράγεται τόσο από τους άνδρες όσο και από τις γυναίκες .Μέχρι να γίνει το αγοράκι έξι μηνών, οι έρευνες έχουν δείξει ότι το επίπεδο τεστοστερόνης του θα είναι εξαιρετικά χαμηλό και θα παραμείνει έτσι μέχρι να φτάσει στην εφηβεία.Οπότε η μοναδική αύξητη της τεστοστερόνης που είναι καλά τεκμηριωμένη είναι εκείνη που συμβαίνει τους πρώτους μήνες της ζωής" , αναφέρει η Sarah Ockwell Smith.
Τι προκαλεί λοιπόν τη δύσκολη συμπεριφορά των παιδιών;
Η συναισθηματική επίδραση της εφηβείας. Η αμφιθυμία ανάμεσα στην επιθυμία αφενός να μεγαλώσει το άτομο και να γίνει ανεξάρτητο και στην απαγορευμένη επιθυμία αφετέρου να μείνει μικρό και να το φροντίζουν.
Τα προεφηβικά και εφηβικά χρόνια φέρνουν τα παιδιά αντιμέτωπα με την πραγματικότητα πολύ πιο γρήγορα απ' όσο είναι σε θέση να αντέξουν. Τα παραμύθια της πρώτης παιδικής ηλικίας γκρεμίζονται και στη θέση τους έρχεται η συνειδητοποίηση ότι οι γονείς έχουν ελαττώμματα και ο κόσμος είναι στην πραγματικότητα ένα βίαιο και τρομακτικό μέρος, γεμάτο οικονομικά προβλήματα, άγχη και αδικίες. Προσθέστε σε αυτά την πίεση του σχολείου, τα θέματα με τους φίλους, την προσπάθεια να αποφασίσουν για το μελλοντικό επάγγελμά τους, το άγχος για το σώμα τους που αλλάζει και την έμμηνο ρύση στα κορίτσια.
"Αν αποδίδουμε την ανεπιθύμητη συμπεριφορά των παιδιών σας σε ορμονικές μεταβολές, δεν τα βοηθάμε και ξεχνάμε το πραγματικό θέμα. Η διάκριση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία θα πρέπει να παίζει πάντα σημαντικό ρόλο στην αποτελεσματική , ήπια πειθαρχία", επισημαίνει η Sarah Ockwell Smith.
