Μεγαλώνοντας σαν μοναχοπαίδι: Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα
Το να είσαι το μοναδικό παιδί της οικογένειας έχει τα υπέρ και τα κατά του.
Όλο και περισσότερες οικογένειες πλέον έχουν μόνο ένα παιδί. Είτε πρόκειται για ιατρικούς λόγους είτε για προσωπικές αποφάσεις, είτε για οικονομικούς αυτός ο τύπος οικογένειας είναι μια αυξανόμενη τάση.
Τα πλεονεκτήματα
Τα μοναχοπαίδια λαμβάνουν συνήθως μεγάλη προσοχή από τους γονείς τους. Οι μητέρες και οι πατέρες τους εκτελούν το καθήκον τους ως γονείς με αποκλειστική αφοσίωση. Δεν υπάρχει η ανάγκη να μοιράσουν τον χρόνο ή την αγάπη τους. Το παιδί τους αισθάνεται ότι υποστηρίζεται και φροντίζεται πλήρως και έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να αναπτύξει μια υγιή αυτοεκτίμηση.
Εκτός από το συναισθηματικό κομμάτι τα μόνα παιδιά απολαμβάνουν και μεγαλύτερη ποικιλία εμπειριών σε διαφορετικούς τομείς της ζωής, αφού και τα οικονομικά της οικογένειας καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες λιγότερων ατόμων.
Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν κόσμο ενήλικων και είναι σε συνεχή επαφή μαζί τους. Οι ενήλικες είναι τα πρότυπά τους και η κύρια πηγή αλληλεπίδρασής τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναπτύσσεται η δημιουργικότητά τους, η φαντασία και η πνευματική τους ευελιξία περισσότερο απ’ ότι σε άλλη περίπτωση. Τα μοναχοπαίδια τείνουν να παρουσιάζουν ταχύτερη πνευματική ανάπτυξη - τόσο γλωσσικά όσο και γνωστικά.
Χωρίς αδέρφια σημαίνει ότι έχουν πολύ χρόνο για να είναι μόνα. Οι ενήλικες δεν μπορούν συνήθως να περνούν όλο τον χρόνο τους παίζοντας. Ως εκ τούτου, αυτά τα παιδιά ξέρουν πώς να προσαρμοστούν στο να είναι μόνα τους, αφιερώντας χρόνο σε χόμπι, γνωρίζοντας τον εαυτό τους. Αυτά τα παιδιά τείνουν να είναι πιο ήσυχα, πιο εσωστρεφή και πιο ώριμα και ταυτόχρονα πιο ανεξάρτητα.
Τα μοναχοπαίδια, που δεν έχουν αδέλφια για να μοιράζονται την ευθύνη μαθαίνουν, από μικρή ηλικία να αναλαμβάνουν ευθύνες. Αυτό τα καθιστά πιο αποτελεσματικούς ενήλικες τόσο στη ζωή όσο και στην εργασία.
Μειονέκτηματα
Το αρνητικό μέρος του να είναι κάποιος το μόνο παιδί σημαίνει πώς και η προσοχή των γονιών μπορεί να είναι υπερβολική. Εάν συμβεί αυτό τα παιδιά μπορεί να γίνουν εγωκεντρικά. Επιπλέον, αυτή η υπερβολική προσοχή μπορεί να οδηγήσει σε υπερπροστασία, αναγκάζοντας τα παιδιά να αναπτύξουν μια ντροπαλή, φοβισμένη και υπερβολικά επιφυλακτική προσωπικότητα.
Το να μην έχει κανέναν στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον του να ανταγωνίζεσαι, να παίζεις και να μοιράζεσαι μπορεί να γίνει ένα εμπόδιο στην ανάπτυξη ορισμένων ικανοτήτων. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς αδέλφια συχνά δυσκολεύονται στο να εκφράσουν τις ανάγκες τους όταν αλληλεπιδρούν με άτομα έξω από την οικογένεια. Επίσης όταν βρεθούν σε μια κατάσταση αντιπαράθεσης μπορεί να μην ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν.
Μπορούν επίσης να δυσκολευτούν στο να είναι γενναιόδωρα τόσο με τα υλικά αγαθά όσο και με τα συναισθήματά τους. Έχουν την τάση να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να τα φροντίζουν. Αυτά, μαζί με την ατομικότητά τους, μπορούν να τα καταστήσουν εγωκεντρικά.
Πολλές φορές, αυτά τα παιδιά αντιμετωπίζονται όπως οι ενήλικες, δεδομένης της προηγμένης ωριμότητας που εμφανίζουν. Αυτό μπορεί να περιορίσει τον αυθορμητισμό τους και να τους αναγκάσει να είναι υπερβολικά άκαμπτα.
Τα μοναχοπαίδια μπορεί να αισθάνονται μοναξιά κατά περιόδους επειδή δεν έχουν αυτή τη συνενοχή και συνεργασία που προσφέρουν τα αδέλφια.
Τι να κάνετε για να αντιμετωπίσετε τα μειονεκτήματα
Είναι ζωτικής σημασίας οι γονείς να ορίζουν όρια με αγάπη. Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς αδέλφια πρέπει να μάθουν να σέβονται το χρόνο των άλλων ανθρώπων και να μπορούν να δεχτούν το «όχι» ως απάντηση.
Αντί να προστατεύουν υπερβολικά τα μοναχοπαίδια οι γονείς θα πρέπει να προσφέρουν στα παιδιά τους τη δυνατότητα να μάθουν να τα καταφέρνουν μόνα τους.
Για να αποφευχθεί ο εγωκεντρικός χαρακτήρας οι γονείς πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους πώς να μοιράζονται και να συνεργάζονται. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι, αντίθετα από ό, τι συμβαίνει στο σπίτι, η προσοχή και ο έπαινος των ενηλίκων δεν θα απευθύνονται πάντα και μόνο σε αυτά. Οι γονείς τους πρέπει να τους παρέχουν ευκαιρίες κοινωνικοποίησης με άλλα παιδιά. Με αυτή την έννοια, τα ξαδέλφια είναι εξαιρετικά σημαντικά.
Ενώ μπορεί να φαίνονται ώριμα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι είναι ακόμα παιδιά και είναι σημαντικό να τους δώσουμε το χώρο να είναι αυθόρμητα και να συμπεριφέρονται σαν παιδιά. Για να διευκολυνθεί η υποκειμενική αίσθηση της μοναξιάς είναι σημαντικό οι γονείς να προσφέρουν πάντα υποστήριξη και κατανόηση.
